Σήμερα νιώθω ότι πρέπει να εξομολογηθώ την αμαρτία μου, στον εαυτό μου, σε σας και στον Άγιο Σεβαστιανό. Για πρώτη φορά, μετά από καιρό, λιποψύχησα. Ανέβηκα στον Λυκαβηττό για να κάνω την πρωινή μου προπόνηση κι ένιωσα την ανάγκη αντί για διαλειμματική να κάνω διάλειμμα. Είναι μια ανηφόρα τριακόσια μέτρα, με 30 μέτρα υψομετρική διαφορά, που την ανεβοκατεβαίνω όσο πιο γρήγορα μπορώ έξι φορές. Μετά ανεβοκατεβαίνω δυο φορές στο Αι Γιώργη. Μου βγαίνει το λάδι αλλά ξέρω ότι είναι ο καλύτερος τρόπος για να βελτιώσω τη φυσική μου κατάσταση.
Ε, λοιπόν, σήμερα αναρωτήθηκα μέσα μου μήπως θα ήταν καλύτερα, αντί να πιέσω τον εαυτό μου, να τρέξω χαλαρά και να το ευχαριστηθώ. Φτάνει με τις προπονήσεις. Ο δισταγμός κράτησε λίγα δευτερόλεπτα και μετά ο πειθαρχημένος εαυτός μου ανέλαβε δράση. Μπήκα όμως σε σκέψεις.
Η πρώτη ήταν μια προσπάθεια να δικαιολογηθώ. Φέτος άρχισα να προπονούμαι συστηματικά πολύ νωρίς, ουσιαστικά από τον Σεπτέμβριο. Αιτία ο αγώνας της Άνδρου αλλά και ο «off trail» στον Παρνασσό, που διοργανώνουν φίλοι και βέβαια δεν μπορούσα να μην πάρω μέρος. Συνέχισα με τον μαραθώνιο της Αθήνας, τον χειμωνιάτικο Ενιπέα κι όλη η χρονιά πήγε με αγώνες, ανάμεσά τους άλλος ένας μαραθώνιος στον Ταΰγετο. Κουράστηκα λοιπόν, κυρίως ψυχολογικά. Μετά τον Όλυμπο επειγόντως διάλειμμα.
Υπάρχει και η σωματική κόπωση όμως − άλλωστε δεν είμαι πια εικοσάρης. Βάλτε και τον αγώνα δρόμου που έτρεξα στη Σίφνο, μετά από πολύ καιρό που έτρεχα αποκλειστικά στα βουνά, και κάποιοι μυϊκά συστήματα που είχαν καιρό να ζοριστούν άρχισαν να διαμαρτύρονται.
Αυτά σκεφτόμουν όταν έπεσα πάνω στον φίλο μου τον Αντρέα. Κατά μια έννοια είναι ένας από τους δρομικούς μου μέντορες, ο πρώτος που μου πρότεινε να τρέξουμε την εξωφρενική, όπως μου φαινόταν τότε, απόσταση των 10 χιλιομέτρων. Ήταν με τον σκύλο του, τον έβγαζε βόλτα με το μηχανάκι του καθώς από καιρό έχει εγκαταλείψει το τρέξιμο. Φλυαρήσαμε λίγο, ήταν ενθουσιασμένος ως αρχιτέκτονας που στο πλάτωμα μπροστά από το θέατρο είχε στηθεί μια οθόνη για μια βραδινή προβολή. Επιτέλους αξιοποιείται ο χώρος κι ακόμα καλύτερα να γίνει ένα μόνιμο «ντράιβ ιν», έλεγε.
Όταν χωρίσαμε άρχισα να αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν ένας φανατικός με το τρέξιμο να το εγκαταλείψει. Για να καταλάβετε, είχε τέτοιο πάθος που μια χρονιά πήγαμε σε ένα νησί και ήρθε τρέχοντας από το πλοίο στο μέρος που θα μέναμε, επειδή εκείνη την ημέρα δεν είχε τρέξει! Η αφορμή, όπως συνήθως συμβαίνει, ήταν ένας τραυματισμός. Έμεινε για καιρό εκτός. Όταν ξαναπροσπάθησε, το πόδι του τον ενόχλησε και πάλι και εγκατέλειψε το τρέξιμο οριστικά. Η επόμενη αγάπη του ήταν το καγιάκ στη θάλασσα.
Καθώς απομακρυνόμαστε, αναρωτιέμαι αν κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί και σε μένα. Θυμάμαι με τι χαρά μένω στο κρεβάτι μου κάτι κρύα χειμωνιάτικα πρωινά όταν είμαι κρυωμένος με βήχα ή πυρετό. Αν παρασυρθείς και μείνεις εκτός για ένα μεγάλο διάστημα, είναι φαντάζομαι εύκολο να μην έχεις το κουράγιο να ξεκινήσεις ξανά από την αρχή. Προσωπικά, ωστόσο, πιστεύω ότι έχω αντισώματα.
Το πρώτο είναι ότι έχω ενσωματώσει το τρέξιμο στην καθημερινή μου ρουτίνα: είναι το πρώτο πράγμα που κάνω μόλις σηκωθώ. Ακόμα και όταν έπρεπε να είμαι στη δουλειά μου νωρίς το πρωί, ξύπναγα μια ώρα νωρίτερα για να τρέξω. Έτσι δεν αφήνω ποτέ στον εαυτό μου τη δικαιολογία ότι δεν πρόλαβα.
Το δεύτερο είναι ότι θεωρώ μέρος της ταυτότητας μου το ότι τρέχω, ότι είμαι δρομέας. Το να το χάσω επειδή βαρέθηκα, θα το θεωρήσω μεγάλη ήττα.
Αυτά όλα, ωστόσο, μπορεί να είναι και εκλογικεύσεις. Εκείνο που περισσότερο νομίζω ότι μετράει, είναι η πρώτη σκέψη που έκανα όταν προς στιγμή λιποψύχησα. Είπα μέσα μου ότι προπονούμαι για τον Όλυμπο κι αμέσως θυμήθηκα την απίστευτη ευφορία που ένιωσα όταν έφτασα στην κορφή, όταν αντίκρυσα τον θρόνο του Δία, όταν θαύμασα τη θέα που ξεκινούσε από την Θεσσαλονίκη και έφτανε σχεδόν ως την Πελοπόννησο. Μου ήρθε στο μυαλό η χαρά που νιώθω όταν τρέχω στα μονοπάτια μέσα στα έλατα, όταν τσαλαβουτάω στα ρυάκια ή όταν κουτρουβαλιάζομαι σε κάτι απίθανες κατηφόρες που, αν ήμουν στα σωστά μου, θα τις άφηνα για όσους είναι τρεις ή τέσσερις δεκαετίες νεότεροι. Ε, όλα αυτά αξίζουν και κάποιες θυσίες.
7°
