Φεμινισμός, ψήφος, ασφάλεια, υγεία, ίσα δικαιώματα… Αυτονόητες αξίες σε μια εποχή που, περισσότερο από ποτέ, οι γυναίκες αναλαμβάνουν τα ηνία σε πολλούς χώρους, συνδυάζοντας εργασία και οικογένεια, καινοτομώντας στην επιστήμη και σε άλλοτε «ανδροκρατούμενους» χώρους.
Η 8η Μαρτίου έχει οριστεί ως η Παγκόσμια Ημέρα για τα δικαιώματα της Γυναίκας από το 1977. Στη Νέα Υόρκη των ΗΠΑ, στις 8 Μαρτίου 1857, οι γυναίκες που εργάζονταν στον τομέα της υφαντουργίας και του ιματισμού κινητοποιήθηκαν, διεκδικώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας και υψηλότερους μισθούς. Τότε η αστυνομία είχε διαλύσει βίαια το πλήθος, που είχε μαζευτεί, όμως η ιδέα του γυναικείου εργατικού κινήματος είχε, ήδη, προλάβει να γεννηθεί.
Το 1908, στους δρόμους της Νέας Υόρκης παρέλασαν περίπου 15.000 γυναίκες με το σύνθημα «Ψωμί και τριαντάφυλλα». Το ψωμί συμβόλιζε την οικονομική ασφάλεια και τα τριαντάφυλλα την καλύτερη ποιότητα ζωής. Η Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε για πρώτη φορά στις 28 Φεβρουαρίου του 1909, όμως καθιερώθηκε το 1910, μετά από πρόταση της Γερμανίδας σοσιαλίστριας Κλάρα Τσέτκιν.
Από τότε πολλές φορές γιορτάστηκε αυτή η μέρα, χάνοντας, όμως, μέσα στα χρόνια αρκετά το πολιτικό της νόημα. Ο περισσότερος κόσμος την αντιλαμβάνεται ως μια εμπορική γιορτή, που θυμίζει αρκετά αυτή του Αγίου Βαλεντίνου. Δεν είναι, όμως, έτσι.
«Όσο περνάνε τα χρόνια, όλο και περισσότερο πιστεύω ότι δεν είναι το φύλο, αλλά η προσωπικότητα, που κάνει τον καθένα μας να διαφέρει. Το γονίδιο, η οικογένεια και οι βιωματικές εμπειρίες είναι αυτά που μας χαρακτηρίζουν», επισημαίνει η Ανατολή Παταρίδου, MD, χειρουργός ωτορινολαρυγγολόγος κεφαλής & τραχήλου, Παιδο-ΩΡΛ, επιστημονική συνεργάτης του Νοσοκομείου ΥΓΕΙΑ-ΜΗΤΕΡΑ (www.pataridou.gr).
«Σε όλη μου τη σταδιοδρομία διδάχτηκα ότι, αν είσαι γυναίκα και θέλεις να ακολουθήσεις έναν δημιουργικό δρόμο με συνεχή εξέλιξη, πρέπει να κοπιάζεις παραπάνω, γιατί έτσι είναι οργανωμένη η κοινωνία μας. Κάθε εμπόδιο πρέπει να το βλέπεις ως πρόκληση και να βρίσκεις το κίνητρο να προχωράς παραπέρα. Όμως, το να είσαι γυναίκα, πολλές φορές νιώθεις ότι σου δίνει το δυνατότητα να είσαι πιο διεισδυτική και βέβαια είναι σαφές ότι αυτό στην Ιατρική μπορεί να αποτελεί ένα πολύ δυνατό “όπλο” στη διάγνωση και στη θεραπευτική αντιμετώπιση. Είναι αποδεδειγμένο ότι οι γυναίκες είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικές σε πολύ απαιτητικούς επαγγελματικούς τομείς, όπως αυτός της Υγείας. Είναι σε μεγάλο βαθμό multitaskers, δηλαδή μπορούν να διαχειρίζονται πολλά καθήκοντα ταυτόχρονα. Οι γυναίκες έχουν ενσυναίσθηση και κατανοούν καλύτερα τις ανάγκες των ασθενών, οι οποίοι νιώθουν πιο οικεία και επιζητούν ενδόμυχα μια πιο ζεστή σχέση, έναν άνθρωπο που θα ξεδιπλώσουν την ψυχή και τα προβλήματα τους. Ο ασθενής εκτίθεται στον γιατρό ψυχικά και σωματικά και πολλές φορές ομολογεί και πράγματα, που δεν τα είχε αποκαλύψει ούτε στον εαυτό του».
