Ένας από τους πιο γνωστούς ομοιοπαθητικούς γιατρούς – ο πρώτος που άσκησε Ομοιοπαθητική στην Κύπρο – δόκτωρ Γιώργος Κατσώνης μίλησε στην πρωινή εκπομπή του ALPHA NEWS 95,5 για το μεγάλο θέμα των εμβολιασμών. Μεταξύ άλλων, υποστήριξε πως «δεν υπάρχει λόγος να εμβολιάσουμε τα παιδιά μας» και πως «είναι καλύτερα να νοσήσει το παιδί κολλώντας τον ιό».
Η πρόσφατη έξαρση ιλαράς στη χώρα με πάνω από 690 κρούσματα και δύο επιβεβαιωμένους θανάτους, έχει προκαλέσει ανησυχία στους πολίτες. Πολλοί προσπαθούν να ενημερωθούν από αξιόπιστες πηγές, αλλά πολλές φορές, αυτές οι πηγές, είναι μόνο φαινομενικά «αξιόπιστες». Ο κ. Κατσώνης είναι μια χαρακτηριστική τέτοια περίπτωση που παρουσιάζεται ως ειδήμων, τη στιγμή που δεν είναι.
Σύμφωνα με το βιογραφικό του «σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, με υποτροφία του Ιδρύματος Υποτροφιών Δημοσίων Σχολών Λάρνακας. Ειδικεύτηκε στην Ψυχιατρική την οποία όμως ουδέποτε άσκησε, αφού τον κέρδισε η Ομοιοπαθητική Ιατρική.»
Είναι σαφές πως δεν έχει το επιστημονικό υπόβαθρο για να γνωρίζει τι είναι τα εμβόλια και ποια η συνεισφορά τους στην θεματική πρόληψη θανάτων και την αύξηση του προσδόκιμου ζωής.
Στη συνέντευξή του, υποστηρίζει πως η έξαρση ιλαράς οφείλεται σε κακές συνθήκες υγιεινής. Μέχρι τις 07/12/2017 στην Ελλάδα έχουν καταγραφεί 690 κρούσματα ιλαράς, με μεγαλύτερη συχνότητα στη Ν.Ελλάδα. Στη μεγάλη πλειονότητα πρόκειται για άτομα Ελληνικής υπηκοότητας (κυρίως μικρά παιδιά από κοινότητες Ρομά και άτομα από το γενικό πληθυσμό κυρίως στην ηλικιακή ομάδα 25-44 ετών) που δεν έχουν ανοσία στην ιλαρά, μεταξύ των οποίων και επαγγελματίες υγείας που ήταν ανεμβολίαστοι ή ατελώς εμβολιασμένοι. Ακόμη και αν δεχτούμε πως οι πληθυσμοί Ρομά, ζουν κατά κανόνα σε ανθυγιεινές συνθήκες (κάτι που φυσικά αποτελεί αυθαίρετη γενίκευση), βλέπουμε πολλά κρούσματα μεταξύ ατόμων που δεν ανήκουν σε αυτές τις ομάδες, ακόμη και επαγγελματίες υγείας, που νόσησαν πολύ απλά επειδή ήταν ανεμβολίαστοι ή ατελώς εμβολιασμένοι. Αξίζει επίσης να αναφέρουμε πως κατά την περίοδο 2016-2017 έχουν καταγραφεί περισσότερα από 19.000 περιστατικά σε όλη την Ευρώπη (30 EU/EEA Κράτη Μέλη) και 46 θάνατοι. Η συντριπτική πλειοψηφία αρρώστησε όχι λόγω κακών συνθηκών διαβίωσης, αλλά επειδή δεν ήταν εμβολιασμένοι.
Πριν τη διάθεση του εμβολίου το 1963 στις ΗΠΑ, 3-4 εκατομμύρια άνθρωποι νοσούσαν κάθε χρόνο (σχεδόν όλα τα παιδιά μέχρι να φτάσουν τα 15) ενώ 400-500 άτομα πέθαιναν, 48,000 κατέληγαν στο νοσοκομείο και 4,000 εμφάνιζαν εγκεφαλίτιδα λόγω της νόσου. Από την εισαγωγή του εμβολίου και μετά παρατηρούμε σταδιακή μείωση των περιπτώσεων φτάνοντας μέχρι σήμερα όπου οι περιπτώσεις ανά έτος είναι σε τόσο χαμηλά επίπεδα όπου η ασθένεια έχει πρακτικά εκλείψει.
