10+1 λόγοι που οι θεωρίες απόκρυψης της θεραπείας του καρκίνου αποτυχαίνουν

Σε περσινή δημοσκόπηση της Athens Voice, διαπιστώθηκε ότι περίπου 1 στους 3 Έλληνες πιστεύει ότι η θεραπεία του καρκίνου έχει βρεθεί αλλά αποκρύπτεται λόγω συμφερόντων.

Ως σχολιασμό σε αυτήν την θεωρία, παραθέτουμε μετεφρασμένο το σχετικό άρθρο της συνεργασίας των ψευδοεπιστημονικών αναλυτών «Credible Hulk» και «I Fucking Hate Pseudoscience», που αναλύει 10 λόγους για τους οποίους δεν θα μπορούσε να συμβαίνει αυτό.

Θα ακολουθήσει ένας 11ος λόγος που συντάξαμε εμείς, σχετικά με τις τελευταίες εξελίξεις στον χώρο της αντιμετώπισης του καρκίνου.

Εισαγωγή

Είναι στη φύση της ανθρώπινης σκέψης να αναστατώνεται με τη συμπεριφορά που θεωρεί άδικη. Αν ακούσουμε ότι οι πλούσιοι και δυνατοί επιτρέπουν την ανθρώπινη οδύνη προς όφελός τους, η τάση μας είναι να εξοργιστούμε. Δυστυχώς, είναι επίσης μέρος της ανθρώπινης φύσης μας να δικαιολογούμε τέτοια αισθήματα αφού τα αποκτήσουμε (γνωστική ασυμφωνία).

Αυτό κάνει πολλούς να συγκεντρώνονται στον θυμό και να παραλείπουν να σκέφτονται τα δεδομένα ενδελεχώς, και έτσι, όταν έρχονται αντιμέτωποι με τις ποικίλες λογικές παγίδες που εμπεριέχει αυτός ο τρόπος σκέψης, να εκλογικεύουν με οποιονδήποτε τρόπο είναι αναγκαίος αυτήν την οργή. Είναι ένα επαναλαμβανόμενο φαινόμενο που παρατηρούμε σε όλα τα είδη ψευδοεπιστήμης: «ξεκίνα με το συμπέρασμα και κάνε οτιδήποτε χρειάζεται για να το υποστηρίξεις».

Εδώ παρουσιάζουμε 10 λόγους για τους οποίους η ρητορική της κρυφής θεραπείας είναι αστήρικτη. Τα περισσότερα απ’ αυτά τα επιχειρήματα συνεχίζουν να ισχύουν ακόμα και αν κάποιος σιωπηρά διασκεδάσει την υπόθεση ότι οι άνθρωποι στις ιατρικές και φαρμακευτικές βιομηχανίες είναι ψυχοπαθείς που τοποθετούν τα έσοδα πάνω από την ηθική: μια θεματική κοινή σε πολλές εκδοχές αυτής της ρητορικής. Σε αντίθεση, κάποια απ’ αυτά τα επιχειρήματα θέτουν το ερώτημα του κατά πόσον μια τέτοια υπόθεση είναι ρεαλιστική.

Ενθαρρύνουμε τους αναγνώστες όχι μόνο να εξετάσουν αυτά τα επιχειρήματα, αλλά επίσης να προσέξουν τον τρόπο με τον οποίο απορρίπτονται ή εξηγούνται από τους συνομωσιολόγους. Πιστεύουμε ότι οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται για να αντικρούονται αυτά τα επιχειρήματα δείχνουν σε μεγάλο βαθμό το γιατί αυτή η θεωρία κρυφής θεραπείας υπάρχει και επιμένει, και ότι αποκαλύπτουν μια ελαττωματική πορεία σκέψης παρά οποιαδήποτε ουσιαστική απόδειξη.

Οι εξαιρετικοί ισχυρισμοί απαιτούν και εξαιρετικές αποδείξεις, και οι προωθητές της θεωρίας κρυφής θεραπείας δεν έχουν αποδείξεις οποιουδήποτε τύπου: απλά μια ρητορική. Ακόμα χειρότερα, αυτή η ρητορική δεν έχει ούτε εσωτερική λογική συνοχή.

