Ελάσσων ή Άνυδρος Υμηττός

Το κυριακάτικο long run το περιμένω πως και πως. Είναι η εκδρομή μου, η ευκαιρία να μείνω 2-3 ώρες με τις σκέψεις μου και η ψυχοθεραπεία μου. Ιδίως όταν τρέχω μόνος, όπως αυτή την Κυριακή, καθώς η ομάδα έτρεχε στον αγώνα του Ποικίλου όρους, εγώ όμως είχα χαλαρό τρέξιμο μετά τον Ταΰγετο της προηγούμενης Κυριακής.

Όταν είμαι μόνος πάω Υμηττό. Ακολουθώ έναν χωματόδρομο  που κάνει έναν μικρό κύκλο ξεκινώντας πάνω από τον Παπάγο, συνεχίζει πάνω από Γλυκά Νερά και Παιανία και επιστρέφει αφού περάσει λίγο κάτω από την δεύτερη κορυφή του Υμηττού, τον Ελάττονα Υμηττό στην αρχαιότητα ή Μαυροβούνι. Περίπου 13 χιλιόμετρα με 300 μέτρα υψομετρική.  Δεν είναι η πιο όμορφη διαδρομή, σκέφτομαι ωστόσο, μια και είμαι μόνος, ότι είναι ασφαλέστερο να αποφεύγω τα μονοπάτια. Στο χωματόδρομο κάποιος θα με βρει. Συναντώ πάντα 1-2 ομάδες περιπατητών, κυνηγούς που έχουν βγάλει τα σκυλιά τους για εξάσκηση  και μερικούς δρομείς. Μια φορά, πολύ πρωί χειμώνα, έπεσα και σε μια αλεπού, γυρνούσε από την νυχτερινή της επιδρομή  στα κοτέτσια των Μεσογείων.

Χθες η μαγεία ήταν η θέα. Ο βοριάς είχε καθαρίσει την ατμόσφαιρα και νόμιζες ότι αν απλώσεις το χέρι θα αγγίξεις τα απέναντι βουνά. Έβλεπες την Πελοπόνησο πίσω από την Αίγινα νοτιοδυτικά , τα Γεράνεια και τον Κιθαιρώνα με χιονισμένες τις κορφές τους πιο βόρεια, φυσικά Πάρνηθα και Πεντέλη και μετά την Εύβοια και τους Πεταλιούς μέχρι την Κάρυστο ανατολικά και πιο νότια την Τζιά.

Την διαδρομή την ολοκληρώνω συνήθως σε 1 ώρα και 30 λεπτά, με ένα μικρό διάλειμμα για αμύγδαλα με σταφίδες και νερό. Έτσι για να συμπλήρωσω το προγραμματισμένο δίωρο αποφάσισα να συνεχίσω σε ένα μικρό μονοπάτι που μας είχε μάθει η Ζίνια, το οποίο ξεκινά 1 χιλιόμετρο περίπου μετά την δεύτερη είσοδο του νεκροταφείου του Παπάγου. Σύντομο, εύκολο αλλά και με τεχνικά κομμάτια, ιδανικό για κλείσιμο. 

Όταν τρέχεις δεν πολυκοιτάζεις τι υπάρχει γύρω σου. Δεν έχεις την δύναμη. Όταν γράφεις για το τρέξιμο όμως αναγκάζεσαι να γίνεσαι πιο προσεκτικός. Τόσα χρόνια λοιπόν, στην αρχή του μονοπατιού, έβλεπα τα χαλάσματα ενός κτίσματος που έμοιαζε με πύργο. Πώς το περιγράφεις χωρίς να κάνεις γκάφα;  Ψάχνω στο Ίντερνετ "πύργοι Υμηττού"  και πράγματι πρόκειται για τον μεταβυζαντινό Πύργο της Ανθούσας γνωστό και με το τούρκικο όνομα Κούλα. Υπάρχουν απομεινάρια  και άλλων κτισμάτων στον περίγυρο, δεν είναι όμως γνωστή η ιστορία τους. Κατά  μια εκδοχή ο πύργος λειτουργούσε ως φρυκτωρία, συνδεδεμένος και με την μονή Αστερίου, λίγες εκατοντάδες μέτρα πιο ψηλά. Κατά μια άλλη εκδοχή ήταν ένας από τους πολυάριθμους κουλέδες, φρούρια δηλαδή, που έχτισαν οι Τούρκοι σε όλη την Ελλάδα για να επιβλέπουν τις περιουσίες τους. Ένα μικρό διαμαντάκι που το προσπερνούσα ανυποψίαστος. Ιδανική κοντινή εκδρομή.

Ολοκλήρωσα την προπόνηση σε 2 ώρες και 20 λεπτά, 18,5 χιλιόμετρα και 477 υψομετρική. Άλλο ένα γεμάτο πρωινό Κυριακής.

ΥΓ. Την Κυριακή έγινε και ο Μαραθώνιος της Βόρειας Ελλάδας Μέγας Αλέξανδρος. Ο φίλος μου ο Νίκος Μαραντζίδης τον έκανε στον εκπληκτικό χρόνο των τριών ωρών και τεσσάρων λεπτών αλλά ήταν απογοητευμένος γιατί δεν κατέβηκε κάτω από τις 3 ώρες! Τι του λες τώρα;