Αξίζει να αναφερθεί επίσης πως σε υπανάπτυκτες και αναπτυσσόμενες χώρες, που αντιμετωπίζουν προβλήματα με τη χορήγηση εμβολίων, οι συγκεκριμένες ασθένειες κυριολεκτικά θερίζουν. Μόνο από την ιλαρά χάνονται περίπου 130.000 ζωές ετησίως, κυρίως μικρά παιδιά. Στον αντίποδα, περίπου 20,3 εκατομμύρια ζωές έχουν σωθεί το διάστημα 2000-2015, εξαιτίας του εμβολίου για την ιλαρά.
Eίναι καλύτερα να νοσήσει το παιδί κολλώντας τον ιό;
Ο Dr Κατσώνης φαίνεται πως αναπολεί τις εποχές των «Pox» ή «Measles Parties», όταν οι γονείς οργάνωναν συγκεντρώσεις παιδιών με κάποιο από αυτά να είναι άρρωστο, ώστε να κολλήσουν και τα υπόλοιπα και να αποκτήσουν φυσική ανοσία. Πρόκειται για μια αναχρονιστική πρακτική που αν και σχεδόν εξαλείφθηκε με την εισαγωγή των εμβολίων, φαίνεται πως ακόμη ευδοκιμεί σε κάποιους αντιεμβολιαστικούς κύκλους. Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά.
Σύμφωνα με το ΚΕΕΛΠΝΟ, περίπου 30% των περιπτώσεων ιλαράς έχουν μια ή περισσότερες επιπλοκές που είναι συχνότερες σε παιδιά <5 ετών και ενήλικες >20 ετών. Οι συχνότερες επιπλοκές εμφανίζονται από το πεπτικό, αναπνευστικό και το ΚΝΣ. Από το πεπτικό εμφανίζεται διάρροια (8%) και σπανίως παροδική ηπατίτιδα. Σοβαρότερες επιπλοκές είναι η πνευμονία ιογενής (γιγαντοκυτταρική) ή δευτεροπαθής από μικρόβια (συχνότητα 6%) η οποία αποτελεί και τη συχνότερη αιτία θανάτου, η οξεία μέση πυώδης ωτίτιδα (7%), η οξεία εγκεφαλίτιδα (0,1%) που προβάλλει με υπερπυρεξία, ανησυχία, διέγερση, θόλωση της διάνοιας, σπασμούς και κώμα. Η υποξεία σκληρυντική πανεγκεφαλίτις (SSPE), είναι σπάνια επιπλοκή, εμφανίζεται μετά παρέλευση κατά μέσο όρο 7 ετών από την εκδήλωση της ιλαράς και οφείλεται σε βλάβη των εγκεφαλικών κυττάρων από τον ιό της ιλαράς που παραμένει και πολλαπλασιάζεται μετά την αποδρομή της νόσου. Οι ενήλικες νοσούν σπάνια από ιλαρά αλλά σοβαρότερα από τα παιδιά. Οι επιπλοκές αφορούν κυρίως το αναπνευστικό: πνευμονία (30%), μέση πυώδης ωτίτιδα (29%), ιγμορίτιδα (25%). Η νόσηση κατά την εγκυμοσύνη σχετίζεται με αποβολή του εμβρύου, πρόωρο τοκετό, χαμηλού βάρους γέννησης νεογνό.
Ο παιδίατρος Robert Mendelson και οι επιπλοκές των εμβολίων
Ο Robert S. Mendelsohn, M.D. (1926-1988), άσκησε σκληρή κριτική σε αυτό που αποκαλούσε «ιατρικό κατεστημένο». Αν και είχε διδάξει σε διάφορες ιατρικές σχολές και ήταν πρόεδρος του κρατικού συμβουλίου αδειοδότησης του Illinois, ο Mendelsohn θεωρούσε τον εαυτό του «αιρετικό ιατρό». Αντιτάχθηκε στη φθορίωση του νερού, στην ανοσοποίηση, στη χειρουργική επέμβαση by pass, στη χορήγηση άδειας σε διατροφολόγους και στις εξετάσεις για την ανίχνευση του καρκίνου του μαστού. Ένα από τα βιβλία του αναφέρει ότι «οι θεραπείες της σύγχρονης ιατρικής για τις αρρώστιες είναι σπάνια αποτελεσματικές και είναι συχνά πιο επικίνδυνες από τις ασθένειες που σχεδιάζονται για να θεραπεύσουν». καθώς και ότι «γύρω στο ενενήντα τοις εκατό της χειρουργικής επέμβασης είναι χάσιμο χρόνου, ενέργειας, χρημάτων και ζωής».