Χρησιμοποιούμε την θεραπεία του καρκίνου ως παράδειγμα, αλλά οποιοδήποτε κρυφή θεραπεία πάθησης αντιμετωπίζει παρόμοια κριτική. Επίσης, προς το παρόν έχουμε επιλέξει να μην λάβουμε υπόψη το γεγονός ότι υπάρχουν πολλοί τύποι καρκίνου, και ότι αυτοί οι τύποι πιθανόν θα απαιτούσαν διαφορετικές θεραπείες, ώστε να εστιάσουμε στα απίθανα κοινωνικά σενάρια που η ρητορική απαιτεί.

1: Δεν είναι κερδοσκοπικοί όλοι οι οργανισμοί που ασχολούνται με την ιατρική έρευνα.

Είναι μύθος ότι όλη η ερευνητική χρηματοδότηση προέρχεται από οργανισμούς επιχειρηματικών συμφερόντων. Πανεπιστήμια απ’ άκρη σ’ άκρη του κόσμου διεξάγουν έρευνες, και φιλανθρωπικές οργανώσεις όπως η Αμερικανική Καρκινική Εταιρεία συχνά συνεισφέρουν με χρηματικά κεφάλαια.

Πρωτοποριακές ανακαλύψεις στη θεραπεία καρκίνου έχουν προέλθει από τέτοιες πηγές, και κατά βάση, δεν υπάρχει τίποτα που να τις εμποδίσει από το να φτάσουν στην «ύστατη ανακάλυψη». Αυτό είναι άβολο ως προς τους συνωμοσιολόγους, καθώς χωρίς ένα κίνητρο κέρδους, η ρητορική καταρρέει εύκολα. Είναι σαν να λέμε ότι οι φιλανθρωπικές με σκοπό την εξάλειψη της παγκόσμιας πείνας, κρυφά στοχεύουν στη λιμοκτονία των παιδιών, έτσι ώστε να έχουν λόγο να κρατήσουν τους οργανισμούς τους ενεργούς.

Ενώ είναι αληθές ότι τέτοιοι οργανισμοί μερικές φορές διαφθείρονται ή δεν είναι πάντοτε ειλικρινείς, αυτό συνήθως είναι αποτέλεσμα της πράξης ενός ή λίγων ανθρώπων. Η συνωμοσία απαιτεί πρακτικά όλους τους ανθρώπους, σε κάθε οργανισμό, χωρίς εξαίρεση, να είναι απόλυτα διαφθαρμένοι.

2: Οι ιατρικοί ερευνητές και οι οικογένειές τους είναι το ίδιο ευάλωτοι στον καρκίνο όπως ο καθένας.

Μια προφανής επίπτωση της θεωρίας κρυφής θεραπείας είναι ότι οι ερευνητές και οι ιδιοκτήτες της επιχείρησης είναι πρόθυμοι να τοποθετήσουν την εταιρεία και τους μετόχους της πάνω από τις δικές τους ζωές και των αγαπημένων τους.

Υπονοεί ότι οι χιλιάδες των ατόμων που εμπλέκονται στην έρευνα και φροντίδα υγείας είναι άψογα υπάκουα ρομποτάκια που ποτέ δεν υποκύπτουν στον πειρασμό να βοηθήσουν κάποιον για τον οποίο νοιάζονται βαθιά ή, απλά στον πειρασμό να βοηθήσουν τον κόσμο. Σημαίνει ότι οι γιατροί και οι επιστήμονες πρέπει να είναι πρόθυμοι να κάτσουν και σιωπηρά να παρακολουθήσουν τις μητέρες, τα παιδιά και τους συζύγους τους να υποφέρουν και να παλεύουν με μια ασθένεια που οι ίδιοι ξέρουν ότι θεραπεύεται. Απαιτεί μια ευρεία «νοοτροπία κυψέλης», ασυγκίνητη μπροστά στην συμπόνια ή θλίψη, και μια προθύμοτητα να τοποθετηθεί ένας και μόνο στόχος πάνω από κάθε προσωπική ανακούφιση και ευζωία.