Και συνεχίζει: «Όσο περνούν τα χρόνια στον στίβο της Ιατρικής, είμαι απόλυτα βέβαιη ότι ο γιατρός χρειάζεται, εκτός από τις γνώσεις και την συνεχή εκπαίδευση, να διακατέχεται από αγάπη για τον άνθρωπο και την ίδια τη ζωή, καθώς και από βαθιά πίστη στον Θεό. Δύναμή μου σε όλη αυτή την πορεία είναι η οικογένειά μου, που με στηρίζει και αποτελεί τη βασική πηγή ενέργειας και έμπνευσης. Αυτή η δύναμη, σε συνδυασμό με μεράκι, τσαγανό και οργανωτικότητα, δίνει τη δυνατότητα σε μια γυναίκα, ακόμη και σε ανδροκρατούμενες ειδικότητες, όπως η Χειρουργική, να επιτύχει στην καριέρα της εξίσου με έναν άνδρα. Η εξέλιξη της τεχνολογίας με τα ενδοσκόπια και την ρομποτική χειρουργική, που μου δίνει τη δυνατότητα να ταξιδεύω μέσα στο ανθρώπινο σώμα, είναι αυτή που με μαγεύει και μου επιβεβαιώνει κάθε μέρα και περισσότερο ότι η επιλογή μου να γίνω γιατρός ήταν η καλύτερη. Αυτή η εξέλιξη με βοηθάει να παρέχω στον κάθε ασθενή μου ξεχωριστά το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, με μεγάλη ακρίβεια και απόλυτη ασφάλεια».
Στο Ιατρικό επάγγελμα τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερες γυναίκες διεκδικούν δυναμικά την ίδια πορεία στην καριέρα τους με τους άνδρες και στις χειρουργικές ειδικότητες. Η ανάγκη για έκφραση και δημιουργία δεν έχει φύλο και αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα κάθε ανθρώπου με διάθεση για διαρκή εξέλιξη και προσφορά στο κοινωνικό σύνολο.
Όσον αφορά στο επάγγελμα της Ιατρικής, η γυναίκα έχει εν δυνάμει το πλεονέκτημα ότι μπορεί να το εξασκήσει χρησιμοποιώντας τη γυναικεία διαίσθηση, διορατικότητα και μαζί με τη διάθεση για φροντίδα, να δημιουργήσει μια ιδιαίτερα δυνατή σχέση με τους ασθενείς της. Και μιας και το δικαίωμα στην καλύτερη Υγεία μόνο αυτονόητο δεν είναι, όλες οι γυναίκες πρέπει να θυμούνται να τρέφονται σωστά, να ασκούνται και να εξασφαλίζουν την ψυχική και σωματική τους υγεία. Υπάρχει πολύς κόσμος που βασίζεται πάνω τους κι εκείνες είναι «προγραμματισμένες» να αντέχουν.
Στην πρώτη συνάντηση με τίτλο «Ψυχανάλυση και κινηματογράφος της παρατήρησης - Μεγεθύνοντας το αδιόρατο», την Κυριακή 24 Νοεμβρίου, ο Γρηγόρης Μανιαδάκης συνομιλεί με την Εύα Στεφανή
18°
