Πριν λίγες ημέρες, ένα βρέφος 11 μηνών πέθανε από ιλαρά στη χώρα μας. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, έχουν καταγραφεί 19.000 κρούσματα και 45 θάνατοι. Παρά το γεγονός πως οι ειδικοί συνιστούν την ανοσοποίηση του πληθυσμού για τη προστασία από εξαιρετικά μολυσματικές ασθένειες όπως η ιλαρά, οι «ειδικοί» του διαδικτύου συνεχίζουν τη παραπληροφόρηση. Ένας από τους μεγαλύτερους εγχώριους επικριτές των εμβολίων, είναι ο «γιατρός» χωρίς πτυχία Κων/νος Μουρούτης, που τα τελευταία 12 χρόνια περιδιαβαίνει την Ελλάδα παρουσιαζόμενος ως επιστήμων, ενώ στη πραγματικότητα το μόνο που κατέχει είναι μια σειρά από πλαστά «πτυχία».
Πρόσφατα, ο «Δρ» Μουρούτης κοινοποίησε το κάτωθι στη σελίδα του στο Facebook.
Η συγκεκριμένη ανάρτηση, έφτασε να αναπαραχθεί από blog που «ειδικεύεται» στη συνωμοσιολογία και την ψευδοεπιστήμη.
Ο «Δρ» Μουρούτης διαδίδει (προφανώς εις γνώσιν του) ψεύδη, ισχυριζόμενος πως «Η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής δηλώνει: Η καλύτερη υγεία των ανθρώπων δεν σχετίζεται με τα εμβόλια!»
Παρατηρούμε αμέσως πως εκτός από το εξώφυλλο, η έρευνα των παιδιάτρων, δεν παρατίθεται πουθενά. Μπορείτε να την δείτε εδώ: Pediatrics,Dec.2000-VOl 106,No.6
Στη σελίδα 13, διαβάζουμε:
«The major declines in child mortality that occurred in the first third of the 20th century have been attributable to a combination of improved socioeconomic conditions in this country and the public health strategies to protect the health of Americans. These public health measures included the establishment of local health departments in nearly all of the states. State and local health departments implemented these public health measures including water treatment, food safety, organized solid waste disposal, and public education about hygienic practices. These improvements in water and food safety and purity are linked to the major decline in diarrheal diseases seen in the early years of the century. Similarly, improvements in housing and decreased crowding in US cities are linked to the reductions in mortality from tuberculosis and other diseases attributable toperson-to-person airborne transmission»
Οι μεγάλες μειώσεις της παιδικής θνησιμότητας που σημειώθηκαν κατά το πρώτο τρίτο του 20ού αιώνα έχουν αποδοθεί σε ένα συνδυασμό βελτιωμένων κοινωνικοοικονομικών συνθηκών και στις στρατηγικές για τη δημόσια υγεία για την προστασία της υγείας των Αμερικανών. Αυτά τα δημόσια μέτρα για την υγεία περιλάμβαναν τη δημιουργία τοπικών τμήματων υγείας σε σχεδόν όλες τις πολιτείες. Τα τοπικά υγειονομικά τμήματα υλοποίησαν μέτρα δημόσιας υγείας, συμπεριλαμβανομένης της επεξεργασίας των υδάτων, την ασφάλεια των τροφίμων, την επεξεργασία των στερεών αποβλήτων και την εκπαίδευση του κοινού σχετικά με τις πρακτικές υγιεινής. Αυτές οι βελτιώσεις στο νερό, την ασφάλεια των τροφίμων και την καθαρότητα είναι που σχετίζονται με τη σημαντική μείωση των διαρροϊκών ασθενειών που παρατηρήθηκαν στα πρώτα χρόνια του αιώνα. Ομοίως, οι βελτιώσεις σε στέγαση και η μείωση του συνωστισμού σε πόλεις των ΗΠΑ συνδέονται με τη μείωση της θνησιμότητας από τη φυματίωση και άλλες ασθένειες που οφείλονται αερομεταφερόμενους ιούς που μεταδίδονται από άτομο σε άτομο.
Εν συντομία, η ανωτέρω παράγραφος μας λέει κάτι που γνωρίζουμε, δηλαδή πως η παιδική θνησιμότητα μειώθηκε κατά το πρώτο μισό του 20ου αιώνα, κυρίως λόγω βελτίωσης των συνθηκών υγιεινής.
Στην αμέσως επόμενη παράγραφο διαβάζουμε:
«Vaccination, while first used in the 18th century, became more widely implemented in the middle part of the century. Vaccines against diphtheria, tetanus, and pertussis became available during the late 1920s but only widely used in routine pediatric practice after World War II. Thus vaccination does not account for the impressive declines in mortality seen in the first half of the century. The reductions in vaccine-preventable diseases, however, are impressive. In the early 1920s, diphtheria accounted for about 175 000 cases annually and pertussis for nearly 150 000 cases; measles accounted for about half a million annual cases before the introduction of vaccine in the 1960s. Deaths from these diseases have been virtually eliminated, as have deaths from Haemophilus influenzae, tetanus, and poliomyelitis».