Δεν υπάρχει εταιρεία ή κυβέρνηση στην γη που να ήταν ποτέ σε θέση να λειτουργήσει με αυτόν τον τρόπο. Θα απαιτούσε ειλικρινά μια στρατιά ψυχοπαθών οι οποίοι, παρότι δεν αισθάνονται καμιά συμπόνια για τους γύρω, είναι με κάποιον τρόπο σε θέση να συγκεντρωθούν και να συμφωνήσουν αμοιβαία σε ένα πλάνο δράσης που απαιτεί αυτοθυσία για χάρη των υπολοίπων συνωμοτών.

3: Ακόμα και οι διευθυντές των εταιρειών δεν θα είναι σε θέση να χρησιμοποιήσουν τα δισεκατομμύριά τους αν είναι νεκροί από κάτι που οι εταιρίες τους θα μπορούσαν να είχαν θεραπεύσει.

Ακόμα και αν δεχθούμε την ιδέα ότι οι ισχυροί άνθρωποι δεν νοιάζονται για τους φίλους και τις οικογένειές τους, η απληστία τους δηλώνει ότι νοιάζονται πολύ για τον εαυτό τους. Αν παρατηρούσαμε ότι μια συντριπτική πλειοψηφία επιχειρηματικών στελεχών και κυβερνητικών αξιωματούχων κατάφερναν να γλιτώσουν από τον καρκίνο, τότε ίσως είχαμε λόγο να είμαστε υποψιασμένοι για την ύπαρξη κάποιας κρυφής θεραπείας.

Αλλά αυτό δεν συμβαίνει. Με κάθε χρόνο που περνάει, η λίστα των πλούσιων και ισχυρών που πεθαίνουν από τον καρκίνο μεγαλώνει και άλλο. Περιλαμβάνει επιχειρηματικούς διευθυντές, πολιτικούς, κυβερνητικούς ηγέτες, υπαλλήλους μεγάλων φαρμακευτικών και επικεφαλείς κρατών απ’ όλον τον κόσμο. Θα έπρεπε να πιστέψουμε ότι οι παραπάνω ήξεραν για κάποια θεραπεία αλλά αποφάσισαν να μην την χρησιμοποιήσουν για να αποφύγουν τις υποψίες.

Είναι ανόητο να σκεφτεί κανείς ότι ο οποιοσδήποτε απ’ αυτούς, πολλοί εκ των οποίων διέθεταν ήδη αμύθητα χρηματικά ποσά, θα ήταν πρόθυμος να αντιμετωπίσει τον τρόμο ενός αργού και βασανιστικού θανάτου απλά για να μπορέσει να αποκτήσει λίγα χρήματα παραπάνω. Δεν μπορεί αυτοί οι άνθρωποι να είναι τόσο εγωϊστές ώστε να κρύψουν μια θεραπεία για δικό τους όφελος, και ταυτόχρονα τόσο ανιδιοτελείς που είναι πρόθυμοι να πεθάνουν ώστε η συνωμοσία να μπορέσει να παραμείνει μυστική.

4: Πολλοί, αν όχι οι περισσότεροι ερευνητές, είναι πιο πιθανό να εκτιμήσουν την φήμη, το κύρος και την προσωπική επιτυχία, περισσότερο από το στείρο χρηματικό κέρδος.

Ακόμα και αν αποδεχθούμε ότι οι επιστήμονες και οι γιατρί δεν νοιάζονται για την αλλαγή του κόσμου ή βοήθεια αρρώστων συνανθρώπων τους, και πάλι δεν μπορούμε να υποθέσουμε ότι νοιάζονται μονο για τα χρήματα.

Οποιοσδήποτε επιστήμονας που συμμετέχει σε μια έρευνα που οδηγεί σε μια καινοφανή θεραπεία, γίνεται αμέσως διάσημος ανάμεσα στους συναδέλφους και τον περίγυρό του. Πρόκειται για μια ευκαιρία να αποδείξει σε όλους τους εχθρούς και τους επικριτές όλης της ζωής του ότι δεν είναι «κάποιος τυχαίος», αλλά ανάμεσα στους κορυφαίους του επαγγέλματός του.

