Το ερωτηματολόγιο του δρομέα: Γιώργος Αμυράς

Πέντε λέξεις που θα έβαζες δίπλα στη λέξη τρέξιμο;

Ελευθερία, υγεία, διαλογισμός, ευεξία, χαρά.

Ποια είναι η αγαπημένη σου διαδρομή;

Φλοίσβος - Γλυφάδα, γιατί δεν ζω μακριά από τη θάλασσα.

Ποιο φυσικό χάρισμα θα ήθελες να είχες;

Να πετάω και μάλιστα σαν τον Calonectris diomedea, δηλαδή σαν εκείνο τα θαλασσοπούλι που όχι μόνο πετά αλλά και βουτά στη θάλασσα μέχρι και σε 40 μέτρα βάθος! (γέλια) 

Ποια είναι η μεγαλύτερή σου επιτυχία τρέχοντας;

Το γεγονός ότι από τα 6 μου χρόνια, που ξεκίνησα να ασχολούμαι στο στίβο, έως τώρα διατηρώ την ίδια έντονη αγάπη για το τρέξιμο. Αυτό είναι η επιτυχία!

Με ποιον θα ήθελες να τρέχεις παρέα;

Μα τρέχω με τους κολλητούς μου. Οπότε είμαι καλυμμένος.

Ποιο τραγούδι ακούς στα τρεξίματά σου;

Αυτό τον καιρό έχω κολλήσει με το soundtrack του ντοκιμαντέρ του BBC «Earth II» και είναι σα να μεταφέρομαι μια στη σαβάνα και μια στους ωκεανούς. 

Τι σκέφτεσαι όταν τρέχεις;

Πολλά και διάφορα. Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή μού έρχονται μόνες τους σκέψεις με ένα περιτύλιγμα άγχους. Μετά τα πρώτα χιλιόμετρα όμως καίγονται και επέρχεται η ηρεμία.

Ταχύτητα ή αντοχή;

Αντοχή βέβαια, ως αθλητής μεσαίων - μεγάλων αποστάσεων προτιμώ τη διάρκεια.

Ποιος αθλητής θα ήθελες να ήσουν;

Η αλήθεια είναι ότι θαυμάζω αθλητές όπως τον Γκάλη και τον Αντετονκούμπο, αλλά με ικανοποιεί αυτό που είμαι.

Ποιο φόβο σου νικάς τρέχοντας; 

Δεν είναι φόβος αλλά η αίσθηση του χρόνου ο οποίος γίνεται πιεστικός, πότε περισσότερο, πότε λιγότερο. Τρέχοντας έχεις την ψευδαίσθηση ότι τον έχεις αφήσει λίγο πίσω.

Πού σε έχει βοηθήσει το τρέξιμο;

Στην εκτόνωση και στη καθαρή σκέψη, φυσικά, και στο να έχω μια καλή φυσική κατάσταση.

Τι τρως πριν και μετά από έναν αγώνα;

Υδατάνθρακες σύνθετους, όπως μια μπάρα βρώμης 2 ώρες πριν. Μια μπανάνα μετά. Απλά πράγματα, δηλαδή.

Πρωινό ή απογευματινό τρέξιμο;

Πρωινό, όταν δεν προλαβαίνω. Απογευματινό, όταν θέλω να απολαύσω τη διαδρομή.

Έχεις αξεσουάρ, φυλακτό, κόσμημα, ρούχο που θέλεις να έχεις πάντα μαζί σου;

Προσπαθώ να μην κουβαλώ τίποτα όταν τρέχω. Τα ρούχα μου, τα αθλητικά μου παπούτσια και φύγαμε! 

Το προσωπικό σου (αθλητικό/δρομικό) απόφθεγμα;

«Go hard or go home». (γέλια)

Το χρόνο ούτε τον βλέπουμε ούτε τον ακούμε ούτε τον μυρίζουμε ούτε τον γευόμαστε ούτε να τον αγγίξουμε μπορούμε. Για τον Αϊνστάιν δεν υπάρχει η έννοια του απόλυτου χρόνου και, τα τελευταία χρόνια, «οπτικά ρολόγια» μεγάλης ακρίβειας έδειξαν ότι ο χρόνος επιταχύνεται όταν κανείς ανεβαίνει ένα σκαλοπάτι και επιβραδύνεται όταν κάνει ποδήλατο. Στο τέλος όμως της μέρας ο χρόνος που αφήσαμε πίσω παραμένει η μνήμη μας και το ρολόι που κοιτάμε ο προσανατολισμός μας.