Μια κάποια δικαίωση θα νιώσουν οι εκ πεποιθήσεως εργένηδες, στο άκουσμα της είδησης ότι μια νέα ολλανδο-ελβετική έρευνα θέτει σε αμφισβήτηση την κυρίαρχη επιστημονική αντίληψη ότι ο γάμος συνήθως βελτιώνει την υγεία των παντρεμένων και τους χαρίζει περισσότερα χρόνια ζωής.
Η νέα μελέτη, με τίτλο «Η διφορούμενη σχέση μεταξύ γάμου και υγείας» αμφισβητεί τον ισχυρισμό ότι αν κάποιος παντρευτεί, αποκτά ένα σημαντικό πλεονέκτημα για την υγεία του.
Ειδικότερα, ο καθηγητής κοινωνιολογίας Ματίς Καλμίν του Πανεπιστημίου του 'Αμστερνταμ, που έκανε τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Social Forces», σύμφωνα με τους New York Times, ανέλυσε δεδομένα από ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα άνω των 11.000 ελβετών ενηλίκων για μία μεγάλη περίοδο 16 ετών.
Κάθε χρόνο οι συμμετέχοντες, παντρεμένοι και μη, απαντούσαν σε ερωτήματα σχετικά με την υγεία τους, καθώς και για το βαθμό ικανοποίησης από τη ζωή τους. Η νέα μελέτη δεν βρήκε ούτε ότι οι παντρεμένοι έχουν πιο γερή υγεία σε σχέση με τους ανύπαντρους, ούτε ότι η υγεία τους γίνεται σταδιακά καλύτερη, όσα περισσότερα χρόνια διαρκεί ο γάμος τους.
Αντίθετα, η ανάλυση των στοιχείων έδειξε ότι οι άνθρωποι που παντρεύτηκαν, ανέφεραν ελαφρώς χειρότερη υγεία σε σχέση με την περίοδο που ήταν μόνοι τους. Με το πέρασμα των χρόνων στο γάμο τους, η υγεία τους όχι μόνο δεν βελτιώθηκε, αλλά μάλλον εμφάνισε τάσεις επιδείνωσης. Οι άνθρωποι δεν φάνηκε να αρρωσταίνουν λιγότερο συχνά ή λιγότερο σοβαρά μετά το γάμο τους.
Επίσης, διαπιστώθηκε ότι αμέσως μετά το γάμο οι παντρεμένοι δήλωναν ελαφρώς πιο ικανοποιημένοι από τη ζωή τους από ό,τι πριν το γάμο. Όμως σταδιακά αυτή η μεγαλύτερη ψυχική ικανοποίηση άρχισε να «εξατμίζεται», σιγά σιγά.
Από την άλλη, η μελέτη δείχνει ότι όσοι χωρίζουν, αισθάνονται σημαντικά μικρότερη ικανοποίηση από ό,τι πριν το διαζύγιο. Οι αρνητικές επιπτώσεις του διαζυγίου πάνω στην ικανοποίηση από τη ζωή είναι τουλάχιστον τρεις φορές μεγαλύτερες από τις θετικές επιπτώσεις που έχει ο γάμος στην ψυχολογία του ζευγαριού. Όμως, όσο περνάει ο χρόνος μετά το διαζύγιο, οι πρώην παντρεμένοι δείχνουν συνήθως ικανοποιητική προσαρμογή στη νέα ζωή τους.
Σύμφωνα με τον Καλμίν, το βασικό συμπέρασμα είναι πως «ο γάμος συνδέεται μάλλον με μια πιο θετική αξιολόγηση της ζωής κάποιου, παρά με καλύτερη υγεία».
Αξίζει να σημειωθεί πως μία προηγούμενη μελέτη του 2012, που είχε δημοσιευθεί στο περιοδικό κοινωνικής ψυχολογίας «Journal of Personality and Social Psychology», είχε συμπεράνει ότι οι νιόπαντροι περνάνε μια περίοδο μεγαλύτερης χαράς και ευτυχίας στη ζωή τους. Όμως συχνά αυτή η μεγαλύτερη ικανοποίηση σταδιακά εξαφανίζεται, εως ότου τελικά οι περισσότεροι παντρεμένοι νιώσουν λίγο-πολύ τόσο ικανοποιημένοι -ή τόσο ανικανοποίητοι- από τη ζωή τους, όσο ένιωθαν και όταν ήσαν μόνοι τους.
Από την άλλη, βέβαια, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε πως υπάρχουν ουκ ολίγες έρευνες που καταλήγουν στο συμπέρασμα πως οι παντρεμένοι υπερτερούν έναντι των εργένηδων τόσο στη σωματική όσο και στην ψυχική υγεία σε βάθος χρόνου. Η νέα έρευνα πάντως έρχεται να παρηγορήσει τους εργένηδες ότι όχι μόνο τα πράγματα δεν είναι κατ' ανάγκη πιο άσχημα γι' αυτούς, αλλά μπορεί να είναι και καλύτερα.
Στην πρώτη συνάντηση με τίτλο «Ψυχανάλυση και κινηματογράφος της παρατήρησης - Μεγεθύνοντας το αδιόρατο», την Κυριακή 24 Νοεμβρίου, ο Γρηγόρης Μανιαδάκης συνομιλεί με την Εύα Στεφανή
