Αν βρεθείς στο νεκροταφείο Evergreen, στο Τορόντο, και θελήσεις να περάσεις λίγο χρόνο από την ημέρα σου, τα μάτια σου σίγουρα θα συναντήσουν μια λεπτοκαμωμένη φιγούρα με άσπρα μαλλιά και αθλητικό ταπεραμέντο να τρέχει στους τσιμεντένιους διαδρόμους του.
Η ζωή του 85 χρόνου Ed Whitlock από τον Καναδά μάς έχει εντυπωσιάσει εδώ και χρόνια. Τον περασμένο Οκτώβριο στο Τορόντο απέδειξε ακόμα μια φορά ότι παρά την ηλικία του τερμάτισε πάλι έναν αγώνα μαραθώνιου και μάλιστα στο χρόνο των 4 ωρών. Γνωρίζουμε ήδη ότι στα 70 του έκανε την εξωπραγματική επίδοση των 2 ωρών και 56 λεπτών.
Αν θελήσεις να τον πλησιάσεις για να του μιλήσεις θα διαπιστώσεις ότι είναι ένας ήρεμος «παππούς», λιγομίλητος και ευγενικός. Δεν ξεπερνάει τα 50 κιλά παραμένοντας σε όλη τη ζωή του λιτοδίαιτος, δεν είχε πότε του προπονητή για να τον βοηθάει, δεν πήρε ποτέ του βιταμίνες ή συμπληρώματα διατροφής και δεν τραυματίστηκε ποτέ του σοβαρά.
Ο Ed Whitlock είναι για εμάς αυτό που είχε αναφέρει ο Hawking το 1980, μια «έκτοπη παρατήρηση», ανήκοντας σε αυτές τις παρατηρήσεις που αποκλίνουν τόσο πολύ από τις υπόλοιπες που μας εγείρουν τις υποψίες ότι δημιουργούνται από διαφορετικούς μηχανισμούς.
Στις μέρες μας, η περίπτωση του Ed Whitlock θυμίζει όλα αυτά που συζητάμε τα τελευταία χρόνια, τον επαναπροσδιορισμό του γήρατος και έτσι όπως θα θέλαμε να εξελιχθεί στα επόμενα χρόνια. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, το μεγαλύτερο ποσοστό των κατοίκων του πλανήτη θα είναι πάνω από 65 χρονών στα χρόνια που ακολουθούν.
Τα ερωτήματα στα καινούργια δεδομένα αποκαλύπτουν ότι ο τρόπος που θα διαχειριστούμε το «νέο» γήρας στα επόμενα χρόνια, όχι μόνο στην κλίμακα της μακροζωίας life span αλλά και μιας περιόδου health span, όπως μεταφράζεται «ελευθέρας νόσου», θα καθορίσει πολλές κοινωνικές και οικονομικές ισορροπίες. Μπορεί να θέλουμε να παρατείνουμε το προσδόκιμο ζωής, αλλά τι νόημα έχει αν αυτό το διάστημα που θα ζούμε δεν είμαστε υγιείς και όσο το δυνατόν δραστήριοι με μηδαμινά φάρμακα;
Από τον Ed Whitlock τι έχουμε να διδαχθούμε; Σίγουρα ότι οι υποψίες επιβεβαιώνονται πως κάποιοι μηχανισμοί μπορούν και τροποποιούν κατά πολύ το αποτέλεσμα. Ακόμα είναι δύσκολο να εντοπισθούν οι πραγματικοί λόγοι και ακόμα δυσκολότερο να ερμηνευθούν. Υπάρχουν όμως πλέον αρκετές έρευνες με αποτελέσματα που επισημαίνουν ότι λιγότερη τροφή στο πιάτο μας είναι πιο ωφέλιμη, ένα καθαρό περιβάλλον παραμένει ιδανικό και μια ήπια άσκηση επιβεβαιώνει καλύτερη υγεία. Βέβαια το πρόγραμμα γυμναστικής του Ed Whitlock ίσως δεν είναι και το καλύτερο που θα μπορούσαμε να προτείνουμε ακόμα και σε ένα νέο άνθρωπο. Σχεδόν καθημερινή τρίωρη προπόνηση είναι πολύ πιθανόν να τον εξαντλήσει, ακόμα και να αντιμετωπίσει κάποιο σοβαρό τραυματισμό.
Τελικά, ο Ed Whitlock είναι ένας πρωτοπόρος ή ένα τέρας της εποχής μας; Σίγουρα παραμένει ένας έκτοπος.
Στην πρώτη συνάντηση με τίτλο «Ψυχανάλυση και κινηματογράφος της παρατήρησης - Μεγεθύνοντας το αδιόρατο», την Κυριακή 24 Νοεμβρίου, ο Γρηγόρης Μανιαδάκης συνομιλεί με την Εύα Στεφανή
18°