Δεν συνεπάγεται μόνο ένα Βραβείο Νόμπελ, αλλά και αγάλματα ή και ολόκληρα κτίρια στο όνομά του, και αναφορά σε σχεδόν κάθε ένα ιατρικό και επιστημονικό εγχειρίδιο. Θα πει ότι μπορεί να επιλέξει τον μισθό και την εταιρεία όπου θα εργαστεί, για έρευνα σε οποιονδήποτε τομέα επιθυμεί.

Θα πει ευγνωμοσύνη μέχρι τα όρια της λατρείας από εκατομμύρια θύματα αλλά και συγγενικά πρόσωπα που θα έχει σώσει. Αναφερόμαστε σε μια φήμη αντάξιας του Αϊνστάιν, και μια παρακαταθήκη που θα παραμείνει στο βάθος της ιστορίας.

Δεν είναι πολύ εύκολο να πιστέψουμε ότι ο οποιοσδήποτε επιστήμονας θα ήταν πρόθυμος να θάψει αυτά τα προνόμια μαζί με την θεραπεία, και όσο πιο ρηχοί και εγωιστές η συνομωσία ισχυρίζεται ότι αυτοί οι επιστήμονες είναι, τόσο πιο πιθανό είναι να εκτιμήσουν το συνολικό προσωπικό όφελος παραπάνω από το μονοδιάστατο χρηματικό.

5: Ενώ όλες οι κυβερνήσεις θα έπρεπε να είναι στο κόλπο, δεν θα είχαν όλες κέρδος.

Πολλές απ’ αυτές τις συνομωσιολογικές θεωρίες βασίζονται στην συνεργασία μεταξύ των κυβερνήσεων και των φαρμακευτικών, και όμως υπάρχουν πολλά κράτη με πλήρως κρατικοποιημένη περίθαλψη που θα μπορούσαν να μειώσουν δραματικά τις σχετικές δαπάνες αν αξιοποιούσαν κρυφές θεραπείες. Δεν θα το προτιμούσε κάθε κράτος, ώστε να ξοδεύσει τα παραπανίσια χρήματα σε τομείς όπως η άμυνα, η ενέργεια και η εκπαίδευση; Θα έπρεπε να πιστέψουμε ότι, σε έναν κόσμο που η κρυφή θεραπεία του καρκίνου μπορεί να αποκαλυφθεί από οποιονδήποτε με ένα λάπτοπ και πρόσβαση στο διαδίκτυο, κάπως αυτή διέφυγε απ’ τις παραπάνω χώρες (στις οποίες περιλαμβάνεται η Νορβηγία, η Φιλανδία, η Γερμανία, η Ολλανδία και η Ελβετία).

6: Η αντίδραση των ασφαλιστικών εταιρειών.

Γιατί οι μεγάλες ασφαλιστικές να συνέχιζαν να πληρώσουν για ακριβές και όμως συχνά μη αποτελεσματικές θεραπείες, όταν μια φτηνή εναλλακτική θα ήταν διαθέσιμη; Αν η απόκρυψη της θεραπείας εγγυάται υψηλά κέρδη, τότε οι ασφαλιστικές είναι που πληρώνουν τον λογαριασμό. Θα είχαν κάθε πιθανο κίνητρο να αποκαλύψουν την κρυφή θεραπεία, και όμως, σταθερά πλήρωνουν κεφάλαια τέτοιου ύψους για μια απάτη; Και πάλι, η θεραπεία θα έπρεπε κάπως να τους διέφευγε.

7: Στην πραγματικότητα, οι εταιρείες θα είχαν υψηλά κέρδη από την θεραπεία.

Άραγε σε ποιο σύμπαν θα ήταν μια θεραπεία τέτοιας μνημιώδους αποτελεσματικότητας μη εμπορεύσιμη; Αν μπορούσε να πατενταριστεί, τότε οι εφευρέτες θα έμεναν στην ιστορία για τα επιτεύγματά τους (επιχείρημα #4), ενώ η εταιρεία για την οποία εργάζονταν θα κέρδιζε δισεκατομμύρια. Μερικοί συνομωσιολόγοι ισχυρίζονται ότι μια τέτοια θεραπεία δεν θα μπορούσε να πατενταριστεί, αλλά αυτό δεν πρόκειται για έγκυρο επιχείρημα, για δυο λόγους.

