Το ερωτηματολόγιο του δρομέα: Γλυκερία Τζιατζιά

Πέντε λέξεις που θα έβαζες δίπλα στη λέξη τρέξιμο;

Προσπάθεια, αντοχή, υπομονή, ικανοποίηση, γαλήνη.

Ποια είναι η αγαπημένη σου διαδρομή;

Μου αρέσει να τρέχω σε διάφορα πάρκα, επειδή μπορώ να παρατηρώ ανθρώπους, να αφαιρούμαι χωρίς να κινδυνεύω να χαθώ, καθώς και να κινούμαι σε όμορφο περιβάλλον.

Ποιο φυσικό χάρισμα θα ήθελες να είχες;

Προφανώς μου λείπουν αρκετά φυσικά χαρίσματα, όμως δεν ξέρω ποιο από όλα θα μου ταίριαζε να έχω! Πιστεύω πως το να μην έχεις τα «φυσικά χαρίσματα»/ταλέντα, σε κάνει πιο εργατικό σαν αθλητή, αφού δεν επαναπαύεσαι σε αυτά.

Ποια είναι η μεγαλύτερή σου επιτυχία τρέχοντας;

Να καταφέρνω να βάζω κάθε φορά στην άκρη αυτό τον «μικρό διάολο» που μου λέει ότι δεν μπορώ. Και φυσικά ο χρόνος μου στον Olympus Marathon!!

Με ποιον θα ήθελες να τρέχεις παρέα;

Γενικά μου αρέσει να τρέχω μόνη, αλλά θα ήθελα πολύ κάποια στιγμή να τρέξω με τη μαμά μου.

Ποιο τραγούδι ακούς στα τρεξίματά σου;

Ακούω διαφορά τραγούδια... αυτή την περίοδο ακούω αρκετά το «Human» των The Killers.

Τι σκέφτεσαι όταν τρέχεις;

Από το πόση ώρα διαρκεί τελικά ένα 5άρι μέχρι το ότι άφησα το μάτι της κουζίνας αναμμένο!

Ταχύτητα ή αντοχή;

Σίγουρα αντοχή!

Ποιος αθλητής θα ήθελες να ήσουνα;

Δε θα ήθελα να ήμουν κάποια άλλη. Θαυμάζω όμως πολύ την Kara Goucher.

Ποιο φόβο σου νικάς τρέχοντας;

Της εγκατάλειψης. Γενικότερα στη ζωή, με έχει μάθει να είμαι πιο υπομονετική και να μην εγκαταλείπω κάτι στη μέση.

Πού σε έχει βοηθήσει το τρέξιμο;

Μου έχει αλλάξει τον τρόπο δράσης αλλά και σκέψης μου. Έχω γίνει πολύ πιο υπομονετική και οργανωτική.

Τι τρως πριν και μετά από έναν αγώνα;

Πριν τρώω πάντα υδατάνθρακες (πατάτες, ρύζι, ζυμαρικά), μετά κάτι πρωτεϊνούχο (παγωτό βανίλια, ας πούμε...).

Πρωινό ή απογευματινό τρέξιμο;

Σίγουρα απογευματινό ή και βραδινό.

Έχεις αξεσουάρ, φυλακτό, κόσμημα, ρούχο που θέλεις να έχεις πάντα μαζί σου;

Φοράω πάντα το σταυρό μου στους αγώνες, και βέβαια το λουλούδι μου στα μαλλιά.

Το προσωπικό σου(αθλητικό/δρομικό) απόφθεγμα;

Η δουλειά πάντα δικαιώνεται.

Οι γυναίκες δεν μπορούσαν να συμμετάσχουν σε αγώνες αντοχής σχεδόν μέχρι το 1970 με την παρερμηνεία ότι δεν μπορούσαν για φυσιολογικούς λόγους να τρέξουν. Οι επιδόσεις τα επόμενα χρόνια βέβαια έδειξαν το αντίθετο και οι έρευνες παρουσίασαν ότι εξίσου μπορούν να αναπτύξουν δύναμη, να αυξήσουν τη μέγιστη πρόσληψη οξυγόνου τους και να ανταποκρίνονται στην προπόνηση με τον ίδιο τρόπο όπως και οι άνδρες.