Σαν σήμερα, πριν από 72 χρόνια ο Στέλιος Κυριακίδης στεφόταν νικητής στον εμβληματικό Μαραθώνιο της Βοστόνης – ο πρώτος μη Αμερικανός που κέρδισε τον αγώνα.
Ο αγώνας του, παρά τη δυσκολία του, δεν είχε ως μόνο αντίπαλο τον χρόνο. Ήταν η υπερπροσπάθεια ενός αθλητή που πάσχιζε τρέχοντας – με τον τρόπο που ο ίδιος γνώριζε, δηλαδή – να ρίξει φως στην περίπτωση της μεταπολεμικής Ελλάδας και στις ανάγκες της.
Εκείνο το πρωί ήταν κατάκοπος και υποσιτισμένος, τόσο που ο γιατρός που εξέταζε τους αθλητές πριν την διοργάνωση δεν ενέκρινε τη συμμετοχή του θέτοντας ακόμα και θέμα κινδύνου για τη ζωή του. Μα ήταν αποφασισμένος και ο σκοπός του υπερέβαινε δυσκολίες. Υπέγραψε ο ίδιος ότι παίρνει την ευθύνη και στις 12 το μεσημέρι στάθηκε στην αφετηρία. Δύο ώρες και 29 λεπτά αργότερα έκοβε πρώτος το νήμα, φωνάζοντας «Για την Ελλάδα».
Με την νίκη του έκανε γνωστό στον αμερικανικό λαό το πρόβλημα υποσιτισμού στην Ελλάδα και κατόρθωσε να κινητοποιήσει Αμερικάνους και ομογενείς για να συγκεντρώσουν τεράστιες ποσότητες τροφίμων και ρουχισμού που βοήθησαν την καθημαγμένη χώρα. .
Τα ρεπορτάζ της εποχής λένε πως όταν τα μεγάλα μέσα της πόλης ρώτησαν τον Johnny Kelley, τον Αμερικάνο πρωταθλητή και φαβορί του αγώνα για την ήττα του, απάντησε: «Πώς μπορείς να νικήσεις αυτόν τον άνθρωπο; Εγώ έτρεχα για τον εαυτό μου και αυτός για έναν ολόκληρο λαό».΄
Στα χρόνια του δεν υπήρχε ακόμα ο ΣΕΓΑΣ, ούτε είχε το κράτος τη δυνατότητα να στηρίξει έναν αθλητή. Αγόρασε το πολυπόθητο εισιτήριο, μονής κατεύθυνσης, πουλώντας έπιπλα του και με συμπλήρωμα της “Ηλεκτρικής Εταιρείας” στην οποία εργαζόταν. Επέστρεψε, νικητής, φέρνοντας στη χώρα 250.000 δολάρια, αντίστοιχα δεκάδων εκατομμυρίων της εποχής μας. Η ιστορία του και η κινητοποίησαν τον Πρόεδρο Τρούμαν, ο οποίος προσκάλεσε τον Κυριακίδη στον Λευκό Οίκο και στη συνέχεια ανακοίνωσε έκτακτη βοήθεια προς τον ελληνικό λαό. Το «Πακέτο Κυριακίδη» περιλάμβανε βασικά τρόφιμα, φάρμακα, σκηνές και ρούχα.
Στην υποδοχή του, στις 25 Μαΐου του 1946, συγκεντρώθηκε κόσμος από ολόκληρη την Ελλάδα, τη διχασμένη από τον εμφύλιο, για να τον γνωρίσει και να τον ευχαριστήσει. Προς τιμήν του φωταγωγήθηκε για πρώτη φορά η Ακρόπολη, καθώς η πόλη γιόρταζε μια εθνική, πλέον, επιτυχία.
Μετά τη νίκη στη Βοστόνη, προτάθηκε στον Κυριακίδη να παραμείνει στην Αμερική και να γίνει επαγγελματίας αθλητής και ηθοποιός. Αρνήθηκε για να επιστρέψει στην Ελλάδα, για την οποία είχε ήδη κοπιάσει τόσο. Έμεινε εδώ, συνεχίζοντας να αθλείται, να βοηθά άλλους αθλητές και να εμπνέει - ως το τέλος.
Στην πρώτη συνάντηση με τίτλο «Ψυχανάλυση και κινηματογράφος της παρατήρησης - Μεγεθύνοντας το αδιόρατο», την Κυριακή 24 Νοεμβρίου, ο Γρηγόρης Μανιαδάκης συνομιλεί με την Εύα Στεφανή
14°