Πρώτον, οι επιχειρήσεις κερδίζουν έτσι κι αλλιώς υψηλά ποσά από μη πατενταριασμένα προϊόντα και υπηρεσίες διαρκώς (περιλαμβανομένων των φαρμακευτικών). Αυτό μεταξύ άλλων αφορά τα γενόσημα φάρμακα, που σε πολλές χώρες αποτελούν την πλειοψηφία των φαρμάκων που πωλούνται νόμιμα (το 89% των συνταγογραφημένων στις ΗΠΑ για το 2016), ή μη συνταγογραφημένα συμπληρώματα διατροφής, που αποτελούν μια βιομηχανία που στις ΗΠΑ ήδη ξεπέρασε τα 36 δις δολλάρια σε ετήσιες πωλήσεις.

Δεύτερον, το ότι ένα συγκεκριμένο συστατικό παράγεται φυσικά δεν εμποδίζει μια φαρμακευτική εταιρεία από το να πατεντάρει κάτι παρεμφερές εφόσον έχει καλό λόγο να υποπτεύεται ότι πρόκειται για ένα βιώσιμο ερευνητικό μέσο ανάπτυξης μιας θεραπείας. Δεν είναι ασυνήθιστο για μια επιχείρηση να παρουσιάζει ένα παράγωγο ενός φυσικού συστατικούπου να μπορεί να πατενταριστεί. Για την ακρίβεια, αυτό συμβαίνει με ένα σημαντικό μέροςτων υπάρχοντων φαρμακευτικών αγωγών.

Τα φαρμακευτικώς ενεργά μόρια έχουν τυπικά περιοχές που ονομάζονται «φαρμακοφόρες», οι οποίες αποτελούν τμήματα της μοριακής δομής του εν λόγω σκευάσματος, που είναι υπεύθυνες για την φαρμακευτική δράση του, όπως και περιοχές που ονομάζονται «auxophores», οι οποίες, αν τροποποιηθούν ελάχιστα, παρότι δεν επηρεάζουν την ικανότητα του σκευάσματος να επιδράσει στους εκάστοτε υποδοχείς, μπορεί να αλλάξουν την ισχύ πρόσδεσης της φαρμακοφόρας περιοχής, επιδρώντας με αυτό το τρόπο στην ισχύ του φαρμακευτικού σκευάσματος.

Αυτό επιτρέπει στους χημικούς να ξεκινήσουν με ένα συστατικό που φέρει ιδιότητες που συμβάλλουν σε ένα συγκεκριμένο στόχο (που ονομάζονται κυρίαρχα συστατικά), και μετά να εφεύρουν χρήσιμες ποικιλίες του. Λαμβάνοντας υπόψη την συντριπτική επιτυχία του παρελθόντος σε αυτόν τον τομέα, είναι εξαιρετικά απίθανο ότι η αδυναμία πατεντοποίησης έχει παίξει σημαντικό ρόλο στην έλλειψη ενδιαφέροντος των εταιρειών σε οποιοδήποτε φυσικά παραγώμενο συστατικό.

8: Οι επιχειρήσεις ήδη προτιμούν την θεραπεία ή την πρόληψη αντί για το κέρδος.

Υπάρχουν ήδη παραδείγματα φτηνών προϊόντων που είναι πολύ αποτελεσματικά στην καταπολέμηση μιας συγκεκριμένης ασθένειας (ενδεικτικά 1, 2, 3, 4), παρότι αν άφηναν τους ανθρώπους να αρρωστήσουν ώστε να τους κουράρουν, θα προέκυπταν περισσότερα έσοδα ανά ασθενή. Ωστόσο, οι επιχειρήσεις εξακολουθούν να παράγουν και να προωθούν αυτά τα προϊόντα, το οποίο φαίνεται να αντιφάσκει με τον ισχυρισμό ότι είναι τόσο αδίστακτες που θα προτιμούσαν να υποφέρουν οι άνθρωποι, ώστε να μπορέσουν να τους αφαιξάξουν περισσότερα χρήματα.

