Ο Marathon Des Sables είναι ένας εξαήμερος αγώνας 256 χιλιομέτρων που πραγματοποιείται στη Δυτική Σαχαρα του Μαρόκο και έχει ψηφιστεί από το Discovery Chanel ως ο πιο δύσκολος αγώνας στον πλανήτη. Από τη μία οι θερμοκρασίες φτάνουν τους 50-55 βαθμούς Κελσίου τη μέρα και τη νύχτα πέφτουν στους 5-10 βαθμούς, ενώ από την άλλη το δύσβατο terrain της ερήμου με τους αμμόλοφους βουλιάζουν μόνιμα το πόδι στην άμμο. Δεν είναι τυχαίο που το 90% από τους αθλητές που εγκαταλείπουν είναι λόγο αφυδάτωσης και μολύνσεων από πληγές στα πόδια που προκαλούνται από την άμμο. Κι όμως σε αυτό τον αγώνα θα συμμετάσχει ο Σπύρος Λογοθέτης.
Την προσπάθειά του ωστόσο οπλίζει με κουράγιο ένας απώτερος σκοπός, καθώς η συμμετοχή του στον MdS είναι η συγκέντρωση οικονομικής βοήθειας και συγκεκριμένα του ποσού των 10.000 ευρώ για τη φιλανθρωπική οργάνωση «Hope for Children. Έτσι τα χρήματα θα διατεθούν σε ένα σχολείο και θα δώσουν σε 175 παιδιά, τροφή, φάρμακα, ρούχα και σχολικά βιβλία για έναν ολόκληρο χρόνο. «Πιο “εύκολο” να μαζέψεις αυτό το ποσό διασχίζοντας την Σαχαρα σε 6 ημέρες στους 50 βαθμούς Κελσίου με 8 κιλά εξοπλισμό στην πλάτη παρά στο να τρεξεις στον τοπικό αγώνα του χωριού. Η δικια μου λογική αυτό λέει» μας εξηγεί ο Σπύρος στην ATHENS VOICE που ποτέ δεν φανταζόταν ότι από το Αγκίστρι, τον ιδιαίτερο τόπο καταγωγής του θα βρισκόταν να τρέχει στη μέση του πουθενά.
«Μεγάλωσα σε έναν τόπο όπου εχει 800 μόνιμους κατοίκους και η τάξη μου μόνο 5 παιδιά απο τα οποία τα 2 ήμασταν αγόρια. Άμα βάλεις κάτω αριθμούς και νούμερα η πιθανότητα στο να έβγαινε κάποιος από αυτό τον τόπο που θα έκανε κάτι τέτοιο δεν υπάρχει. Οι φίλοι μου πολύ απλά με λένε τρελό αλλά πρόκειται για ένα προσωπικό στοίχημα. Πλέον δεν μπορώ να πω ότι είναι όνειρο γιατί έχω φτάσει τόσο κοντά, έχω δώσει τα πάντα για αυτόν τον αγώνα και ξέρω τι αξίζω, όποτε έχω το δικαίωμα να το υποστηρίζω κιόλας. Βέβαια όσο πλησιάζει ο καιρός μόνο που σκέφτομαι τι πάω να κάνω ανατριχιάζω».
Μια ακόμη δυσκολία του αγώνα είναι ο υποχρεωτικός εξοπλισμός που πρέπει να κουβαλάς μόνιμα μαζί σου. Ο αθλητής φέρει στην πλάτη σακίδιο που θα πρέπει να έχει ελάχιστο βάρος τα 8 κιλά. Σε αυτά τα 8 κιλά (6.5 εξοπλισμός, 1.5 νερό) συμπεριλαμβάνεται όλο το φαγητό και για τις 7 ημέρες με minimum θερμίδες 2.000/ημέρα, πυξίδα, χάρτη περιοχής, φακό, μαχαίρι, υπνόσακο, ειδική τρόμπα που απορροφά το δηλητήριο σε κάθε περίπτωση τσιμπήματος από σκόρπιους ή φίδια και πολλά αλλά. Το μόνο που παρέχει η διοργάνωση είναι το νερό, περίπου στα 12-13 λίτρα ημηρεσίως το οποίο το χρησιμοποιείς κατά τη διάρκεια του αγώνα, για να μαγειρέψεις αλλά και για να πλυθείς.
