Τρέχει, κολυμπάει και κάνει πεντάλ σε ακατάβλητο τέμπο έχοντας αναγάγει τη στοχοπροσήλωση σε καθημερινότητα. Αν η επιμέρους εξάσκηση στα σπορ στα οποία επιδίδεται ο Βασίλης Βασιλείου φαντάζει δύσκολη, δοκιμάστε τη διαδοχή τους, χωρίς κενό, και συνυπολογίστε επιπλέον τις μυικές ομάδες που χρειάζεται να επιστρατευθούν για να ανταποκριθεί το σώμα στις απαιτήσεις του τριάθλου: εάν μάλιστα σε αυτό το σημείο δεν ατενίζετε με θαυμασμό την προσπάθειά του, έχετε υπόψη ότι ο αθλητής του αφιερώματός μας προχωρά μια δρασκελιά παραπέρα, επιδίδεται σε αγώνες Ironman, δηλαδή τη χωρίς ανάπαυλα συμμετοχή σε αγώνισμα 3,8 χιλιομέτρων κολύμπι, 180 χιλιόμετρων ποδήλατο, 42 χιλιόμετρων τρέξιμο. Τα «wow» στην περίπτωση του τριαθλητή Βασίλη Βασιλείου προφέρονται χωρίς πολλή σκέψη.
Σαν να μη αρκούν όλα αυτά, ο Βασίλης Βασιλείου είναι εμπνευστής και ιδιοκτήτης του πιο καλοστημένου φαρμακείου της Θεσσαλονίκης, ενός σχεδιαστικού παραδείσου που ανανεώνει την πίστη του επισκέπτη του στο χρηστικό ντιζάιν και το ρόλο του στη βελτίωση της καθημερινότητας, ενώ έχει υπογράψει και την ποιητική συλλογή «Götterdämerung, 32 ποιήματα και ένα εγχειρίδιο του λυκόφωτος» στις διαχρονικά εκλεκτικές εκδόσεις Γαβριηλίδη. Προτού θεωρήσετε ότι τα επιτεύγματά του αποτελούν προϊόν άφθονου ελεύθερου χρόνου, ας επισημάνουμε ότι εργάζεται καθημερινά και πολύ. Ο Βασίλης Βασιλείου ίσως έχει κάποια ψεγάδια, μόνο που δεν τα γνωρίζω. Τον φετινό Οκτώβριο βρέθηκε στο Iron Man της Βαρκελώνης και ολοκλήρωσε τη συγκλονιστική εμπειρία σε εξαιρετικό χρόνο.
Η never give up κοσμοθεωρία του Βασίλη Βασιλείου προκαλεί ανυπόκριτο θαυμασμό. Τι κάνει έναν αθλητή να μην το βάζει κάτω επί 11 ώρες, 54 λεπτά και 9 δευτερόλεπτα; Μιλήσαμε στον ερασιτέχνη σπόρτσμαν που έχει ισχυρότερη θέληση από πολλούς επαγγελματίες.
Είναι αλήθεια ότι το τρίαθλο είναι το μέρος που πηγαίνουν οι μαραθωνοδρόμοι όταν έχουν διανύσει κάθε μονοπάτι;
Μετά από αρκετούς μαραθωνίους ανακάλυψα πως αυτό που ένιωθα ότι μου έλειπε δεν ήταν η βελτίωση του χρόνου ενός ακόμη αγώνα, αλλά κάτι πιο μεγάλο, πιο πολύπλοκο, πιο απαιτητικό με μεγαλύτερη διαφοροποίηση και ποικιλία στην καθημερινή μου προπόνηση.
Τι σε προσέλκυσε στο τόσο ιδιαίτερο αυτό σπορ;
Ξέρεις, οι καλύτερες μου προπονήσεις, αυτές που θυμάμαι ακόμα, είναι στο δάσος με χιόνια, στην παραλία με τον άνεμο να λυσσομανά και τη θάλασσα να σκάει πάνω σου, στο ποδήλατο με την ανατολή. Είναι εκείνες οι ώρες που μόνος σου στοχάζεσαι απέναντι στο άκοπο του κόσμου.
