Όταν η Κάρολ Μπράιαν επισκέφθηκε τον πλαστικό χειρουργό της για να συζητήσουν για το «γέμισμα» των ρυτίδων της με ενέσεις υαλουρονικού οξέος δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα καταλήξει παραμορφωμένη και σχεδόν τυφλή από το ένα μάτι.
Δέκα χρόνια μετά η Κάρολ Μπράιαν από τη νότια Φλόριντα των Ηνωμένων Πολιτειών ηγείται εκστρατείας ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης των γυναικών για τις φαινομενικά ακίνδυνες αισθητικές επεμβάσεις.
Η Μπράιαν ξεκίνησε τα μπότοξ κοντά στα 40 για να λειάνει τις ενοχλητικές ρυτίδες στο πρόσωπό της. Το 2009, σε ηλικία 47 ετών, δοκίμασε για πρώτη φορά τις ενέσεις υαλουρονικού οξέος. Οι γιατροί τη βεβαίωσαν ότι με αυτή τη μέθοδο θα μπορέσει να ανακτήσει το χαμένο όγκο στο μέτωπο και στα ζυγωματικά της. Θα φαινόταν σφριγηλή και νεότερη. Η Κάρολ δεν έκανε κάτι δύσκολο, σπάνιο, ή ασυνήθιστο. Κάθε χρόνο στις ΗΠΑ τουλάχιστον 15 εκατομμύρια άτομα δοκιμάζουν την ενέσιμη μέθοδο «εξαφάνισης» των σημαδιών του χρόνου.
Στη δική της, όμως, περίπτωση συνδυάστηκαν δύο ουσίες, υαλουρονικό οξύ και σιλικόνη, σε μία ένεση, η οποία χορηγήθηκε σε σημείο του προσώπου που δεν έπρεπε. Μετά τις ενέσεις η Αμερικανίδα εμφάνισε δύο από τις πιο συνηθισμένες παρενέργειες της μεθόδου: πρήξιμο και μελάνιασμα. «Τρεις μήνες μετά τις ενέσεις με κοιτούσα στον καθρέφτη και απλά τρόμαζα με αυτό που αντίκριζα», λέει η Κάρολ στο βρετανικό Independent. Αποφάσισε να κάνει κάποιες διορθωτικές επεμβάσεις και η ζημιά έγινε χειρότερη. Στην πρώτη επέμβαση πειράχτηκε ένα οπτικό νεύρο και η Κάρολ έχασε για πάντα την όρασή της από το ένα μάτι.
«Το πρόσωπό μου άρχισε να πρήζεται και διαστέλλεται. Ήθελα να κρυφτώ από την οικογένειά μου, από τους φίλους μου και από εμένα την ίδια. Ήμουν σαν μια εξωγήινη». Για τρία χρόνια η Κάρολ Μπράιαν έζησε στην απομόνωση. «Δεν έφυγα από το σπίτι. Κλειδωνόμουν στο δωμάτιο. Δεν ήμουν σίγουρη για το αν θα επιβίωνα. Σκέφτηκα την αυτοκτονία».
Τελικά επενέβη η κόρη της και την ανάγκασε να ζητήσει επαγγελματική βοήθεια. Μαμά και κόρη άφησαν τη Φλόριντα και μετακόμισαν στο Λος Άντζελες, όπου ξεκίνησε το ταξίδι ανάρρωσης της Κάρολ. «Ο πόνος των διορθωτικών επεμβάσεων είναι απερίγραπτος». Οι γιατροί στο UCLA χαρακτήρισαν την περίπτωσή της πρωτοφανή. Η πιο επίπονη επέμβαση διήρκησε 17 ώρες. Πήραν δέρμα από την πλάτη για να επιδιορθώσουν το μέτωπό της.
Σήμερα η Μπράιαν είναι επικεφαλής της πρωτοβουλίας Saving Face και προσπαθεί να ευαισθητοποιήσει τις γυναίκες για τους κινδύνους των πλαστικών επεμβάσεων. «Αισθάνομαι θαυμάσια σήμερα. Επέζησα και μπορώ να πω ότι έβαλα μυαλό πια». Η Αμερικανίδα ζητά να επιβληθούν αυστηρότεροι κανόνες για τους γιατρούς που κάνουν αυτές τις τόσο δημοφιλείς επεμβάσεις. «Όποια γυναίκα διαβάζει την ιστορία μου ελπίζω να καταλάβει το εξής: είστε όμορφες όπως είστε και αξίζετε την αγάπη και το σεβασμό όλων».
Στην πρώτη συνάντηση με τίτλο «Ψυχανάλυση και κινηματογράφος της παρατήρησης - Μεγεθύνοντας το αδιόρατο», την Κυριακή 24 Νοεμβρίου, ο Γρηγόρης Μανιαδάκης συνομιλεί με την Εύα Στεφανή
13°
