«Μια φορά πήγα να τρέξω και κουράστηκα τόσο που είπα ότι δεν το ξανακάνω ακόμα κι αν με πληρώσεις»
«Τους ζηλεύω ρε παιδί μου, αλλά εγώ...»
«Ξέρω έναν που κατέστρεψε τα γόνατά του»
Οι φράσεις, στερεότυπα ειπωμένες, ακούγονται συχνά όταν η κουβέντα πάει στο τρέξιμο. Ε, λοιπόν, να πώς μπορεί να ασχοληθεί ο καθένας −ή σχεδόν− με αυτή την υπέροχη δραστηριότητα.
1. Βεβαιωθείτε ότι είστε υγιείς. Ένα απλό check up θα πιστοποιήσει (το πιθανότερο) πως είστε μια χαρά. Για περαιτέρω έρευνα, μια δοκιμασία κόπωσης κι ένα υπερηχογράφημα καρδιάς μάλλον θα σας καθησυχάσουν.
2. Προμηθευτείτε τα κατάλληλα παπούτσια −το σημαντικότερο έξοδο που θα κάνετε− φροντίζοντας να είναι τα σωστά για εσάς.
2α. Από το μακρύτερο δάκτυλο του ποδιού σας (όχι απαραιτήτως το μεγάλο) και μέχρι τη μύτη του παπουτσιού, πρέπει να υπάρχει κενό ίσο με το πλάτος ενός αντίχειρα. Φέρτε λοιπόν τη φτέρνα σας όσο πιο πίσω γίνεται, πατήστε στο πόδι αυτό με όλο σας το βάρος και φροντίστε να υπάρχει αυτό το κενό. Αυτό γίνεται επειδή το πόδι διαστέλλεται περίπου ένα νούμερο όταν τρέχετε. Άρα διαλέγουμε παπούτσια τρεξίματος με διαφορετικό κριτήριο σε σχέση με αυτά της καθημερινότητας.
2β. Τα πέλματα διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο και οι εταιρίες κατασκευάζουν παπούτσια για τρεις −βασικά− τύπους πελμάτων. Ο υπάλληλος ενός εξειδικευμένου καταστήματος (πάντως όχι αυτός που αποκαλεί τα παπούτσια του τρεξίματος «σπορτέξ») θα σας βοηθήσει να βρείτε το κατάλληλο. Υπάρχουν βέβαια και ειδικά όργανα-πελματογράφοι που, αν υπάρχουν στο κατάστημα, σίγουρα βοηθούν. Και, ναι, υπάρχουν (λίγα) εξειδικευμένα καταστήματα με υπαλλήλους-δρομείς.
2γ. Όσο καλό κι αν σας πουν ότι είναι το παπούτσι, μην το αγοράσετε αν δεν το νιώθετε ένα με το πέλμα σας. Έτσι, καλό θα είναι να δοκιμάσετε παπούτσια διαφόρων εταιριών και να καταλήξετε σε αυτό που σας κάνει να νιώθετε ασφάλεια φορώντας το. Τρέξτε λίγο μέσα στο κατάστημα. Αν κάτι σας ενοχλεί οπουδήποτε, μην το αγοράσετε παρά τις διαβεβαιώσεις ότι «θα στρώσει». Όχι, δεν θα στρώσει!
(Σε κάποια μακρινή χώρα, σου επιτρέπουν να βγεις από το κατάστημα και να τρέξεις γύρω από το τετράγωνο. Οι υπάλληλοι, σοβαροί δρομείς, δεν θα σου επιτρέψουν να πας μακριά αν αποφασίσεις να μην επιστρέψεις. Μη ζητήσετε πάντως κάτι τέτοιο από ελληνικό μαγαζί)
2δ. Το χαμηλό βάρος του παπουτσιού δεν είναι προσόν. Όσο χαμηλότερο το βάρος του, τόσο λιγότερο προστατεύει. Αργότερα, όταν με το καλό γίνετε σοβαροί δρομείς και κυνηγάτε επιδόσεις, ίσως σας απασχολήσει.
2ε. Τα παπούτσια −όπως κι ο έρωτας− δεν διαρκούν για πάντα. Η διάρκεια ζωής τους εξαρτάται από το βάρος σας, τον τρόπο με τον οποίο τρέχετε, το δάπεδο όπου συνήθως προπονείστε και τις αποστάσεις που διανύετε. Μια ασφαλής και συντηρητική εκτίμηση είναι περίπου οκτακόσια χιλιόμετρα, όριο πέρα από το οποίο τα παπούτσια αρχίζουν να χάνουν τα χαρακτηριστικά τους.
3. Σημαντικός είναι και ο ρουχισμός. Μη ντύνεστε βαριά, αντίθετα ντυθείτε σε στρώσεις όταν κάνει κρύο, ώστε να προσθέτετε ή να αφαιρείτε κατά βούληση. Προστατευτείτε όμως από τον αέρα.
