Κάθε γραμμή του μετρό σε μια πόλη έχει τη δική της ξεχωριστή μικροβιακή «κοινότητα» το πρωί, ωστόσο οι επιβάτες, καθώς αλλάζουν γραμμές μέσα στην ημέρα, τα αναμιγνύουν.
Αυτό δείχνει μια νέα επιστημονική έρευνα που πραγματοποιήθηκε στο Χονγκ Κονγκ με επικεφαλής έναν Έλληνα επιστήμονα της διασποράς.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή βιολογίας Γιάννη Παναγιώτου* του Πανεπιστημίου του Χονγκ Κονγκ**, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Cell Reports», ζήτησαν από μια ομάδα εθελοντών, αφού καθαρίσουν καλά τα χέρια τους, να χρησιμοποιήσουν σε διάφορες ώρες της ημέρας το μετρό της πόλης για 30 λεπτά κάθε φορά, κρατώντας τις χειρολαβές των συρμών.
Η ανάλυση που έγινε στη συνέχεια στα δείγματα, τα οποία ελήφθησαν από τα χέρια των συμμετεχόντων, έδειξε ότι η πλειονότητα των μικροοργανισμών που είχαν μεταφερθεί στους επιβάτες, αφορούσε κοινά βακτήρια του δέρματος. Τις πρωινές ώρες της αιχμής η ποικιλία των μικροβίων ήταν πολύ μεγαλύτερη (140 είδη κατά μέσο όρο) από ό,τι το απόγευμα (μόνο 48).
Η μελέτη έδειξε ότι ενώ στην αρχή της ημέρας κάθε γραμμή του μετρό «μεταφέρει» στους επιβάτες περισσότερα και πιο διαφορετικά μικροβίων, με αποτέλεσμα κάθε γραμμή να έχει το δικό της ξεχωριστό μικροβιακό «αποτύπωμα», όσο προχωρά η ημέρα, οι επιβάτες «μαζεύουν» από το μετρό λιγότερα είδη μικροβίων και παράλληλα οι διαφορές των μικροοργανισμών από γραμμή σε γραμμή σταδιακά εξαφανίζονται.
Στην αρχή της ημέρας η διακριτή σύνθεση της μικροβιακής κοινότητας κάθε γραμμής φαίνεται να εξαρτάται από το ποιά περιοχή ξεκινά το μετρό. Στην πορεία, όμως, δημιουργείται ένα λίγο-πολύ ενιαίο μικροβίωμα σε όλο το δίκτυο των γραμμών.
Όπως δήλωσε ο Γ. Παναγιώτου, «το πρωί κάθε γραμμή έχει μοναδικά μικροβιακά χαρακτηριστικά, τα οποία αντανακλούν τις περιοχές που διασχίζει. Όμως, καθώς ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι χρησιμοποιούν το μετρό μέσα στην ημέρα, οι μικροβιακές κοινότητες όλων των γραμμών γίνονται σταδιακά παρόμοιες, με εμφανή την κυριαρχία των συμβιωτικών βακτηρίων του ανθρωπίνου δέρματος».
Τα περισσότερα από αυτά τα βακτήρια είναι σχετικά αβλαβή, καθώς φιλοξενούνται στο ανθρώπινο δέρμα για καιρό. Όμως, όπως έδειξε η νέα μελέτη (και έχουν δείξει επίσης άλλες μελέτες σε μετρό των ΗΠΑ στο παρελθόν), μέσω του μετρό μεταφέρονται και ορισμένα παθογόνα και πιο επικίνδυνα μικρόβια.
Πάντως, ο κ. Παναγιώτου δήλωσε ότι «η ιδέα της έρευνάς μας δεν είναι να τρομάξουμε τους ανθρώπους, καθώς παρατηρήσαμε ότι οι γραμμές του μετρό με την περισσότερη κίνηση δεν ενέχουν μεγαλύτερους κινδύνους για την υγεία από άποψη παθογόνων μικροοργανισμών».
Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι δεν κρύβονται και κίνδυνοι στο μετρό…
* Ο Γιάννης Παναγιώτου αποφοίτησε το 1999 από τη Σχολή Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ, απ' όπου πήρε και το διδακτορικό του το 2004. Διετέλεσε επίκουρος και αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Βιολογίας Συστημάτων του Τεχνικού Πανεπιστημίου της Δανίας (2007-2012) και παράλληλα υπήρξε επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Τεχνολογίας Τσάλμερ της Σουηδίας και στο Πανεπιστήμιο του Τόκιο. Από το 2012 είναι επικεφαλής της Ομάδας Βιολογίας Συστημάτων και Βιοπληροφορικής και αναπληρωτής καθηγητής της Σχολής Βιολογικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Χονγκ Κονγκ.
** Όπως είχε δηλώσει παλαιότερα σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, το Χονγκ Κονγκ προσφέρει παγκοσμίου επιπέδου συνθήκες για επιστημονική έρευνα, αν και η πίεση είναι μεγαλύτερη λόγω αυξημένου ανταγωνισμού. Όσο για τη ζωή στην ασιατική μεγαλούπολη -όπου ζουν περίπου 300 Έλληνες, από τους οποίους αρκετοί βρίσκονται σε πανεπιστήμια- είναι εύκολη και γεμάτη δυνατότητες. Όπως δήλωσε χαρακτηριστικά, πιο πολύ δυσκολεύθηκε να συνηθίσει την τοπική κουλτούρα της Κρήτης, όταν παντρεύτηκε μια Κρητικιά, παρά όταν βρέθηκε στο Χονγκ Κονγκ!
Στην πρώτη συνάντηση με τίτλο «Ψυχανάλυση και κινηματογράφος της παρατήρησης - Μεγεθύνοντας το αδιόρατο», την Κυριακή 24 Νοεμβρίου, ο Γρηγόρης Μανιαδάκης συνομιλεί με την Εύα Στεφανή
20°
