Μέσα μας υπάρχουν πέντε λίτρα αίματος. Το 78% είναι νερό. Το υπόλοιπο είναι ζωή. Ένα μικρό ποτάμι ζωής που κυλάει αργά, με την ταχύτητα ενός περιπάτου. Αυτά τα πέντε λίτρα αρκούν για να αιματώσουν αγγεία με συνολική επιφάνεια 8.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Κάθε μέρα, η καρδιά διοχετεύει στις αρτηρίες 7.000 λίτρα αίματος. Είναι ένα θαύμα που καμία μηχανή δεν μπορεί να αντιγράψει. Δεν μπορούμε να φτιάξουμε αίμα. Και δεν μπορούμε να φτιάξουμε ζωή. Μπορούμε όμως να σώσουμε πολλές ζωές. Αλλά αυτό το ξέρετε, έτσι δεν είναι;
Συνήθως οι καμπάνιες για την αιμοδοσία περιγράφουν περιπτώσεις ανθρώπων που σώθηκαν επειδή δίπλα τους, στο χειρουργείο, υπήρχαν φιάλες αίματος για να τους κρατήσουν στη ζωή. Το θύμα του τροχαίου, που έχασε το δικό του αίμα πάνω σε άσφαλτο και λαμαρίνες. Ο ασθενής που έμεινε ώρες ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο, πάνω σε μία δύσκολη εγχείριση. Το παιδί που κέρδισε την πρώτη και μεγαλύτερη μάχη της ζωής του. Ακόμα και αν δεν το έχετε περάσει, το πιθανότερο είναι να μοιραστήκατε κάποια στιγμή την αγωνία.
Είμαστε όλοι στην ίδια ομάδα
Τα ξέρετε όλοι. Αυτό που οι καμπάνιες δεν περιγράφουν είναι το συναίσθημα του αιμοδότη. Δεν είναι εύκολο να το αποδώσουν με λέξεις. Και όμως, για τους περισσότερους ανθρώπους είναι κοινό. Αρχίζει να ανθίζει την ώρα που, ξαπλωμένος στην πολυθρόνα του αιμοδότη, αισθάνεσαι εκείνο το μικρό, το σχεδόν ανεπαίσθητο τσίμπημα. Δεν νοιώθεις, φυσικά, το αίμα να φεύγει από μέσα σου. Όμως κλείνοντας τα μάτια, έχεις πλέον το δικαίωμα να πάρεις το γλυκό συναίσθημα της προσφοράς. Θα δώσεις περίπου μισό λίτρο αίμα. Λίγο αργότερα θα το αναπληρώσεις, δεν πρόκειται να σου λείψει. Μισό λίτρο από το αίμα σου κάποια στιγμή θα περάσει από μία άλλη καρδιά ενός ανθρώπου που δεν γνωρίζεις. Θα είναι άνδρας; Γυναίκα; Νέος ή ηλικιωμένος; Μήπως είναι παιδί; Θα σε έχει στα κύτταρα του. Κάποιοι χτύποι της καρδιάς του θα είναι και δικοί σου. Όλο αυτό κρύβει μέσα του ένα μυστήριο τόσο μεγάλο και τόσο όμορφο, όσο η ζωή. Είναι σαν να έχεις απλώσει το χέρι σε κάποιον που πέφτει, σαν να τραβάς από το νερό έναν άνθρωπο που κινδυνεύει να πνιγεί. Σαν να δίνεις το φιλί της ζωής, εκείνη την αναπνοή που δίνει αέρα στους πνεύμονες και χτύπο στην καρδιά. Σου φαίνεται σπουδαίο. Είναι. Το αξίζεις.
Σπουδαίο είναι επίσης όταν ένα τέτοιο πολύτιμο δώρο προφέρεται από χιλιάδες άτομα μαζί, όπως κάνουν και εργαζόμενοι του Ομίλου ΟΤΕ. Από το 1976 χαρίζουν στον εαυτό τους το μοναδικό συναίσθημα του αιμοδότη, έχοντας διαθέσει μέχρι σήμερα παραπάνω από 27.000 φιάλες από την εταιρική τράπεζα αίματος. Δύο φορές κάθε χρόνο, οι εργαζόμενοι του Ομίλου μένουν πιστοί στο ραντεβού τους και συμμετέχουν στο πρόγραμμα εθελοντικής αιμοδοσίας, συγκεντρώνοντας 2.000 φιάλες αίματος ετησίως.
Η αιμοδοσία διαρκεί περίπου είκοσι λεπτά. Στην πραγματικότητα είναι μία βαθιά διαδικασία στοχασμού και σκέψεων πάνω στη ζωή, στην προσφορά και στην ανθρώπινη δύναμη. Θα σου αφήσει για λίγη ώρα και ένα μικρό τσιρότο στο χέρι. Αλλά και θα πάρει από μέσα σου ένα βάρος. Θα αισθανθείς πιο ανάλαφρος. Πιο χαρούμενος. Είναι η χαρά που περιγράφεται μόνο με χαμόγελο. Την ώρα που θα πίνεις χυμό και θα μασουλάς κρακεράκια νιώθεις καλύτερος άνθρωπος. Είσαι καλύτερος άνθρωπος. Και πόσοι τρόποι υπάρχουν, αλήθεια, για να το πετύχεις αυτό; Η αιμοδοσία είναι μία καλή πράξη, κυρίως προς τον εαυτό σου.
Στην πρώτη συνάντηση με τίτλο «Ψυχανάλυση και κινηματογράφος της παρατήρησης - Μεγεθύνοντας το αδιόρατο», την Κυριακή 24 Νοεμβρίου, ο Γρηγόρης Μανιαδάκης συνομιλεί με την Εύα Στεφανή
18°