Κι όλα αυτά θα κληθεί να αντιμετωπίσει ένας αθλητής χωρίς υπόβαθρο δρομέα. Μόλις από την ημέρα που αποφάσισε να τρέξει σε αυτόν τον αγώνα έφτιαξε ένα αγωνιστικό πλάνο με παρόμοιες διοργανώσεις για να αποκτήσει εμπειρία αλλά και για να προπονηθεί κατάλληλα, διανύοντας αποστάσεις από 21 έως 168 χιλιόμετρα ανάμεσα σε φαράγγια, ποτάμια, βουνά. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο τελευταίο κομμάτι της προετοιμασίας του που πραγματοποίειται στα ΤΕΦΑΑ Τρικάλων. Μια προετοιμασία διάρκειας περίπου δύο βδομάδων που περιλαμβάνει στοχευμένη προπόνηση σε ειδικό θάλαμο όπου προσομοιάζονται συνθήκες Μαρόκου, δηλαδή σε θερμοκρασίες από 35 έως και 50 βαθμούς Κελσίου.
Η προετοιμασία για τον Μαραθώνιο Des Sables ακούγεται εξαντλητική για τους περισσότερους από εμάς, βέβαια για τον Σπύρο είναι τρόπος ζωής και όπως πολλοί άθλητές έτσι κι αυτός γνωρίζει τα όριά του και θέτει τους στόχους του… Καθημερινούς, εβδομαδιαίους, μηνιαίους, ακόμα και για έναν ολόκληρο χρόνο που τους γράφει σε χαρτί ή στις σημειώσεις του κινητού και τους κοιτάει καθημερινά για να μη βγαίνει εκτός.
«Το τρέξιμο είναι ισορροπία, αφοσίωση, πειθαρχία, αποφασιστικότητα, αντοχή, πόνος, αγάπη, απογοήτευση. Δεν περνάει μέρα χωρίς να τρέχω και αν υπάρχει, λόγω τραυματισμού, περνάω μια μικρή κατάθλιψη. Το να δηλώνω δρομέας και να λειτουργώ σαν αθλητής που κάνει πρωταθλητισμό μού δίνει πολλά κίνητρα όσον αφορά το αγωνιστικό κομμάτι. Αλλά μέχρι εκεί. Δεν πιέζω πολύ τον εαυτό μου, καθώς μετά θα έρθουν αντίθετα αποτελέσματα».
Για να βρει αυτή την ισορροπία ο Σπύρος εγκατέλειψε τις μεγαλουπόλεις όπως το Λονδίνο, που ζούσε τα τελευταία χρόνια, και επέλεξε να επιστρέψει μόνιμα στο Αγκίστρι, όπου το τρέξιμο ακολουθεί άλλους ρυθμούς. Δεν χρειάζεται να ακούς μουσική για να αποφύγεις τη βαβούρα της πόλης, δεν σταματάς σε φανάρια ούτε έχεις στραμμένα πάνω σου τόσα μάτια. «Μου αρέσουν πολύ οι μυρωδιές από τα δέντρα και το χώμα, ειδικά όταν βρέχει. Ο ήχος της θάλασσας σε συνδυασμό με τα πουλιά και τον αέρα. Μπορεί στο μυαλό σου όλα αυτά να τα κάνεις να σε χαλαρώσουν, να σε αγριέψουν να σε σκληρύνουν ή να σε γαληνεύσουν. Μπαίνω στη φύση, λοιπόν, και επιλέγω σε τι ρύθμιση θέλω να τρέξω ανάλογα με την ψυχολογία μου. Κάθε φορά που κατεβαίνω από το βουνό και γυρνάω από την προπόνηση μου είμαι ένας ανανεωμένος Σπύρος και νιώθω άτρωτος».
Πόσο εύκολο όμως είναι για έναν από εμάς να αλλάξει τη ζωή του και να γίνει πρωταγωνιστής σε αυτή, να πάρει ρίσκα και να ακολουθήσει το όνειρό του; Σύμφωνα με τον Σπύρο τα λάθη στη ζωή είναι που σε κινητοποιούν για να εξελιχθείς. «Αναζητάω να κάνω λάθη γιατί εγώ προσωπικά από εκεί μαθαίνω, από εκεί εξελίσσομαι. Δεν είμαι ρομπότ. Αυτό, μόλις το συνειδητοποιήσει ο κόσμος θα βγάλει ένα μεγάλο βάρος από πάνω του. Πρέπει επίσης να εκτιμήσει ποσό μικρή είναι η ζωή για να βρει το θάρρος και την έμπνευση να ακολουθήσει τα όνειρά του. Δεν είναι εύκολο καθόλου, αλλά η λύση βρίσκεται μέσα στο μυαλό μας, αν το ανοίξουμε. Αρκεί να γίνει η αρχή...»
Στην πρώτη συνάντηση με τίτλο «Ψυχανάλυση και κινηματογράφος της παρατήρησης - Μεγεθύνοντας το αδιόρατο», την Κυριακή 24 Νοεμβρίου, ο Γρηγόρης Μανιαδάκης συνομιλεί με την Εύα Στεφανή
4°
