Αποκλειστικά και μόνο μετά από σχετικό παραπεμπτικό, το οποίο θα εκδίδει ο αρμόδιος οικογενειακός γιατρός της Τοπικής Μονάδας Υγείας (ΤΟΜΥ) ή ο συμβεβλημένος με τον Εθνικό Οργανισμό Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ) ιδιώτης οικογενειακός γιατρός, θα μπορεί ένας ασφαλισμένος ή ανασφάλιστος ασθενής να προσέλθει στο δευτεροβάθμιο επίπεδο του ΕΣΥ, στη νοσοκομειακή μονάδα, δηλαδή. Η μόνη εξαίρεση θα αφορά τα επείγοντα περιστατικά.
Η κατάργηση της ελευθερίας επιλογής γιατρού ή νοσοκομειακής μονάδας για τους ασφαλισμένους και τους ανασφάλιστους είναι απόλυτη, με τις ρυθμίσεις τις οποίες περιλαμβάνει ο νέος νόμος για τη νέα δημόσια πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, αλλά και σύμφωνα με όσα ανέφερε ο ίδιος ο αναπληρωτής γενικός γραμματέας για την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας Σταμάτης Βαρδαρός, κατά τη διάρκεια της παρέμβασής του στο 6ο πανελλήνιο συνέδριο ασθενών, το οποίο πραγματοποιήθηκε πριν από λίγες ημέρες στην Αθήνα.
Υπενθυμίζεται ότι ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος (ΠΙΣ) ασκεί μεταξύ άλλων κριτική ακριβώς σε αυτό το σημείο: Στην πλήρη κατάργηση της ελευθερίας επιλογής γιατρού και νοσοκομειακής μονάδας.
Εμείς θα θυμίσουμε, απλώς, τι γράφει ο ο καθηγητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Κωνσταντίνος Κρεμαλής, στο βιβλίο του με τίτλο «Δίκαιο της Υγείας», το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Νομική Βιβλιοθήκη»:
«Ο στόχος (σ.σ.: της ελεύθερης επιλογής γιατρού και νοσοκομειακής μονάδας) δεν μπορεί παρά να εισαχθεί περιορισμένα σε ένα σύστημα δημόσιας παροχής υπηρεσιών υγείας που έχει ανάγκη οργάνωσης και συντονισμού με γνώμονα τις ενιαίες παροχές υγείας και όχι τις διαφοροποιημένες ανάλογα με τις επιλογές των ασθενών».
Με άλλα λόγια, έστω μία περιορισμένη ελεύθερη επιλογή γιατρού η νοσοκομειακής μονάδας ζητεί ο καθηγητής, με δεδομένο τον δημοσιονομικό περιορισμό, τον οποίο υφίσταται και το δημόσιο σύστημα Υγείας της χώρας μας.
Από την δική του πλευρά, ο καθηγητής Οικονομικών της Υγείας της Εθνικής Σχολής Δημοσίας Υγείας (ΕΣΔΥ) Γιάννης Κυριόπουλος αναφέρει χαρακτηριστικά στο βιβλίο του με τίτλο «Υγεία και Ιατρική Περίθαλψη», το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Παπαδόπουλος»:
«Η ελεύθερη επιλογή και η συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων – θέσεις που υποστηρίζονται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας – αποτελούν θεμελιώδεις συνθήκες για την ύπαρξη της δημοκρατίας στον υγειονομικό τομέα, ζήτημα που αφορά τους καταναλωτές ιατρικής περίθαλψης, αλλά και τους άλλους επαγγελματίες υγείας, έναντι της ισχύος του ιατρικο- τεχνολογικού μονοπωλιακού συμπλέγματος».
Φαίνεται ότι, στην περίπτωση της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Υγείας, σε σχέση με τη νέα δημόσια πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, βάρυναν τα εξής δεδομένα:
Πρώτον, η ακραία χρήση των νοσοκομειακών μονάδων, δηλαδή η μαζική και ασυντόνιστη προσέλευση των ασφαλισμένων και των ανασφάλιστων στα νοσοκομεία του ΕΣΥ της χώρας μας, στην πλειονότητα των περιπτώσεων, μάλιστα, για περιστατικά τα οποία χρήζουν αποκλειστικά και μόνον πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας.
Δεύτερον η παρωχημένη ιδεολογική προκατάληψη της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Υγείας κατά της αξίας και της σημασίας της ελεύθερης επιλογής γιατρού ή νοσοκομειακής μονάδας.
Τα δύο ως άνω δεδομένα οδήγησαν, όπως φαίνεται, στην κατάρτιση του εν λόγω νόμου με τρόπο ο οποίος καταργεί απολύτως την αξία και τη σημασία της ελεύθερης επιλογής γιατρού και νοσοκομειακής μονάδας…
Από το ένα άκρο του συνεχούς, δηλαδή, η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας επιθυμεί και επιχειρεί να στρέψει στο άλλο άκρο τις σχετικές νοοτροπίες και συμπεριφορές των ασφαλισμένων και των ανασφάλιστων στη χώρα μας, από τους οποίους σπεύδει να στερήσει το περιθώριο της ελευθερίας στις επιλογές τους, όσον αφορά το δημόσιο σύστημα Υγείας, ακόμη και την περιορισμένη έννοια αυτής της ελευθερίας, για να θυμηθούμε τον καθηγητή Κρεμαλή!
Η ύπαρξή είναι σημαντική καθώς προστατεύει τα όργανα αλλά και επειδή λειτουργεί ως ενδοκρινές όργανο. Τι γίνεται όμως σε περιπτώσεις που τα επίπεδά του είναι ιδιαίτερα αυξημένα;
14°