Αν ο μαραθώνιος είναι μια από τις μοναχικότερες ενασχολήσεις της πλάσης, τότε ασφαλώς το τρίαθλο αποτελεί την πεμπτουσία της ατομικής προσπάθειας. Πώς αντέχεται τόση μοναξιά;
Για εμένα η μοναξιά είναι απαραίτητο συστατικό της καθημερινής μου ζωής. Σαφώς απολαμβάνω την επαφή με τον κόσμο, τόσο στο επάγγελμα, όσο και στην προσωπική μου ζωή, οι μοναχικές όμως ώρες είναι εκεί που κρυσταλλώνεται η εμπειρία της ημέρας. Εκεί κρίνεις, βιώνεις εσωτερικά τα γεγονότα, επανεκτιμάς τις καταστάσεις, αφήνεις την φαντασία σου να πετάξει, νοσταλγείς, στοχάζεσαι το αύριο, τη ζωή, τη μουσική, τη λογοτεχνία, τον έρωτα.
Περιέγραψε μας την καθημερινή σου ρουτίνα. Πόσες ώρες αφιερώνεις στην προπόνησή σου;
Σε περίοδο προετοιμασίας χρειάζονται περίπου 14 ώρες καθαρής προπόνησης την εβδομάδα. Αυτό, μαζί με τις μετακινήσεις, απαιτεί περίπου δυόμιση ώρες την ημέρα προπόνησης. Συνήθως κάθε μέρα ξεκινά με προπόνηση πριν τη δουλειά στο φαρμακείο. Στη συνέχεια 10 με 12 ώρες εργασίας, ενώ μετά το κλείσιμο ακολουθεί και δεύτερη προπόνηση.
Είσαι όλη μέρα πτώμα; Πώς τα βγάζεις πέρα με την εργασιακή σου ρουτίνα;
Δεν θα ισχυριστώ ότι είναι πάντα εύκολο. Ιδιαίτερα όταν υπάρχει ένας πολύ συγκεκριμένος στόχος που δεν μπορείς να παρεκκλίνεις υπάρχουν όντως στιγμές δύσκολες. Εν του τούτοις, πάντα θεωρώ την προπόνηση κατά κάποιον τρόπο και μέρος της δουλειάς. Από τη μια με κάνει ευτυχισμένο, οπότε και πιο ευχάριστο απέναντι στους ανθρώπους, από την άλλη με βοηθάει ιδιαίτερα να αξιολογήσω επαγγελματικά γεγονότα με μεγαλύτερη ψυχραιμία και απόσταση από τις υπερβολές της στιγμής.
Τριαθλητής και στενό περιβάλλον: οικογένεια, φίλοι, σχέσεις. Να μια ιδιαίτερη συνθήκη. Πώς ανταποκρίνεσαι; Σε κατανοούν οι οικείοι σου; Ή αντιμετωπίζουν με περιέργεια το εκκεντρικό σου πάθος;
Στην αρχή ήταν παράξενο και γι αυτούς. Τόσες ώρες, τόση κούραση, για ποιο λόγο, τι νόημα έχει; Στην πορεία όμως αντιλαμβάνονται ότι κάτι υπάρχει από κάτω, δεν μπορεί να είναι τυχαίο όλο αυτό. Άλλωστε πάντοτε τολμούσα να ακολουθήσω αυτό που ένιωθα πως ήθελα, κάποιες φορές ίσως και μόνο διαισθητικά. Αυτό που νομίζω είναι σημαντικότερο όλων είναι να έχει κανείς εμπιστοσύνη στο τι πραγματικά θέλει και να κάνει τις αντίστοιχες επιλογές του. Διαφορετικές επιλογές πάντοτε υπάρχουν, όλοι μας όμως επιλέγουμε μόνο για εμάς. Θα ζήσουμε μονάχα μια φορά και υπάρχει πολύ ομορφιά εκεί έξω, πολύ μουσική, πολύ λογοτεχνία, πολύς έρωτας, πολλές εμπειρίες για να τις αφήσουμε να χαθούν από φόβο ή τεμπελιά.
Πώς βρέθηκες στο Iron Man της Βαρκελώνης;
Το Ironman ήταν η φυσιολογική για εμένα πορεία, από τη στιγμή που ήθελα να ασχοληθώ με το τρίαθλο. Θεωρώ ότι ένας στόχος πραγματικά αξίζει όταν θα γυρίσεις και θα πεις τη στιγμή που το σκέφτεσαι «ε όχι ρε φίλε, αυτό δεν γίνεται!». Τότε ο στόχος είναι σωστός.
Φόβους; Ναι ξυπνάει. Όσο όμως δουλεύεις αρχίζεις και τους κονταίνεις. Αυτό που φαντάζει ανυπέρβλητο γίνεται πιο κοντινό, το άπιαστο εφικτό. Όσο δουλεύεις μεθοδικά μπορείς να ανταποκριθείς σε όλο και μεγαλύτερα καθήκοντα. Η μέθοδος είναι για εμένα ότι συνδέει την απόφαση με το τελικό αποτέλεσμα.
