Πρόκειται για έναν ισχυρισμό που απολαμβάνει τουλάχιστον 12 χρόνια ζωής στη χώρα μας. Σύμφωνα με τον Δρ. Ryke Geerd Hammer, οι Εβραίοι δεν κάνουν χημειοθεραπείες. Είναι αλήθεια;
Ο Δρ. Ryke Geerd Hammer (απεβίωσε τον περασμένο Ιούλιο) αποτελούσε μια ξεχωριστή περίπτωση θεραπευτή διότι απολαμβάνει παγκοσμίου φήμης με τα κατορθώματά του. Ήταν ο εφευρέτης της Νέας Γερμανικής Ιατρικής. Ισχυρίζεται πως η συμβατική αντιμετώπιση του καρκίνου, είναι μέρος μιας σιωνιστικής συνωμοσίας για την εξολόθρευση των μη εβραϊκών πληθυσμών! Εκτός από οπαδός ναζιστικών αντιλήψεων, υποστήριζε πως οι Εβραίοι, δε παθαίνουν από καρκίνο.
Με μια μικρή έρευνα στο διαδίκτυο, διαπιστώνουμε πως στο Ισραήλ καταγράφονται 283,2 περιστατικά καρκίνου ανά 100.000 κατοίκους. Ο αντίστοιχος αριθμός για την Ελλάδα είναι 163/100.000, αριθμός αισθητά μικρότερος. Όσον αφορά τη θνησιμότητα, τα νούμερα είναι 102,1/100.000 και 104,2/100.000 αντίστοιχα. Από μια πρόσφατη έρευνα του Πανεπιστημίου της Χάιφα του Ισραήλ, πληροφορούμαστε ότι 28,077 ασθενείς διαγνώστηκαν με καρκίνο και ότι οι 10,287 πέθαναν εξαιτίας αυτού κατά το 2012. Σύμφωνα με έρευνα του Υπουργείου Υγείας του Ισραήλ, 61 στους 100 Άνδρες Ισραηλινούς και 67 στις 100 Γυναίκες Ισραηλινές κατάφεραν και επέζησαν από αυτή την φοβερή μάχη με τη συγκεκριμένη ασθένεια. Τελος, τα θεραπευτικά πρωτόκολλα για τους καρκινοπαθείς στο Ισραήλ, δεν διαφέρουν από αυτά που ισχύουν στον υπόλοιπο πλανήτη και περιλαμβάνουν χειρουργείο, ακτινοθεραπείες, χημειοθεραπείες κτλ, όπως διαβάζουμε στην ιστοσελίδαενός ιδιωτικού νοσοκομείου της χώρας.
Οι χημειοθεραπείες σκοτώνουν το 98% των ασθενών;
Ο καρκίνος συνοδεύει την ανθρωπότητα από την απαρχή της και δεν είναι εφεύρημα της Big Pharma ή σκοτεινών κέντρων εξουσίας που θέλουν να ελέγξουν το πληθυσμό. Υπάρχουν τουλάχιστον 200 προϊστορικοί σκελετοί ανθρώπων σε μουσεία ανά το κόσμο με εμφανή σημάδια καρκίνου στα οστά. Προφανώς οι προγονοί μας δεν υπέφεραν μόνο από καρκίνους στα κόκαλα, αλλά λόγω αλλοίωσης των ιστών, είναι αδύνατος ο εντοπισμός οποιασδήποτε άλλης μορφής. Σημειωτέων, οι πιθανότητες καρκίνου αυξάνονται γεωμετρικά με την αύξηση του προσδόκιμου ζωής. Προφανώς ένας άνθρωπος που θα ζήσει μέχρι τα 35 δεν έχει τις ίδιες πιθανότητες καρκινογένεσης με κάποιον που θα ζήσει μέχρι τα 80. Στη συχνότητα εμφάνισης του καρκίνου στους ανθρώπους, θα πρέπει να συμπεριλάβουμε και τα σύγχρονα διαγνωστικά μέσα. Πριν 150 χρόνια ένας ασθενής απλά πέθαινε από άγνωστη αιτία. Σήμερα, τα συμπτώματα και η παθολογία του καρκίνου είναι γνωστή και σε μεγάλο βαθμό κατανοητή από τους γιατρούς.
Η έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου και τα υπάρχοντα θεραπευτικά σχήματα, συμπεριλαμβανομένης της χημειοθεραπείας, επιτρέπουν, κατά μέσο όρο, επιβίωση άνω των 10 χρόνων στο 50% των καρκινοπαθών. Μόλις τη δεκαετία του ‘70, αυτό το ποσοστό έφτανε μετά βίας έφτανε το 25%. Οι γυναίκες με καρκίνο του μαστού, έχουν σήμερα 78% πιθανότητα επιβίωσης άνω των 10 ετών, σε σχέση με το 40% πριν 40 χρόνια. Στη περίπτωση του καρκίνου των όρχεων, τα αντίστοιχα νούμερα για τους άνδρες, αυξήθηκαν από 69 σε 98%. Για το κακόηθες μελάνωμα, τα ποσοστά επιβίωσης αυξήθηκαν από 46 σε 89%. Ακόμη και σε δύσκολες περιπτώσεις όπως ο καρκίνος στον εγκέφαλο, αν και η επιβίωση πέραν της 10ετίας βρίσκεται μόλις στο 13%, έχει τουλάχιστον διπλασιαστεί σε σχέση με πριν 40 χρόνια. Επομένως ο ισχυρισμός κάποιων «εναλλακτικών γιατρών» και ιστοσελίδων για τα χαμηλά ποσοστά επιβίωσης από χημειοθεραπεία και λοιπές συμβατικές μεθόδους, είναι το λιγότερο αστείες.
Στην πρώτη συνάντηση με τίτλο «Ψυχανάλυση και κινηματογράφος της παρατήρησης - Μεγεθύνοντας το αδιόρατο», την Κυριακή 24 Νοεμβρίου, ο Γρηγόρης Μανιαδάκης συνομιλεί με την Εύα Στεφανή
7°
