Οι ερευνητές πιστεύουν ότι αυτή η ανωμαλία, η οποία σχετίζεται με τον έλεγχο του εγκεφάλου, την κίνηση της κεφαλής και του τραχήλου, την αναπνοή, τον καρδιακό παλμό και τις αντιδράσεις του σώματος απέναντι στη στέρηση παροχής οξυγόνου, είναι η αιτία για την οποία ορισμένα μωρά που κοιμούνται μπρούμυτα κινδυνεύουν περισσότερο από το Σύνδρομο Αιφνίδιου Βρεφικού Θανάτου.
Η έρευνα έγινε από τη Δρ Fiona Bright και τον καθηγητή Roger Byard, της Ιατρικής Σχολής της στο Πανεπιστήμιο της Αδελαΐδας, στην Αυστραλία, σε συνεργασία με το εργαστήριο της καθηγήτριας Hannah Kinney στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ και το Παιδικό Νοσοκομείο της Βοστώνης.
Τα αποτελέσματα της μελέτης, η οποία διερεύνησε 55 περιπτώσεις του Συνδρόμου Αιφνίδιου Θανάτου Βρεφών στις ΗΠΑ, δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό PLOS ONE.
«Ένας από τους λόγους για τους οποίους το σύνδρομο αιφνίδιου θανάτου στα μωρά είναι τόσο καταστροφικό για τις οικογένειες είναι ότι ο θάνατος συμβαίνει χωρίς προειδοποίηση και χωρίς εμφανή σημάδια ασθένειας», είπε η Bright.
«Ενώ δεν έχει εντοπιστεί η ακριβής αιτία του ξαφνικού θανάτου των βρεφών, πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι κάποια από αυτά δεν είναι εξ ολοκλήρου “κανονικά”. Φαίνεται να έχουν κάποια μορφή υποκείμενης ευπάθειας, εκθέτοντάς τα σε αυξημένο κίνδυνο».
Η έρευνα έχει πλέον ανακαλύψει μια σημαντική ανωμαλία σε περιοχές του εγκεφάλου στα μωρά που έχουν πεθάνει ξαφνικά, και συγκεκριμένα σε τμήματα του εγκεφάλου που ελέγχουν την αναπνοή και τις κινήσεις της κεφαλής και του λαιμού. Αυτή η ανωμαλία συνδέεται άμεσα με τις περιπτώσεις ξαφνικού θανάτου των μωρών.
Η ανωμαλία βρίσκεται στη μετάδοση ενός νευροπεπτιδίου, γνωστού ως «ουσία Ρ», και της δέσμευσής του με ένα σχετιζόμενο νευροϋποδοχέα που ονομάζεται νευροκινίνη-1 (NK1R). Μέχρι τώρα, οι διερευνήσεις παγκοσμίως σχετικά με το ρόλο της ουσίας Ρ ήταν ασυνεπείς και ασαφείς.
«Η ουσία Ρ και ο νευροϋποδοχέας NK1R διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο στον έλεγχο του εγκεφάλου, του αναπνευστικού συστήματος, του καρδιαγγειακού συστήματος και του τρόπου με τον οποίο το σώμα αποκρίνεται στην υποξία, δηλαδή στη στέρηση οξυγόνου σε επίπεδο κυττάρων», ανέφερε η Bright.
Ένα βρέφος με αυτή την ανωμαλία είναι πιθανό να έχει μειωμένες αναπνευστικές και κινητικές αντιδράσεις σε απειλητικές για τη ζωή προκλήσεις κατά τη διάρκεια του ύπνου. Ενώ μπορεί να είναι κατά τα άλλα υγιές, υπάρχει η ανικανότητα του εγκεφάλου και του παιδιού να ανταποκριθεί κατάλληλα όταν στερείται οξυγόνου με κάποιο τρόπο.
Ο επιβλέπων της έρευνας Roger Byard, Καθηγητής Παθολογίας στο Πανεπιστήμιο της Αδελαΐδας, λέει ότι αυτή η ανωμαλία είναι ένας βασικός λόγος για τον οποίο είναι πιο επικίνδυνο για τα μωρά να κοιμούνται μπρούμυτα, με το μέτωπο να ακουμπάει στο στρώμα του κρεβατιού.
«Γνωρίζουμε εδώ και πολλά χρόνια ότι τα μωρά που κοιμούνται μπρούμυτα έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για αιφνίδιο θάνατο και τώρα έχουμε πολύ καλύτερη κατανόηση του γιατί», είπε ο Byard. «Εάν ένα παιδί έχει αυτή την υποκείμενη ευαισθησία στη χημεία του εγκεφάλου του και η αναπνοή του μειώνεται στον ύπνο επειδή κοιμάται με το πρόσωπο να ακουμπάει στο στρώμα του, το παιδί αυτό κινδυνεύει περισσότερο να πεθάνει επειδή το σώμα του απλά δεν μπορεί να ανταποκριθεί με τον κανονικό τρόπο. Το μωρό δεν μπορεί να σηκώσει το κεφάλι του με συνέπεια η αναπνοή και ο καρδιακός παλμός να μειώνονται».
Στην πρώτη συνάντηση με τίτλο «Ψυχανάλυση και κινηματογράφος της παρατήρησης - Μεγεθύνοντας το αδιόρατο», την Κυριακή 24 Νοεμβρίου, ο Γρηγόρης Μανιαδάκης συνομιλεί με την Εύα Στεφανή
19°