4. Προστατευτείτε από την υπεριώδη ακτινοβολία φορώντας καπέλο (ακόμα και τον χειμώνα) καθώς και αντηλιακό.
Έφτασε η στιγμή να απαντηθεί η δεύτερη πρόταση αυτού του άρθρου.
Κουράζει το τρέξιμο; Η απάντηση είναι, εξαρτάται.
5. Όσοι δηλώνουν πως το τρέξιμο τούς κουράζει, είναι σίγουρο ότι τρέχουν πιο γρήγορα από όσο χρειάζεται. Ερώτημα καίριο: Πόσο γρήγορα πρέπει να τρέχω;
Απάντηση (εξίσου καίρια): Τρέχω τόσο γρήγορα, όσο να μπορώ να συζητώ με τους φίλους μου συνδρομείς. Πρέπει να μπορώ να μιλώ περίπου όσο άνετα το κάνω όταν περπατώ, χωρίς να ασθμαίνω, ακόμα κι αν τρέχω πάρα μα πάρα πολύ αργά. Ξεκινώ την προπόνησή μου με πέντε λεπτά γοργό βάδισμα και μετά, χωρίς να ντραπώ, αρχίζω να τρέχω πάρα πολύ αργά ώστε να μπορώ να μιλώ με άνεση διηγούμενος ένα περιστατικό της ζωής μου. Αν νιώσω ότι ασθμαίνω, τότε τρέχω ακόμα αργότερα. Ο γνώμονας είναι η άνεση της ομιλίας. Να θυμάστε πως ο ρυθμός αυτός της χαλαρής ομιλίας αποτελεί το συντριπτικά μεγαλύτερο τμήμα του όγκου της προπόνησης όλων των δρομέων, από τους κορυφαίους του κόσμου ως εμάς τους ερασιτέχνες.
6. Ενώ το καρδιοαναπνευστικό σύστημα αντιδρά ταχύτατα στην άσκηση με αποτέλεσμα σύντομα να μη λαχανιάζετε εύκολα, οι μύες, τα οστά και οι αρθρώσεις χρειάζονται περίπου πέντε εβδομάδες για να προσαρμοστούν στις αλλεπάλληλες συναντήσεις με το έδαφος που συνιστούν το τρέξιμο. Σκεφτείτε ότι προσγειώνεστε με κάθε βήμα, περίπου με τρεις φορές το βάρος του σώματός σας λόγω της ταχύτητας (φαινόμενο της ορμής). Οπότε, ο καλύτερος τρόπος να αρχίσετε είναι να εναλλάσσετε τρέξιμο με βάδισμα χωρίς να ντρέπεστε τους γύρω, επιτρέποντας στο σώμα σας να προσαρμοστεί απαλά στην καταπόνηση. Σχετικά προγράμματα μπορείτε να βρείτε στο διαδίκτυο, προγράμματα σχεδιασμένα για αρχαρίους, ώστε να προσεγγίσετε την αγαπημένη σας δραστηριότητα με τη μέγιστη ασφάλεια.
Η διαδρομή από τον Μαραθώνα στην Αθήνα, η «Κλασσική Διαδρομή», «ο Αυθεντικός Μαραθώνιος», είναι μια δύσκολη διαδρομή. Δύσκολη αλλά γι' αυτό, μεταξύ άλλων, ερωτεύσιμη. Είναι η δική μας διαδρομή, η διαδρομή που ακολούθησε ο οπλίτης μετά τη μάχη του Μαραθώνα σύμφωνα με την παράδοση, η διαδρομή που ακολούθησε ο Σπύρος Λούης το 1896. Αν θέλετε να ακολουθήσετε τα βήματά τους και να τερματίσετε κατάκοποι μα ευτυχισμένοι στο Καλλιμάρμαρο, ακολουθήστε τα ανωτέρω. Έχετε υπομονή. Κι αν τα 42.195 μέτρα σας φαίνονται πολλά, έχετε δίκιο. Είναι πολλά. Αλλά μια ματιά στο πολύχρωμο και ετερόκλητο πλήθος που τερματίζει −παρακολουθήστε μια φορά τον τερματισμό− θα σας δείξει ότι η σφοδρή αυτή επιθυμία είναι πραγματοποιήσιμη. Η μεγαλύτερη απόσταση, ξεκινά από το πρώτο βήμα.
Στην πρώτη συνάντηση με τίτλο «Ψυχανάλυση και κινηματογράφος της παρατήρησης - Μεγεθύνοντας το αδιόρατο», την Κυριακή 24 Νοεμβρίου, ο Γρηγόρης Μανιαδάκης συνομιλεί με την Εύα Στεφανή
13°
