Ξεπερνώντας τον πόνο

O πόνος, ο σωματικός πόνος, βιώνεται από κάθε άνθρωπο με διαφορετικό τρόπο. Κάποιοι αντέχουν περισσότερο, άλλοι «λυγίζουν» πιο εύκολα. Όλοι, όμως, θέλουμε να περάσει γρήγορα.

Από τη θέση της ως πρόεδρος ενός συλλόγου που βοηθά παιδιά με νοητική υστέρηση ή αυτισμό, η Κατερίνα Γιαννακοπούλου ξέρει τι θα πει ανθρώπινος πόνος και έχει μάθει να τον αναγνωρίζει.

«Για μένα, ο ανθρώπινος πόνος χωρίζεται σε δύο μέρη: Ο σωματικός και ο ψυχικός. Τον σωματικό πόνο μπορείς τον αντιμετωπίσεις με διάφορες, θα έλεγα, φαρμακευτικές παρεμβάσεις και περνάει. Ο ψυχικός θέλει στήριξη, και θέλει και μοίρασμα» ομολογεί.

Αυτός είναι πιθανότατα και ο λόγος που τόσα χρόνια έχει μάθει να προσπερνά τις δυσκολίες και να προσφέρει φροντίδα, ανακούφιση και παρηγοριά σε αυτά τα παιδιά αλλά και στις οικογένειές τους.

Μία δύσκολη, απαιτητική και πολλές φορές επώδυνη δουλειά που χρειάζεται 100% προσοχή, συγκέντρωση και μεγάλα αποθέματα ψυχικής δύναμης.

Η ευθύνη ενός παιδιού είναι άλλωστε η πιο σημαντική υπόθεση στον κόσμο. Και σ’ αυτήν δεν χωρούν ρεπό ή δικαιολογίες. Είναι μια δουλειά για δυνατούς ανθρώπους όπως η κ. Γιαννακοπούλου.

Φυσικά, υπάρχουν μέρες που και η ίδια φτάνει στα όριά της. Οι σωματικοί πόνοι την καταβάλουν και δυσκολεύεται να συνεχίσει. Ξέρει όμως ότι πρέπει να τους ξεπεράσει γρήγορα. Τότε είναι που χρειάζεται απλώς μία δυνατή λύση.