Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή ξεκαθαρίζοντας πως το να ζεις με περισσότερο στρες από όσο θα έπρεπε και να πάσχεις από αγχώδη διαταραχή οποιασδήποτε μορφής είναι δύο τελείως διαφορετικά πράγματα. Ενώ κανείς δεν αμφισβητεί πως και το πρώτο μπορεί κατά καιρούς να αποσπάσει όλη την ενέργεια που διαθέτεις και να σε εξουθενώσει τόσο ψυχικά όσο και σωματικά, το δεύτερο είναι ένας μπαμπούλας που κατοικεί μονίμως κάτω από το κρεβάτι σου και εσύ δεν έχεις τα όπλα να τον αντιμετωπίσεις. Μπορείς μετά από σκληρή δουλειά να καταφέρεις να τον κοιμήσεις, όμως πάντα θα ζεις με τον φόβο πως θα ξυπνήσει και πάλι.
Αν ένα από τα αγαπημένα σου πρόσωπα ανήκει στις παραπάνω περιπτώσεις και πανικοβάλλεται εύκολα, τότε μάλλον έχεις ήδη διαπιστώσει πως μερικές φορές μπορεί να έχεις κάθε διάθεση να βοηθήσεις αλλά τελικά λες το λάθος πράγμα και να κάνεις την κατάσταση ακόμα χειρότερη.
Εκπροσωπώντας την μεριά των αγχωμένων, αυτές είναι μερικές φράσεις που δεν θέλω σε καμία περίπτωση να ακούσω κατά την διάρκεια κρίσης.
“Όσο αγχώνεσαι, τόσο χειρότερο το κάνεις.”
Σε περίπτωση που νομίζεις πως υπάρχει κάποιος on/off διακόπτης στο μυαλό μου που μπορώ να πατήσω και να εξαφανίσω το άγχος, σε πληροφορώ πως δυστυχώς δεν είναι τόσο απλό. Αν ήταν έτσι θα είχα πατήσει ήδη off και νοητικά θα βρισκόμουν σε ένα yacht πίνοντας sangria με κάποιο αρσενικό super model. Γνωρίζω πολύ καλύτερα από εσένα πως δυσκολεύω την θέση μου όσο αγχώνομαι όμως όταν μου το επισημαίνεις το μόνο που καταφέρνεις είναι να με φέρνεις αντιμέτωπη με το “παράλογο” της κατάστασής μου και να με κάνεις να νιώθω ακόμα πιο άσχημα.
Εναλλακτική λύση: “Τι μπορώ να κάνω για να βοηθήσω;”
“Υπάρχουν άλλοι που βρίσκονται σε χειρότερη θέση από εσένα.”
Στο υπόσχομαι πως το γνωρίζω. Όταν όμως μου το λες και εσύ, με κάνεις να νιώθω ενοχές που δεν διαχειρίζομαι το πρόβλημα με διακριτικό τρόπο, που δεν εκφράζω ευγνωμοσύνη για τα αγαθά που ήδη έχω και που δεν βοηθάω όλα αυτά τα άτομα που βρίσκονται σε χειρότερη μοίρα από την δική μου όπως επισημαίνεις. Επίσης ακυρώνεις τον πόνο και την δυσκολία που με βλέπεις να περνάω εκείνη την στιγμή και με γεμίζεις τύψεις για το γεγονός πως περιμένω να με παρηγορήσεις. Με λίγα λόγια μην μου πεις ποτέ κάτι τέτοιο αν δεν θες να δεις κλάματα ή νεύρα ή και τα δύο.
Εναλλακτική λύση: “Σε αγαπάω και σε καταλαβαίνω. Πιστεύω πως έχεις την δύναμη να το ξεπεράσεις.”
Ναι η ζωή είναι μικρή και φυσικά όλοι θέλουμε να την χαρούμε. Δεν θα έλεγες όμως σε έναν διαβητικό πως η ζωή είναι πολύ μικρή για να τρως τόση ζάχαρη, έτσι δεν είναι ; Προφανώς και θα τον ενθάρρυνες να κάνει υγιεινές διατροφικές επιλογές, όμως θα γνώριζες πως μία τέτοια φράση θα υποτιμούσε την τεράστια προσπάθειά του να διαχειριστεί την πάθησή του. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για το άγχος. Όσοι πάσχουν καταλαβαίνουν πολύ καλά πως υπάρχουν καλύτεροι τρόποι να ζεις και αυτή η συνειδητοποίηση τους κοστίζει.
Εναλλακτική λύση: “Ας κάνουμε μία λίστα με τα όμορφα πράγματα που υπάρχουν στην ζωή σου ανεξαρτήτως του προβλήματος που σε αγχώνει μέχρι να βρούμε κάτι που σε ηρεμεί.”
“Όλα είναι μέσα στο μυαλό σου.”
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για την πολύτιμη πληροφορία!!! Γιατρεύτηκα! Ναι, τα προβλήματά μου κάνουν rave party στο μυαλό μου και σε κάποιον τρίτο μάλλον δεν φαντάζουν τόσο τεράστια ή σημαντικά. Αυτό που μόλις κατάφερες είναι να μου δημιουργήσεις μία κατάσταση εσωτερικής πάλης όπου αμφισβητώ τα συναισθήματά μου. Εύγε!
Εναλλακτική λύση: “Θέλεις να πούμε άσχετα για να σου αποσπάσω την προσοχή μέχρι να νιώσεις καλύτερα;”
“Kάνε θετικές σκέψεις.”/ “H ευτυχία είναι ατομική επιλογή.”
Λοιπόν! Μπορεί εσύ να κάνεις like σε αναρτήσεις στο Facebook που λένε good vibes only και έχουν ως background μία φωτογραφία με δύο minions να τρώνε μπανάνες όμως στην πραγματική ζωή τα πράγματα είναι λίγο πιο περίπλοκα. Αν ήταν εξολοκλήρου επιλογή μου με το τι είδους σκέψεις θέλω να γεμίζω το κεφάλι μου, θα το γέμιζα μόνο με topless φωτογραφίες του Chris Pratt και όλοι θα ήμασταν ευχαριστημένοι.
Εναλλακτική λύση: “Τι σε κάνει να αισθάνεσαι χαρά και πως μπορώ να στο προσφέρω;”
“Kαταλαβαίνω πως νιώθεις.”
Το εκτιμώ και δεν αμφισβητώ τις καλές σου προθέσεις. Οι μεγαλύτερες πιθανότητες είναι πως όντως πιστεύεις πως με κατανοείς και ίσως να ισχύει μέχρι κάποιο βαθμό. Όμως ακόμα και αν πάσχεις κι εσύ από αγχώδη διαταραχή, το κάθε άτομο την βιώνει τελείως διαφορετικά.
Στην πρώτη συνάντηση με τίτλο «Ψυχανάλυση και κινηματογράφος της παρατήρησης - Μεγεθύνοντας το αδιόρατο», την Κυριακή 24 Νοεμβρίου, ο Γρηγόρης Μανιαδάκης συνομιλεί με την Εύα Στεφανή
12°