Μετάφραση:
Ο εμβολιασμός, ενώ χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά τον 18ο αιώνα, εφαρμόστηκε ευρύτερα μετά τα μέσα του 20ου αιώνα. Τα εμβόλια κατά της διφθερίτιδας, του τετάνου, και του κοκκύτη ήταν διαθέσιμα ήδη από τέλη της δεκαετίας του 1920 αλλά χρησιμοποιήθηκαν ευρέως στη παιδιατρική, μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Επομένως, ο εμβολιασμός δεν λαμβάνεται υπόψη για την εντυπωσιακή πτώση της θνησιμότητας που παρατηρείται στο πρώτο μισό του αιώνα. Οι μειώσεις στις προλαμβανόμενες από τα εμβόλια ασθένειες όμως είναι εντυπωσιακή. Στις αρχές της δεκαετίας του 1920, η διφθερίτιδα αντιπροσώπευε περίπου 175.000 περιπτώσεις ετησίως και ο κοκκύτης σχεδόν 150 000 περιπτώσεις. Η ιλαρά είχε περίπου μισό εκατομμύριο κρούσματα ετησίως πριν από την εισαγωγή του εμβολίου στη δεκαετία του 1960. Οι θάνατοι από αυτές τις ασθένειες έχουν έχουν ουσιαστικά εξαλειφθεί, όπως οι θάνατοι από τον αιμόφιλο της ινφλουένζας, τον τετάνο και την πολιομυελίτιδα.
Αν απορείτε για ποιο λόγο ο «Δρ» Μουρούτης δεν παραθέτει ολόκληρη την έρευνα, είναι επειδή αυτή καταρρίπτει τον αντιεπιστημονικό ισχυρισμό του. Προφανώς και οι βελτίωση των συνθηκών ζωής σε συνδυασμό με σημαντικές ιατρικές παρεμβάσεις, αύξησαν το προσδόκιμο ζωής, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία όμως πως τα εμβόλια σχεδόν εξαφάνισαν τις μολυσματικές νόσους, ειδικά μετά τη συστηματική εφαρμογή του μετά το 2ο μισό του 20ου αιώνα.
Η «καραμέλα» της σύνδεσης εμβολίων και SIDS
Ο «Δρ» Μουρούτης πέφτει σε μια ακόμη παγίδα (και πάλι, πιθανότατα εις γνώσιν του). Σύμφωνα με το politifact.com, για το 2014, αναφέρθηκαν 2170 περιπτώσεις σοβαρών παρενεργειών, εκ των οποίων 122 θάνατοι (συνήθως SIDS – σύνδρομο αιφνίδιου βρεφικού θανάτου).
Στις ΗΠΑ όμως οι θάνατοι από SIDS, ανέρχονται σε 1400 (2014). Η επιδημιολογία επομένως είναι κατά πολύ μεγαλύτερη στο γενικό μέσο όρο. Την ίδια στιγμή, μεγάλη μελέτη του Berlin School of Public Health, διαπίστωσε πως η επιδημιολογία σε παιδιά που έχουν λάβει το εμβόλιο DPT (διφθερίτιδα-κοκκύτης-τέτανος), ήταν αισθητά χαμηλότερη σε σχέση με ανεμβολίαστα παιδιά. Πρόκειται για ένα ακόμη καρφί στο φέρετρο του μύθου περί σύνδεσης εμβολίων-SIDS. Την ίδια στιγμή, σε παγκόσμιο επίπεδο, οι θάνατοι από SIDS έχουν μειωθεί από 30.000 το 1990 σε 22.000 το 2010. Παράλληλα, οι αριθμοί των εμβολίων έχουν αυξηθεί. Αυτό σημαίνει 2 πράγματα: Αφενός τα εμβόλια δεν ευθύνονται για τη πρόκληση SIDS και αφετέρου, έχουν γίνει σημαντικά βήματα στη πρόληψη του Συνδρόμου.
Οι ισχυρισμοί πως το εμβόλιο DTaP, προκαλεί SIDS, διακινούνται από γνωστές ιστοσελίδες ψευδών ειδήσεων του εξωτερικού, όπως το yournewswire.com. Σήμερα γνωρίζουμε πως η περίπτωση σοβαρής παρενέργειαςείναι μια στο εκατομμύριο. Μετά το 1997 και τη χρήση του ακυτταρικού ιού του κοκκύτη (DTaP), οι παρενέργειες εκμηδενίστηκαν.
Η αντίφαση
Ο ίδιος ο «Δρ» Μουρούτης πέφτει σε αντιφάσεις. Γράφει: «Στις στατιστικές τους αναλύσεις κατέδειξαν πως τα αίτια της καλύτερης υγείας οφείλονται στη γενικότερη μείωση της μητρικής και βρεφικής θνητότητας & θνησιμότητας καθώς επίσης και στη μετακίνηση από τις λοιμώδεις νόσους στις εκφυλιστικές & νόσους φθοράς».
Οι λοιμώδεις νόσοι έπαψαν να είναι πρόβλημα, και σ’ αυτό συνέβαλαν αποφασιστικά τα εμβόλια. Ο κόσμος δεν πεθαίνει πια από λοιμώξεις, γι’ αυτό και ζει αρκετά ώστε να ασθενήσει από νόσους που κατά κανόνα εμφανίζονται σε μεγαλύτερες ηλικίες όπως εκφυλιστικές παθήσεις και καρκίνος. Για παράδειγμα, είναι γνωστό σήμερα πως η πιθανότητες να εμφανίσει κάποιος καρκίνο, αυξάνονται γεωμετρικά την αύξηση του προσδόκιμου ζωής. Προφανώς ένας άνθρωπος που θα ζήσει μέχρι τα 35 δεν έχει τις ίδιες πιθανότητες καρκινογένεσης με κάποιον που θα ζήσει μέχρι τα 80.
Στην πρώτη συνάντηση με τίτλο «Ψυχανάλυση και κινηματογράφος της παρατήρησης - Μεγεθύνοντας το αδιόρατο», την Κυριακή 24 Νοεμβρίου, ο Γρηγόρης Μανιαδάκης συνομιλεί με την Εύα Στεφανή
19°