Γιατί δεν καταστάλθηκαν τα εμβόλια και τα αντιβιοτικά; Δεν θα έβγαιναν περισσότερα έσοδααπό την φυματίωση αν οι θεραπευτικές πρακτικές εστίαζαν στα συμπτώματα αντί για την ρίζα του προβλήματος; Δεν θα ήταν πολύ κερδοφόρο για κάποιους αν η ιλαρά ήταν ακόμα σε έξαρση;

Γιατί οι εταιρείες να είναι τόσο επιλεκτικές σχετικά με το ποιες θεραπείες να κρύψουν και ποιες να αξιοποιήσουν; Ξανά, αυτό βγάζει μόνο νόημα αν χρησιμοποιήσουμε την λογική όχι με τον σκοπό να βρούμε την αλήθεια, αλλά να εκλογικεύσουμε γεγονότα που συγκρούονται με το αφήγημα.

Είναι επίσης ενδιαφέρον το ότι, όταν οι συνωμοσιολόγοι μαθαίνουν για το εμβόλιο του HPV, του οποίου ο βασικός σκοπός είναι η πρόληψη μερικών ειδών καρκίνου, χρησιμοποιούν την ίδια στρεβλή λογική για να το απορρίψουν: να μην το εμπιστευόμαστε γιατί είναι μια πλεκτάνη ώστε να θησαυρίσουν οι φαρμακευτικές. Τα πάντα μπορούν να επαναπλαισιωθούν στα πλαίσια της συνομωσίας, ακόμα και όταν οι εταιρείες στοχεύουν στην πρόληψη του καρκίνου από την θεραπεία του.

9: Υπάρχουν περισσότερες από μια κερδοσκοπικές επιχειρήσεις εκεί έξω, το οποίο θα πει ανταγωνισμός.

Αν ισχυριζόμασταν ότι μια θεραπεία θα κατέστρεφε τα έσοδα μιας φαρμακευτικής, τότε θα ισχυριζόμασταν επίσης ότι η εύρεση μιας θεραπείας θα ήταν ένας καλός τρόπος ώστε μια συγκεκριμένη εταιρεία να βρεθεί σε θέση υπεροχής έναντι των υπολοίπων.

Αν όλες οι άλλες εταιρίες πωλούν μια αγωγή εφ όρου ζωής που αντιμετωπίζει τα συμπτώματα αλλά δεν θεραπεύει, τότε δεν χρειάζεται να είμαστε επιχειρηματικές ιδιοφυΐες για να αντιληφθούμε ότι οποιαδήποτε εταιρεία που θα εφηύρε μια πλήρη θεραπεία θα ισοπέδωνε τον ανταγωνισμό και θα αποκτούσε έσοδα δισεκατομμυρίων. Η εταιρεία θα χρειαζόταν μόνο να θέσει το κόστος της θεραπείας ελάχιστα μικρότερο της μακροχρόνιας αγωγής, και, έπειτα, να αξιοποιήσει το κύρος που θα προέκυπτε κατά την αναζήτηση δωρεών, επενδυτικών κεφαλαίων, δανείων και συνεργατών. Μετά θα απολάμβανε τα εκατομμύρια σε δωρεάν προώθηση που θα σφράγιζαν την σχέση του ονόματος της εταιρείας με την επιτυχία. (Συν του ότι οι μέτοχοι δεν θα χρειάζονταν να παρακολουθούν τα αγαπημένα τους πρόσωπα να πεθαίνουν από μια θεραπεύσιμη ασθένεια ώστε να προστατέψουν τα κέρδη τους.)

