«Τρέχω με το σκύλο μου»

Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να βγαίνεις για βόλτα με τον σκύλο σου. Κάνει καλό σε σένα: οι έρευνες δείχνουν ότι οι ιδιοκτήτες σκύλων απολαμβάνουν σημαντικά οφέλη στην υγεία. Και κάνει φυσικά καλό στο σκύλο. Το τρέξιμο όμως;

Όπως και πολλοί άλλοι ένοικοι πολυκατοικιών, άρα καταπιεσμένοι φιλόζωοι, η ιδέα να τρέχω στο βουνό τις Κυριακές  με τον σκύλο μου, αποτελεί μια από τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες μου. Έτσι όταν έμαθα για την γιορτή  "τρέχω με τον σκύλο μου" την Κυριακή στην Φιλοθέη, δεν μπορούσα να απουσιάσω. Το συμπέρασμα  μου: δεν είναι πάντα καλή ιδέα. Τουλάχιστον αν δεν ικανοποιούνται κάποιες προϋποθέσεις.

Η πρώτη προϋπόθεση: να έχετε καλή σχέση συνεργασίας με τον σκύλο κυρίως  σε ότι αφορά το λουρί. Σε αντίθετη περίπτωση, μου εξηγούσε ο Βασιλης Βολανάκης, εκπαιδευτής σκύλων, κινδυνεύετε να μπλέκονται συνεχώς το λουρί και  ο σκύλος στα πόδια σας. Στο τρεξιμο αυτό μπορεί να είναι επικίνδυνο.  "Όλα ξεκινούν από την βασική εκπαίδευση, εξηγεί ο κ. Βολανάκης. Όταν περπατάς σωστά με τον σκύλο σου, μαθαίνει να ακολουθεί το σώμα σου, την κίνησή σου. Σιγά σιγά μπαίνεις και στην διαδικασία τζόγκινκ". Φυσικά, μετά από κάποιο καιρό, αν έχει εκπαιδευτεί σωστά οι σκύλος, μπορείτε να τρέχετε και χωρίς λουρί. Θέλει προσοχή ωστόσο, ιδίως αν είναι κάποια ράτσα, όπως τα Χάσκι, από αυτές που τους αρέσει να φεύγουν. Ένας φίλος έψαχνε για μια εβδομάδα τον σκύλο του στην Πάρνηθα.

Η δεύτερη προϋπόθεση: να αντέχει ο σκύλος. Αυτό έχει πολλές πλευρές. Η κατασκευή και η ράτσα για παράδειγμα. Ορισμένες δεν είναι φτιαγμένες για τρέξιμο. Γενική αρχή είναι ότι αν έχουν πλακουτσωτή μύτη και κοντά πόδια τότε δεν είναι για πολλά χιλιόμετρα. Κλασικό παράδειγμα ακατάλληλης ράτσας για τρέξιμο, τα μπουλντόγκ. Μερικά μεγαλόσωμα και βαριά σκυλιά εξ άλλου, με τεμπέλικη διάθεση, ούτε χαίρονται ούτε είναι φτιαγμένα για να τρέχουν αποστάσεις. Ένα χιλιόμετρο είναι ίσως αρκετό.  Αν είναι μυώδη πάλι, όπως τα πιτ μπουλ, τότε είναι περισσότερο κατάλληλα για ταχύτητα παρά για αποστάσεις. Λόγω της μεγάλης μυικής μάζας, υπερθερμαίνονται εύκολα.

Αντοχή βέβαια σημαίνει και καλή φυσική κατάσταση. Όπως και οι άνθρωποι λοιπόν, έτσι και οι σκύλοι χρειάζονται προπόνηση, να μπουν σταδιακά στο τρέξιμο, αρχίζοντας από μικρές αποστάσεις.