Σε μια ομιλία το 1984, είχε δηλώσει:
Οι γιατροί διαμαρτύρονται για το γεγονός ότι οι τσαρλατάνοι κρατούν τους ασθενείς μακριά από την ορθόδοξη ιατρική. Χαίρομαι! Δεδομένου ότι όλες οι θεραπείες, τόσο ορθόδοξες όσο και εναλλακτικές, για καρκίνο, στεφανιαία καρδιακή νόσο, υπέρταση, εγκεφαλικό επεισόδιο και αρθρίτιδα, είναι εξίσου αναπόδεικτες, γιατί ένας φυσιολογικός άνθρωπος θα επιλέξει θεραπεία που μπορεί να σκοτώσει τον ασθενή;
Ο Mendelsohn συνδύασε κάποιους λογικούς προβληματισμούς για την ιατρική της εποχής του, με παραληρηματικές αντιλήψεις, παρουσιάζοντας τους γιατρούς ως αιμοβόρους χασάπηδες, ειδικά τους μαιευτήρες και τους γυναικολόγους. Φυσικά ήταν και φανατικός αντιεμβολιαστής, ισχυριζόμενος πως δεν είναι δυνατόν να εκτιμηθούν οι βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες επιπτώσεις των εμβολίων. Από τότε όμως, έχουν περάσει σχεδόν τέσσερις δεκαετίες και έχουν μεσολαβήσει χιλιάδες έρευνες που απέδειξαν την ασφάλεια των εμβολίων.
Όλες οι επιδημίες εξαφανίστηκαν λόγω αλλαγής στις συνθήκες υγιεινής
Ένας από τους κλασικότερους αντιεμβολιαστικούς μύθους. Υπάρχουν άπλετα στοιχεία που τεκμηριώνουν τη θετική επίδραση των εμβολιασμών στην καταπολέμηση αυτών των ιδιαίτερα σοβαρών νοσημάτων και είναι σκόπιμο να κάνουμε μια σύντομη αναφορά.
Τα δεδομένα που θα παρουσιαστούν αποτελούν ενδεικτική εικόνα από τις ΗΠΑ καθώς τα αντίστοιχα δεδομένα από Ελληνικούς φορείς δεν είναι τόσο εύκολα προσβάσιμα.
Παρωτίτιδα: Πριν ξεκινήσει το πρόγραμμα εμβολιασμού κατά της νόσου το 1967 ο μέσος όρος καταγεγραμμένων περιπτώσεων ήταν περίπου 186,000 το χρόνο ενώ το Κέντρο Ελέγχου Λοιμώξεων εικάζει πως οι πραγματικές (μη καταγεγραμμένες) περιπτώσεις ανέβαζαν αυτό το νούμερο κατά πολύ. Χάρη στο πρόγραμμα εμβολιασμού, λοιπόν, φτάσαμε στη σημερινή εποχή όπου οι περιπτώσεις κυμαίνονται από μερικές εκατοντάδες μέχρι περίπου 2000 περιπτώσεις το χρόνο. Συγκεκριμένα το 2012 ήταν συνολικά 229 περιπτώσεις. Συγκριτικά με την εποχή προ-εμβολιασμού έχει παρατηρηθεί 99% μείωση των περιπτώσεων παρωτίτιδας στις ΗΠΑ ενώ οι περιοδικές αυξήσεις έχουν άλλα αίτια όπως η πρόσφατη έξαρση του αντι-εμβολιαστικού κινήματος.
Ιλαρά: Αντίστοιχη, αν όχι πιο εντυπωσιακή, πορεία διανύσαμε με τη περίπτωση της ιλαράς. Πριν τη διάθεση του εμβολίου το 1963 στις ΗΠΑ, 3-4 εκατομμύρια άνθρωποι νοσούσαν κάθε χρόνο (σχεδόν όλα τα παιδιά μέχρι να φτάσουν τα 15) ενώ 400-500 άτομα πέθαιναν, 48,000 κατέληγαν στο νοσοκομείο και 4,000 εμφάνιζαν εγκεφαλίτιδα λόγω της νόσου.
Από την εισαγωγή του εμβολίου και μετά παρατηρούμε σταδιακή μείωση των περιπτώσεων φτάνοντας μέχρι σήμερα όπου οι περιπτώσεις ανά έτος είναι σε τόσο χαμηλά επίπεδα όπου η ασθένεια έχει πρακτικά εκλείψει.
Ερυθρά: Και εδώ η ιστορική αναδρομή έχει πολλά να μας πει για το αν η εξάλειψη ασθενειών μέσω του εμβολιασμού είναι καλή ή κακή ιδέα.
Στην πρώτη συνάντηση με τίτλο «Ψυχανάλυση και κινηματογράφος της παρατήρησης - Μεγεθύνοντας το αδιόρατο», την Κυριακή 24 Νοεμβρίου, ο Γρηγόρης Μανιαδάκης συνομιλεί με την Εύα Στεφανή
18°