Πώς ανταπεξήλθες στις δυσκολίες;
Για να ανταπεξέλθεις χρειάζεσαι πέρα από το σώμα και μεγάλη συγκέντρωση πνευματική. Την ώρα που το σώμα λέει όχι άλλο, δεν έχεις περιθώριο να αποσπάσεις την προσοχή σου ούτε ένα δευτερόλεπτο. Θα χαθείς μέσα στην κούραση. Είσαι εκεί και θα πας παραπέρα.
Για πόσο μεγάλο διάστημα προετοιμασίας μιλάμε;
Για εμένα ήταν κοντά δύο χρόνια προετοιμασίας. Βέβαια πέρα από το τρέξιμο που είχα αρκετά καλούς χρόνους σε μαραθωνίους, είχα να ασχοληθώ από παιδί με το ποδήλατο και όσο για το κολύμπι ήξερα απλά να μην πνίγομαι. Οπότε στην πραγματικότητα ξεκίνησα με τα δύο σπορ από το μηδέν.
Και σε τι ποσοστό έντασης;
Η ένταση της προπόνησης διαφέρει ανάλογα με την περίοδο. Χρειάζεται κατ’ αρχάς χρόνος να μπορέσει να συνηθίσει το σώμα στην καταπόνηση σε διαφορετικά αθλήματα. Πολλές φορές οι μυϊκές ομάδες γυμνάζονται με αντικρουόμενο τρόπο, οπότε χρειάζεται εξοικείωση. Βέβαια το σώμα μας μπορεί να κάνει εκπληκτικά πράγματα, αρκεί να του φερθούμε με σεβασμό.
Από ποιο σημείο και έπειτα άρχισες να μισείς το πετσί σου κατά τη διάρκεια του αγώνα;
Για να είμαι ειλικρινής σε κανένα. Γενικά είναι ένας αγώνας σκληρός και "απάνθρωπος" σε κάποια σημεία, όπου πολλές φορές αναμετριέσαι με το σώμα (μύες, τένοντες, κόκκαλα, στομάχι, καρδιοαναπνευστικό) και το μυαλό σου. Χρειάζεται πολύ καλή συγκέντρωση, και οργάνωση των σκέψεων γιατί αν σε εγκαταλείψει το μυαλό, το σώμα θα καταρρεύσει πολύ γρήγορα. Βέβαια όταν γίνεις Ironman όλα αυτά τα έχεις ήδη ξεχάσει και ψάχνεις τον επόμενο αγώνα. Πάντως είναι μια μοναδική εμπειρία, που αναμφισβήτητα την συστήνω. Τόσο την εμπειρία του αγώνα που είναι το επιστέγασμα, όσο και αυτή της πολύμηνης προετοιμασίας και προπόνησης. Όλα καλά λοιπόν, πάμε για το επόμενο.
Ποια ήταν η στιγμή που θα κρατήσεις μαζί σου για πάντα;
Δεν μπορεί να είναι μόνο μία, αλλά αρκετές στιγμές. Ο τερματισμός και οι ώρες του αγώνα, με τους δύο συναθλητές μου, Κωνσταντίνο Αμπατζόγλου και Γιάννη Παζιάνα. Όσο είσαι στην προετοιμασία, στο ταξίδι, το προηγούμενο βράδυ, το πρωινό του αγώνα, έχεις ακόμα πολλά να σκεφτείς. Όταν όμως στέκεσαι χάραμα στην παραλία, κι ακούς το κρώξιμο των γλάρων, λίγο πριν την εκκίνηση, ο κόσμος σιγά σιγά σβήνει γύρω σου. Βουτάς στις ώρες της μοναχικότητας και παίρνεις κουράγιο από αυτούς που αισθάνονται το ίδιο, γιατί εκείνη τη στιγμή ζουν κι αυτοί το ίδιο. Είναι η στιγμές που ξεκινάς μαζί, είναι οι στιγμές που τρέχεις δίπλα δίπλα και μια φράση αρκεί για να σε κάνει να αντέξεις λίγο ακόμα, μερικά ακόμα βήματα και μετά κι άλλο λίγο. Αυτές είναι στιγμές που νιώθεις πιο ζωντανός και μπορείς να τις αισθανθείς μόνο υπερβαίνοντας τα καθημερινά όρια. Και βέβαια δεν θα ξεχάσω ποτέ την αγάπη και τις ευχές φίλων αλλά και απλών γνωστών που έσπευσαν να με συγχαρούν. Είναι πραγματικά σπάνιο να αισθάνεσαι πως τόσοι άνθρωποι μετέχουν ξαφνικά στην ευτυχία σου.
