Όσοι πάσχουν από σχιζοφρένεια έχουν δυσκολίες στη διαδικασία της σκέψης τους, με αποτέλεσμα να εμφανίζουν ψευδαισθήσεις, παραληρητικές ιδέες, αποδιοργανωμένη σκέψη και ασυνήθιστη ομιλία ή συμπεριφορά (όλα αυτά που είναι γνωστά ως «συμπτώματα της ψύχωσης» ή «ψυχωσικά συμπτώματα»).
Σχιζοφρένεια δεν σημαίνει ότι ο πάσχων έχει «διχασμένη προσωπικότητα», όπως υποδηλώνει το όνομα της νόσου, αλλά ότι ίσως βλέπει τον κόσμο διαφορετικά απ' ό,τι οι γύρω του. Αν και η σχιζοφρένεια είναι βασανιστική και τρομακτική, δεν είναι απίθανο για ένα άτομο που πάσχει από την ασθένεια αυτή να έχει καλή ποιότητα ζωής και ενδεχομένως να διατηρήσει την εργασία του. Όπως όλοι οι ασθενείς που πάσχουν από μια μακροχρόνια ή υποτροπιάζουσα ασθένεια, τα άτομα με σχιζοφρένεια μπορούν να μάθουν πώς να διαχειρίζονται την πάθησή τους και να συνεχίσουν κανονικά τη ζωή τους.
Καθοριστική για τον ασθενή η τήρηση της θεραπείας
Οι φαρμακευτικές αγωγές που λαμβάνονται καθημερινά απαιτούν υψηλή συμμόρφωση, οδηγώντας συχνά και λόγω της φύσης της νόσου σε ανεπαρκή τήρηση της θεραπείας. Η καθημερινή λήψη της αγωγής μπορεί να επιβαρύνει συναισθηματικά τους ασθενείς με σχιζοφρένεια, καθώς τους υπενθυμίζει το πρόβλημα δυσχεραίνοντας την καθημερινότητά τους.
Η ανεπαρκής τήρηση ή η διακοπή της θεραπείας με τις αγωγές που λαμβάνονται καθημερινά παραμένει ένα σημαντικό πρόβλημα καθώς εκτιμάται ότι έως και 89% των ασθενών με σχιζοφρένεια δεν τηρούν ή τηρούν εν μέρει τη φαρμακευτική αγωγή τους.
Η διακοπή της φαρμακευτικής αγωγής αφενός συνεπάγεται 5 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο υποτροπής μετά από ένα πρώτο ψυχωσικό επεισόδιο και αφετέρου σχετίζεται με επιδείνωση των συμπτωμάτων και της λειτουργικότητάς τους, αυξημένο κίνδυνο επαναεισαγωγών στο νοσοκομείο, αυτοκτονικό ιδεασμό, αυξημένο χρόνο ανάρρωσης και μειωμένη ανταπόκριση στα αντιψυχωσικά. Οι συνέπειες αυτές υπογραμμίζουν πόσο καθοριστική είναι η τήρηση της θεραπείας.
Η ανεπαρκής τήρηση της θεραπείας έχει σημαντικές συνέπειες τόσο στους ίδιους τους ασθενείς, όσο και στους ανθρώπους που τους φροντίζουν. Ιδιαίτερη είναι η συναισθηματική επιβάρυνση των φροντιστών λόγω του στρες που σχετίζεται με το αν ο ασθενής πήρε ή όχι την αγωγή του, όσο και η οικονομική επιβάρυνση λόγω των επιπρόσθετων δαπανών που προκύπτουν από τις συνεχείς υποτροπές και επακόλουθες νοσηλείες.
Σημαντική είναι επίσης η επιβάρυνση στις υγειονομικές δαπάνες λόγω των επαναλαμβανόμενων νοσηλειών, αλλά και για το κράτος λόγω της μειωμένης παραγωγικότητας και των απουσιών από την εργασία.
Επιπλέον μέχρι και σήμερα οι ασθενείς και οι οικογένειές τους βιώνουν μεγάλο φορτίο από το φαινόμενο της στιγματοποίησης που εξακολουθεί να υπάρχει. Είναι σαφές ότι ο ασθενής με σχιζοφρένεια έχει πολύ μεγάλες ανάγκες υποστήριξης από τη κοινωνία και την Πολιτεία.
Νεότερα θεραπευτικά δεδομένα - Μείωση της συχνότητας λήψης της αγωγής
Δεν υπάρχει ίαση για τους ασθενείς που πάσχουν από σχιζοφρένεια, αλλά οι φαρμακευτικές αγωγές που υπάρχουν επιτρέπουν τον έλεγχο των συμπτωμάτων ενισχύοντας τη λειτουργικότητα των ασθενών.
Οι ασθενείς έχουν ανάγκη από νέες θεραπείες που συμβάλλουν στην αποτελεσματική τήρηση της θεραπείας ώστε να αποφεύγονται οι υποτροπές και οι συνέπειές τους στη ζωή των ασθενών.
Νέα επιστημονικά δεδομένα τεκμηριώνουν τη δυνατότητα των ασθενών με σχιζοφρένεια να έχουν μεγαλύτερη ανεξαρτησία και καλύτερη ποιότητα ζωής, απαλλαγμένοι από το άγχος της συχνής λήψης της φαρμακευτικής αγωγής.
Οι δυνατότητες τήρησης της αγωγής αυξάνονται πλέον σημαντικά, καθώς η συχνότητα λήψης της αγωγής μειώνεται ακόμα περισσότερο μέσα στο διάστημα ενός έτους. Μέχρι σήμερα οι αγωγές μακράς δράσης απαιτούσαν λήψη από 26 ως 12 φορές το χρόνο.
Στην πρώτη συνάντηση με τίτλο «Ψυχανάλυση και κινηματογράφος της παρατήρησης - Μεγεθύνοντας το αδιόρατο», την Κυριακή 24 Νοεμβρίου, ο Γρηγόρης Μανιαδάκης συνομιλεί με την Εύα Στεφανή
15°