Η τρίτη προϋπόθεση: να προσαρμόζουμε το τρέξιμο στις ανάγκες των σκύλων. Όταν είπα στον Βασίλη Βολανάκη για 20 χιλιόμετρα τρέξιμο, από την γκριμάτσα στο πρόσωπο του κατάλαβα ότι δεν θα το συνιστούσε εύκολα. Πολύ λίγοι σκύλοι αντέχουν τέτοια χιλιόμετρα. Ακόμα και αν τα αντέχουν,  αυτό δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι τα χαίρονται. Κι ακόμα κι αν μας κάνουν την χάρη, όπως τα πάντα καλόβολα λαμπραντόρ, μπορεί να ρισκάρουμε να αποκτήσουν πρόωρα ορθοπεδικά προβλήματα. Φυσικά σοβαρός παράγοντας είναι και η ηλικία. " Δεν θα ταλαίπωρούσατε τον 70άρη παππού σας, υποχρεώνοντας τον να τρέξει 15 χιλιόμετρα. Το ίδιο ισχύει και για ένα σκύλο 10 χρονών" έγραφε χαρακτηριστικά η Justine Lee, κτηνίατρος, στο εξειδικευμένο σάιτ της.

Ένα χαρακτηριστικό σημάδι ότι ο σκύλος έχει κουραστεί ή/και δεν το ευχαριστιέται, είναι όταν αρχίζει να μένει κάποια  μέτρα πίσω σας. Σας ακολουθεί με το ζόρι.

Το πιο βασικό όμως είναι το νερό. "Όταν βλέπω δρομείς να τρέχουν με ένα μπουκάλι νερό δυσκολεύομαι να καταλάβω πώς δεν προνοούν να έχουν νερό για τον σκύλο τους, που το χρειάζεται πολύ περισσότερο" τονίζει η κ. Lee.  Ο σκύλος με άλλα λόγια χρειάζεται κάθε τόσο να κάνει  διάλειμμα. Και να σταματάμε αν βλέπουμε οτι έχει λαχανιάσει υπερβολικά ή ότι δείχνει κουρασμένος.

Όταν ικανοποιούνται αυτές οι προϋποθέσεις όμως ο σκύλος είναι ιδανική παρέα. Ο φίλος μου Νίκος Μαραντζίδης προπονείται αυτό τον καιρό για έναν Ultra 160 χιλιομέτρων και οι προπονήσεις του, σε δάσος, είναι τετράωρες, κάνοντας 40 χιλιόμετρα την φορά. Έχει ένα Λαμπραντόρ και ένα Κανισάκι με άγνωστη διασταύρωση. Το Λαμπραντόρ ούτε για αστείο. Το Κανισάκι όμως το απολαμβάνει κι όπως λέει ο Νίκος είναι καταπληκτική παρέα. Φυσικά έχει προνοήσει κάθε μισή περίπου ώρα να περνά από πηγή. Ο Timon δεν πίνει απλώς νερό, βουτά ολόκληρος στην πηγή για να δροσιστεί. Παρ όλα αυτά στις καθημερινές προπονήσεις, κοντά στο σπίτι του, δεν το παίρνει γιατί κυκλοφορεί μια αγέλη αδέσποτων που επιτίθενται στον Timon. Είναι κι αυτός ένας ακόμα κίνδυνος.

Όλα αυτά πάντως καθόλου δεν απασχολούσαν τους δεκάδες φιλόζωους που απολάμβαναν την γιορτή στην Φιλοθέη. Η απόσταση που έτρεχαν ήταν μόλις 1200 μέτρα και την άντεχαν, χωρίς την παραμικρή δυσκολία, όλα τα σκυλιά κάθε μεγέθους. Το καθένα με τον τρόπο του. Άλλα χοροπηδούσαν μπροστά πανευτυχή, παρασέρνοντας κυριολεκτικά τους δρομείς, άλλα δεν καταλάβαιναν τι γίνεται και έμεναν πίσω, λίγα ήταν εκείνα που έτρεχαν σε απόλυτη αρμονία με τον ανθρώπινο συνοδό τους. Για να είμαι ειλικρινής πάντως τις πιο πολλές φορές είχε κανείς την αίσθηση ότι  τα αφεντικά υπέφεραν περισσότερο. Ήταν φανερό ότι ορισμένοι τουλάχιστον είχαν πολύ μεγαλύτερη ανάγκη προπόνησης.