Έχω ένα φίλο γιατρό που όταν οι ασθενείς τον ρωτούν για τα ποσοστά ίασης της ασθένειάς τους, αρνείται να τους απαντήσει. Ο κάθε ασθενής είναι μια ξεχωριστή περίπτωση, επιμένει. Τα ποσοστά δεν τον αφορούν. Αν είσαι στο 1% −του αρέσει να λέει− τότε για σένα αυτό είναι το 100%. Το ίδιο ισχύει και για το τρέξιμο. Υπάρχουν δεκάδες μελέτες για το πόσο αυξάνει το προσδόκιμο ζωής. Όλες αυτές οι μελέτες, ωστόσο, στηρίζονται σε επιδημιολογικές έρευνες και αφορούν τον γενικό πληθυσμό. Με άλλα λόγια, δεν συνεπάγεται αυτομάτως ότι όσοι τρέχουμε θα απολαύσουμε τα ίδια θετικά αποτελέσματα. Παρ' όλα αυτά, μετά από τόσες προειδοποιήσεις για τους κινδύνους από το «υπερβολικό» τρέξιμο, είναι εξαιρετικά καλοδεχούμενη η τελευταία μελέτη που αναλύει μια πληθώρα δεδομένων από τεστ που έγιναν στο Ινστιτούτο Κούπερ του Ντάλας, σύμφωνα με την οποία «μία ώρα τρέξιμο μπορεί να συνεπάγεται 7 ώρες πρόσθετης ζωής». Δεν είναι η πρώτη έρευνα που βγάζει τέτοια αποτελέσματα. Είναι η πρώτη φορά όμως που γίνεται προσπάθεια να αποτυπωθούν τα οφέλη με συγκεκριμένα ποσοστά και αριθμούς.
Προφανώς, για παράδειγμα, υπάρχει κάποιο όριο στα οφέλη που μπορεί να προσδοκά κανείς. Οι ερευνητές το τοποθετούν στις 4 ώρες τρέξιμο την εβδομάδα. Αυτό μεταφράζεται σε αύξηση του προσδόκιμου κατά τρία χρόνια, που είναι και το μάξιμουμ που μπορούμε να έχουμε. Μετά τις 4 ώρες δεν υπάρχουν πρόσθετα οφέλη. Αλλά βέβαια όποιος τρέχει τόσες ώρες δεν το κάνει μόνο για λόγους υγείας. Μάλλον θα του αρέσει.
Το ενδιαφέρον είναι ότι τα θετικά αποτελέσματα παραμένουν και για όσους τρέχουν περισσότερες ώρες, χωρίς να διευκρινίζεται πάντως αν υπάρχει και εδώ κάποιο ανώτατο όριο.
Ποιος νοιάζεται, θα πείτε, για τρία επιπλέον χρόνια αν είναι να τα περάσει τρέχοντας; Και πάλι όμως, δεν είναι έτσι. Αν τρέχετε 2,5 ώρες την εβδομάδα για 50 χρόνια, θα έχετε περάσει τρέχοντας 270 μέρες. Με άλλα λόγια, το ισοζύγιο είναι εξαιρετικά θετικό, το καθαρό κέρδος ξεπερνά τη διετία.
Εξίσου εντυπωσιακή είναι η σύγκριση ανάμεσα στο τρέξιμο και τις εναλλακτικές λύσεις που έχουμε για τον περιορισμό των πρόωρων θανάτων. Συγκεκριμένα σύμφωνα με τους ερευνητές:
Αν όλοι μείωναν το σωματικό τους βάρος ώστε ο δείκτης μάζας σώματος να είναι κάτω από το 25, τότε θα μειώνονταν οι πρόωροι θάνατοι κατά 8%.
Αν όλοι οι καπνιστές σταματούσαν το κάπνισμα, οι θάνατοι θα μειώνονταν κατά 11%.
Αν όλοι ήλεγχαν την πίεση τους ώστε να βρίσκεται στα συνιστώμενα όρια, οι θάνατοι θα μειώνονταν κατά 15%.
Αν όμως όσοι δεν ασκούνται αποφάσιζαν να ασχοληθούν με το τρέξιμο, τότε η μείωση θα έφτανε το 16%. Το καλύτερο φάρμακο.
Οι ερευνητές συγκρίνουν το τρέξιμο και με άλλες μορφές σωματικής άσκησης. Και βέβαια υποστηρίζουν ότι το τρέξιμο υπερέχει. Έτσι, όσοι αφιερώνουν περίπου 75 λεπτά σε έντονη άσκηση την εβδομάδα έχουν μια μείωση του κινδύνου κατά 12%. Αντιθέτως οι δρομείς έχουν μια μείωση της τάξης του 30%! Τα θετικά αποτελέσματα του τρεξίματος, μάλιστα, τα απολαμβάνουν και όσοι κατά τα άλλα ζουν ανθυγιεινά, καπνίζουν ή είναι υπέρβαροι.
Φυσικά, όλα αυτά δεν είναι για να τα παίρνουμε τοις μετρητοίς. Λίγα καλά νέα όμως δεν βλάπτουν μέρες που είναι...
Υ.Γ. Η καλύτερη παρουσίαση της μελέτης, από όσες τουλάχιστον βρήκα, εδώ
Στην πρώτη συνάντηση με τίτλο «Ψυχανάλυση και κινηματογράφος της παρατήρησης - Μεγεθύνοντας το αδιόρατο», την Κυριακή 24 Νοεμβρίου, ο Γρηγόρης Μανιαδάκης συνομιλεί με την Εύα Στεφανή
10°