Σε τι είδους προσωπικότητες θα πρότεινες την ενασχόληση με το τρίαθλο;
Για εμένα το τρίαθλο έχει μια πολυπλοκότητα παραστάσεων που δεν έχω συναντήσει σε κάποιο άλλο άθλημα. Μπορεί να τρέχεις χειμώνα στο βουνό, βράδυ στην παραλία, να κολυμπάς με την ανατολή του ήλιου, να κάνεις ποδήλατο έξω στην φύση. Να βυθίζεσαι σε βαθιές θάλασσες της ψυχής σου, ή να λάμπεις στα φώτα του αγώνα.
Είναι ρεαλιστικό να το ενστερνιστεί ένας σκληρά εργαζόμενος στην Ελλάδα της κρίσης;
Η κρίση, η προσωπική μας κρίση ξεπερνιέται με προσπάθεια, αγώνα, αναθεώρηση του εαυτού μας, των βεβαιοτήτων και των προκαταλήψεων μας. Όχι με μοιρολατρία, μιζέρια, τεμπελιά και βόλεμα. Η ζωή είναι μια μικρή περιπέτεια ή τίποτα.
Θα ήθελες να μοιραστείς τρεις συμβουλές που θα ήταν καλό να γνωρίζει οποιοσδήποτε θα ήθελε να ασχοληθεί με το τρίαθλο;
Μεθοδικότητα, αποφασιστικότητα, σεβασμός στον εαυτό μας.
Πόσες θερμίδες καταναλώνει ένας τριαθλητής ημερησίως;
Αυτό είναι φυσικά διαφορετικά σε κάθε άνθρωπο ανάλογα με τον μεταβολισμό του, το είδος και την ένταση της προπόνησης. Θα μπορούσε κανείς χοντρικά να πει πως κατά μέσο όρο καίει πέρα από τις θερμίδες του βασικού μεταβολισμού επιπλέον 1000 έως 1500 θερμίδες.
Και ποια τα διατροφικά συμπληρώματα που θα βοηθούσαν σημαντικά την προσπάθειά του; Ως φαρμακοποιός, σίγουρα μπορείς να πεις κάτι παραπάνω στο θέμα.
Γενικά για τα συμπληρώματα θεωρώ πως χρειάζεται μέτρο και εξατομίκευση ανάλογα με τα αποτελέσματα που θα δώσουν οι εργαστηριακές εξετάσεις. Προσωπικά, σίδηρος και Βιταμίνη Β12 για την αιμοποίηση, ηλεκτρολύτες και μαγνήσιο για τις κράμπες και την νευρομυική συναρμογή, Rhodiola Rosea για μυϊκή αποκατάσταση. Στους μήνες της έντονης καταπόνησης, πολυβιταμίνες με ginseng, ομέγα 3,6,9 κι αντιοξειδωτικά. Επίσης προβιοτικά καθώς εκ των πραγμάτων η διατροφή μας στην φάση της προετοιμασίας γίνεται αρκετά συγκεκριμένη.
Αρχικά θα τρέξω στον Μαραθώνιο της Αθήνας. Τον ολοκλήρωσα πέρσι σε 3:18:24 και μπορώ να πω ότι είναι ο ωραιότερος τερματισμός να ατενίζεις το γεμάτο Παναθηναϊκό στάδιο να ξανοίγεται μπροστά σου. Από εκεί και πέρα, επιλεκτικά φέτος θα συμμετάσχω σε αγώνες τριάθλου, ολυμπιακά ή Half Iron, trail run το καλοκαίρι και κολύμβηση ανοιχτής θάλασσας. Ένα δεύτερο Ironman ναι, είναι σίγουρα στα πλάνα μου, αλλά όχι άμεσα. Θέλω να το ξανακάνω, όταν πραγματικά θα μου έχει λείψει, έχοντας πλέον ως στόχο τις 10 ώρες και 30 λεπτά.
Στην πρώτη συνάντηση με τίτλο «Ψυχανάλυση και κινηματογράφος της παρατήρησης - Μεγεθύνοντας το αδιόρατο», την Κυριακή 24 Νοεμβρίου, ο Γρηγόρης Μανιαδάκης συνομιλεί με την Εύα Στεφανή
11°
