Πρώτα συνηθίζουμε να ζούμε και έπειτα να σκεφτόμαστε, έγραφε ο Αλμπέρ Καμύ. Έτσι αν θελήσουμε να μιλήσουμε για το τρέξιμο ίσως πρέπει πρώτα να αρχίσουμε να τρέχουμε. Στο ερώτημα αν μπορείς να ξεκινήσεις ανάποδα, δηλαδή με σκέψεις και θεωρίες, το πιθανότερο είναι να παραμείνεις μόνο σε αυτές.
Δεν υπάρχουν μαγικές συμβουλές, εύκολες συνταγές και εγχειρίδια του σωστού τρόπου. «Εν αρχή ην η ευχαρίστηση», αν δεν νιώσεις αυτή τη συνάντηση με την ιδιαιτερότητα της ευχαρίστησης μέσα από τη σωματική ταλαιπωρία, ίσως και να μην μπορέσεις να συνεχίσεις.
Πρωτίστως πρέπει να κλείσεις τα μάτια σου και να φανταστείς εσένα τον ίδιο μέσα σε αθλητικά ρούχα και πάνω από αθλητικά παπούτσια. Αν δεν σου αρέσει η εικόνα, μη βιαστείς να ανησυχήσεις. Είναι, ίσως, γιατί κάνεις την άτυχη σύγκριση με το παρελθόν. Πώς ήμουν και πώς είμαι τώρα.
Στο τρέξιμο, να ξέρεις, κάθε μέρα που περνά η σύγκριση είναι αναπόφευκτη και ακόμα πιο δύσκολη για σένα, όταν σκεφτείς ότι μακροπρόθεσμα θα πρέπει να συμβιβαστείς με την ιδέα πως με τα χρόνια θα γίνεσαι και χειρότερος. Μα χειρότερος; Τι να ’ναι αυτό που θα σε κρατήσει στο καλύτερο; Σίγουρα όχι η ταύτιση με την επίδοση και τις σωματικές ικανότητες του παρελθόντος. Έρχονται εκείνες οι στιγμές που τρέχοντας πρέπει να επινοήσεις το καλύτερο για να συνεχίσεις.
Όταν βάλεις χιλιόμετρα κάτω από τα πόδια σου θα καταλάβεις ότι η αντοχή βρίσκεται στην εξαπάτηση, για να αντέξεις θα πρέπει να ανακαλείς συνέχεια μια νεότητα που ίσως δεν υπάρχει. Η ψυχή σου τώρα θα πρέπει να στηρίζει το σώμα, κάτι στο οποίο παλιότερα δεν έδινες και τόση σημασία. Θα καταλάβεις ότι η ελευθερία σου περνάει μέσα από την αναγκαιότητα, και όταν αποφασίσεις να τρέξεις στο δρόμο με τα χιλιάδες βήματα για να φτάσεις στο τέρμα δεν θα ρωτάς μόνο πόσο απέχω από το τέρμα, αλλά και πόσο απέχω από την ελευθερία να μην υπακούσω σε τίποτα.
Αν οι ελπίδες και οι προσδοκίες σου είναι υπερβολικές και συνδυαστούν με μια μεγάλη προσμονή, τότε κινδυνεύεις να σκοτώσεις την ευχαρίστηση που νιώθεις για το τρέξιμο. Η επανάληψη μπορεί να είναι η μητέρα της μάθησης, μπορεί όμως να μειώσει και την ένταση της ευχαρίστησης. Έτσι η σωστή δοσολογία είναι αυτή που θα σου εξασφαλίσει χρόνο παραμονής σε αυτό το παιχνίδι.
Δεν μπορείς να τρέχεις και να αμφιβάλλεις για τον εαυτό σου. Ακόμα κι αν δεν τον βρίσκεις πρέπει να τον επανεφευρίσκεις. Τρέχοντας, όσες σκέψεις κι αν κάνεις, θα καταλάβεις ότι αυτές τις στιγμές η καρδιά σου θα χτυπά μόνο και μόνο για σένα.
Στην πρώτη συνάντηση με τίτλο «Ψυχανάλυση και κινηματογράφος της παρατήρησης - Μεγεθύνοντας το αδιόρατο», την Κυριακή 24 Νοεμβρίου, ο Γρηγόρης Μανιαδάκης συνομιλεί με την Εύα Στεφανή
21°
