Στηρίζουμε τις ελπίδες μας σε μια κούπα με καφέ για να αντέξουμε λιγάκι παραπάνω ή παίρνουμε κάποια πολυβιταμίνη το πρωί για να νιώσουμε δυνατότεροι το υπόλοιπο της ημέρας. Απαιτητικά ωράρια, επαγγελματικά ή οικογενειακά, μας ζητάνε καθημερινά κι άλλη «αντοχή», τοποθετώντας την ως βασικό στοιχείο της φυσικής μας κατάστασης, ακόμη κι ως δείκτη υγείας του οργανισμού μας.
Ως αντοχή αναφέρεται η «ικανότητα αντίστασης στην κόπωση». Μια κόπωση που δημιουργεί εφήμερη μείωση των σωματικών μας ικανοτήτων, που στον καθένα ξεχωριστά έχει τη δική της μοναδική αίσθηση. Εξαρτάται από την ικανότητα των βιολογικών χαρακτηριστικών του σώματός μας, όπως μυς, οστά και όργανα, το να μπορούν να προσαρμόζονται και να αποδίδουν στις καθημερινές απαιτήσεις.
Η κόπωση ενός ανθρώπου που δεν αθλείται, σε σχέση με αυτή ενός μαραθωνοδρόμου ή ενός σκοπευτή, είναι διαφορετική και αυτό συμβαίνει γιατί η κόπωση μπορεί να πάρει πολλές μορφές, όπως σωματική, πνευματική, αισθητηριακή (όραση, ακοή, αφή), κινητική (συναρμογή του σώματος), ακόμη και συναισθηματική, για τη θέληση που επιδεικνύουμε στο να μπορούμε να συνεχίζουμε αφού έχουμε κουραστεί.
Ένας άνθρωπος που δεν αθλείται, ακόμη και αν χρειαστεί για μια στιγμή να κάνει κάτι που απαιτεί αρκετή προσπάθεια, όπως π.χ. να ανέβει γρήγορα κάποια σκαλιά, δεν θα μπορέσει να απελευθερώσει περισσότερο από το 70% της ενέργειας που διαθέτει, από τα γενετικά προκαθορισμένα ενεργειακά του αποθέματα. Ενώ κάποιος που αθλείται συστηματικά για αρκετό διάστημα θα καταφέρει στην ίδια προσπάθεια να χρησιμοποιήσει λιγότερη ενέργεια για το ίδιο αποτέλεσμα, δηλαδή έχει τη δυνατότητα να εκμεταλλεύεται αποθέματα σε ποσοστό ακόμη και στο 90% του οργανισμού του.
Αυτό αποτελεί μια σημαντική διαπίστωση, αφού μας βοηθάει να καταλάβουμε ότι πρέπει να βρούμε τι θα μας εξασφαλίσει, πρώτον, την αύξηση της αποθηκευμένης μας ενέργειας και, δεύτερον, ένα σώμα που θα μπορεί να λειτουργεί στις καθημερινές του ανάγκες ενεργειακά βέλτιστα, κρατώντας μια ισορροπία σωματική και πνευματική.
Η επιστήμη της φυσικής αγωγής τα τελευταία χρόνια έχει αρκετά ερευνητικά δεδομένα που αποδεικνύουν ότι η συστηματική άσκηση αυξάνει την αντοχή και προάγει την υγεία, δημιουργώντας ένα σώμα λειτουργικό, ανθεκτικό στην κόπωση και την ανοσία.
Το εκπληκτικό είναι ότι με συστηματική άσκηση 30 λεπτών ημερησίως, όπως περπάτημα, διατάσεις ή λίγες ασκήσεις με βαράκια ή λάστιχο, το σώμα μας μπορεί να αυξήσει την αντοχή του σε ικανοποιητικό επίπεδο για να ανταπεξέλθει στις σύγχρονες καθημερινές του ανάγκες. Η «αντίσταση», όμως, στην κόπωση χρειάζεται και μια «αντίσταση» σε έναν τρόπο ζωής που μπορεί να σε ξοδεύει χωρίς να σου δίνει την ενέργεια που σου υπόσχεται και σου ζητά συνεχώς αντοχή για ακόμη μία μέρα.
Στην πρώτη συνάντηση με τίτλο «Ψυχανάλυση και κινηματογράφος της παρατήρησης - Μεγεθύνοντας το αδιόρατο», την Κυριακή 24 Νοεμβρίου, ο Γρηγόρης Μανιαδάκης συνομιλεί με την Εύα Στεφανή
18°
