«Δεν με θεωρώ υπεραθλητή. Απλώς τρέχω λίγο παραπάνω» μας λέει ο Μάριος, που στα 26 του διανύει αποστάσεις εκατοντάδων χιλιομέτρων στην άλλη άκρη του πλανήτη. Πρόσφατα τερμάτισε σε έναν από τους δυσκολότερους αγώνες παγκοσμίως, στον αγώνα 150 χιλιομέτρων στην Αρκτική, σε θερμοκρασία -30 βαθμούς κελσίου και με διάρκεια 39μισι ώρες. Αυτά χωρίς ύπνο, τρώγοντας μόνο μπάρες δημητριακών και σέρνοντας το έλκηθρό του. Εγχείρημα αρκετά δύσκολο, αν σκεφτεί κανείς ότι από τους 55 συμμετέχοντες από όλο τον κόσμο τερμάτισαν μόνο οι 14.
Πριν από αυτό είχε προηγηθεί ο αγώνας του Rout, 170 χιλιομέτρων στη Ροδόπη, αυτός των 100 χιλιομέτρων στον Όλυμπο και αρκετοί ακόμη των 80 και άνω στην Ελλάδα. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Μέχρι πριν από 4 χρόνια ο Μάριος Γιαννάκου ήταν ένας φοιτητής, υπέρβαρος και καπνιστής, ώσπου αποφάσισε να αλλάξει τη ζωή του. Πώς έγινε αυτό; Όπως εξηγεί ο ίδιος στην Athens Voice όλα ξεκίνησαν, όταν είδε έναν φίλο του να δίνει μάχη για να κρατηθεί στη ζωή. «Τα πάντα άλλαξαν για μένα μέσα μου, εγώ δεν είχα καμία δικαιολογία να αυτοκαταστρέφομαι».
Οι περισσότεροι από μας φοβούνται τις αλλαγές, τα ρίσκα, ονειρεύονται μια σταθερή δουλειά. Μπορεί το παράδειγμα του Μάριου να παρακινήσει κάποιον να σταματήσει και να σκεφτεί διαφορετικά, να γίνει πρωταγωνιστής της ζωής του; «Ο άνθρωπος αλλάζει και πάντα πρέπει να δίνουμε δεύτερες ευκαιρίες στους άλλους και κυρίως σε εμάς τους ίδιους. Δεν μπορώ να σου πω εγώ πως εμπνέω κόσμο. Θα έχω πετύχει σαν άνθρωπος, όμως, αν έστω και ένας που διαβάζει αυτό το άρθρο στο τέλος πει: θα προσπαθήσω να κόψω για αρχή το άτιμο το τσιγάρο».
Η εμπειρία της Αρκτικής και άλλες περιπέτειες
Γιατί όμως ο Μάριος πριν από 4 χρόνια επέλεξε αντί για το γυμναστήριο της γειτονιάς του, τις υπεραποστάσεις ως μέσο για να αδυνατήσει και να βρει τον εαυτό του; Σύμφωνα με όσα μας λέει, οι μεγάλες αποστάσεις, η συνεχής κίνηση και πρόοδος από το σημείο όπου βρισκόσουν, σου δίνει τον χρόνο να σκεφτείς ποιος πραγματικά είσαι και τι θες να πετύχεις. Από την άλλη, η απουσία του ανθρώπου και κάθε ίχνους πολιτισμού, όπως συμβαίνει στην περιοχή του Αρκτικού Κύκλου, τα κάνει όλα πιο έντονα.
«Καθώς τρέχω, σκέφτομαι, στοχάζομαι και λύνω προβλήματα. Αυτό απολαμβάνω. Στην Αρκτική μεγάλη εντύπωση μου έκανε το Βόρειο Σέλας, όπου ξεδιπλώθηκε πάνω από το κεφάλι μου το πρώτο βράδυ. Η πιο ξεχωριστή εμπειρία, όμως, που θα μου μείνει αξέχαστη ήταν η πρώτη φορά που έτρεξα τα πρώτα μου 5 χιλιόμετρα. Ένιωσα σαν να κατακτώ τον κόσμο, έμαθα πως χωρίς κόπο τίποτα δεν κατακτιέται». Όσο για τις απαιτητικές αποστάσεις στο βουνό, ο Μάριος έχει σκεφτεί πάνω σε αυτό και είναι κομμάτι της εμπειρίας του. «Το βουνό μού διδάσκει για τη ζωή και η ζωή μού διδάσκει για το βουνό. Η ζωή όμως δεν είναι βουνό, ούτε το βουνό είναι η ζωή μου».
Παρόλα αυτά, η περιπέτεια μάς παρασύρει πολλές φορές να θέλουμε όλο και πιο πολύ, αψηφώντας τους κινδύνους. Ο Μάριος μετράει ακόμα 10 δάχτυλα σε χέρια και πόδια παρά τα σοβαρά κρυοπαγήματα σε ένα αφιλόξενο μέρος σαν την Αρκτική. «Μαζί με μένα ξενυχτούν και οι δικοί μου στη Δράμα κάθε φορά. Και η δική τους προσπάθεια είναι πιο δύσκολη από τη δική μου». Δεν έχουν και άδικο να ανησυχούν, μια που τώρα ετοιμάζεται να τρέξει στον μεγαλύτερο υπερμαραθώνιο ερήμου στον κόσμο, μήκους 270 χιλιομέτρων, στην έρημο Al Marmoom. O αγώνας αυτός θεωρείται από τους δυσκολότερους στον κόσμο καθώς οι συμμετέχοντες κουβαλάνε ένα σακίδιο με όλο τον εξοπλισμό τους, έχουν να αντιμετωπίσουν αμμοθύελλες, ζέστη και ερπετά.
Πώς καλύπτονται τα έξοδα των ταξιδιών, της διατροφής και της διαμονής του; Ο Μάριος αναζήτησε χορηγούς, τους εξήγησε το όραμά του και αυτοί τον στήριξαν. Ανάμεσα τους η The North Face, o Μίλτος ζαχαροπλαστεία-catering, η εταιρία Johnnies Bier, η ευρωκατασκήνωση Θάσου, το V15.gr και η εταιρία PNOE, το ταξιδιωτικό γραφείο Caravel.
Aν θες να παρακολουθήσεις την πορεία του Μάριου στην έρημο Al Marmoom, μπορείς να τον βρεις εδώ.
10°