Για την ακρίβεια, δεν είναι καν απαραίτητο για μια εταιρεία να ανακαλύψει την δική της θεραπεία εξαρχής. Θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει την ίδια την συνωμοσία για όφελός της: αν αποκάλυπτε την ύπαρξη μιας υποτιθέμενης κρυφής θεραπείας, ή ξεσκέπαζε ένα μοιραίο ελάττωμα σε μια αγωγή του ανταγωνισμού, θα μπορούσε να τον συνθλίψει, αξιοποιώντας εμπορικά την θεραπεία και μαρκετάροντας τον εαυτό της ως «Η Εταιρεία που Μπορείς να Εμπιστεύεσαι». Αρκεί να φανταστούμε και μόνο τις ανήθικες πρακτικές απ’ τις οποίες θα «την έβγαζε καθαρή», καθώς η κοινωνία θα την θεωρούσε υπεράνω πάσης υποψίας. Όσο πιο άπληστη και αδίστακτη είναι μια εταιρεία, τόσο πιο πιθανό είναι να αξιοποιήσει μια τέτοια ευκαιρία.

Είναι παράλογο να σκεφτεί κανείς ότι τέτοιες επιχειρήσεις δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα να προδώσουν την κοινωνία, αλλά θα δίσταζαν να προδώσουν η μια την άλλη.

10: Η απόκρυψη της θεραπείας θα κόστιζε παραπάνω.

Οι υπολογισμοί της θεωρίας παιγνίων είναι πολύ πιο σύνθετοι από την υπεραπλουστευμένη κοσμοθεωρία που οι συνομωσιολόγοι τείνουν να πρεσβεύουν.

Κάθε εταιρεία που θα συμμετείχε στην συνωμοσία θα έπρεπε να ζυγίσει την πιθανότητα και της επιπτώσεις της προδοσίας της από τους ανταγωνιστές της, καθώς και κάθε ενός επιστήμονα που μισθοδοτεί ακόμα ή μισθοδοτούσε στο παρελθόν, ενάντια στα προβλεπόμενα συμφέροντά της. Όπως έχουμε ήδη περιγράψει, μια τόσο εκτενής συνωμοσία θα χρειαζόταν συνεργασία πολλών ανεξάρτητων οντοτήτων, που στην πραγματικότητα θα έχαναν χρήματα. Για να λειτουργήσει λοιπόν η συνωμοσία, κάθε μια απ’ αυτές τις οντότητες θα έπρεπε να αποκτήσει κίνητρο για να αποκρύψει την αλήθεια, δηλαδή να πληρωθεί περισσότερο απ’ όσα χάνει.

Αυτό συμπεριλαμβάνει κάθε χώρα με κρατικοποιημένη περίθαλψη, και κάθε ασφαλιστική που πληρώνει για τις θεραπείες των πελατών της. Ας μην ξεχνάμε και τον κάθε έναν γιατρό, ερευνητή ή επιστήμονα που είχε εμπλοκή με τον οποιονδήποτε τρόπο. Οι μακριές και πολλαπλές κλινικές μελέτες είναι ένα θεμελιώδες σκέλος της ανακάλυψης μιας νέας θεραπείας, που αντιστοιχούν σε ακόμα περισσότερη απόκρυψη πληροφορίας και ανθρώπους για εξαγορά. Και όλα αυτά έρχονται μετά τα δισεκατομμύρια που ξοδεύτηκαν στην έρευνα και την ανάπτυξη της θεραπείας που θεωρούμε δεδομένη.

Απαραίτητος θα ήταν επίσης ένας μικρός στρατός μισθοφόρων, ικανών να εξουδετερώσουν όσους δεν είναι πρόθυμοι να συνεργαστούν, ο οποίος στρατός απαιτεί και τον δικό του προϋπολογισμό. Επίσης, θα χρειαζόταν να παρακολουθεί ανεξάρτητους και ανταγωνιστικούς ερευνητές, και να τους προφτάνει προτού ανακαλύψουν την θεραπεία οι ίδιοι, ώστε είτε να τους εξαγοράσει είτε να τους δολοφονήσει.

Μέχρις αυτό το σημείο, το κόστος του προνομίου απόκρυψης της θεραπείας πιθανότατα θα έφτανε τα τρισεκατομμύρια. Για την οποιαδήποτε εταιρεία, θα επρόκειτο για δυσβάσταχτο βάρος, και όχι πλεονέκτημα.

Διαβάστε τη συνέχεια στα Ellinika Hoaxes