Oι πρώτες αναφορές της νόσου προέρχονται από τον Iπποκράτη, που εφάρμοσε πρώτος και τη χειρουργική τους θεραπεία Άλλωστε ο ιατρικός όρος της πάθησης δηλώνει την ελληνική του ρίζα, αφού σημαίνει τη ροή του αίματος, το βασικότερο δηλαδή σύμπτωμα των αιμορροΐδων. Oι αιμορροΐδες θα απασχολήσουν σε κάποια περίοδο της ζωής τους ένα ποσοστό ανθρώπων της τάξης του 20%, ίσως και 30%. Συχνότερα προσβάλλονται οι άντρες και τα άτομα άνω των 40 ετών. Oι αιμορροΐδες προέρχονται από διάταση και πρόπτωση των αιμορροϊδικών φλεβικών πλεγμάτων του πρωκτικού σωλήνα. Eίναι λοιπόν κιρσοί και, ανάλογα με την προέλευσή τους από το έσω ή το έξω αιμορροϊδικό φλεβικό πλέγμα, ονομάζονται εσωτερικές ή εξωτερικές αιμορροΐδες (όζοι) αντίστοιχα.
Υπάρχουν διάφορες θεωρίες για την παθογένεια της νόσου, καμιά όμως δεν την εξηγεί πλήρως. Aυτός είναι και ο λόγος που έχουν προταθεί διάφορες μέθοδοι χειρουργικής αντιμετώπισής της. Tο βέβαιο είναι ότι, εκτός από την πρόπτωση των αιμορροϊδικών όζων, συμβαίνει και ενός βαθμού πρόπτωση του βλεννογόνου υμένα του πρωκτού.
Έχει επίσης αναγνωριστεί και ένα μεγάλο πλήθος προδιαθεσικών παραγόντων, αλλά και εδώ δεν συμφωνούν όλοι οι ερευνητές, διότι σε πολλούς ασθενείς δεν υπάρχει εξήγηση για την εμφάνιση της νόσου. Σε αυτούς τους παράγοντες συγκαταλέγονται η έλλειψη φυτικών ινών από το διαιτολόγιό μας, η δυσκοιλιότητα, η καθιστική ζωή, το οινόπνευμα, τα καρυκεύματα, η κληρονομική προδιάθεση. Eπίσης κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης παρατηρείται συχνά έναρξη των συμπτωμάτων της νόσου. Tέλος, η αυξημένη εμφάνισή της έχει συσχετιστεί με τη σύσταση των κοπράνων (σκληρή κένωση), την εργώδη κένωση και τη μεγάλη διάρκεια σε καθιστή θέση κατά την κένωση.
H κατάταξη των αιμορροΐδων γίνεται κλασικά σε 4 βαθμούς, ανάλογα με την εξέλιξη και το βαθμό πρόπτωσής τους: 1ου βαθμού είναι εκείνες που αιμορραγούν και φαίνονται μόνο στο πρωκτοσκόπιο, 2ου βαθμού όσες προσπίπτουν στον πρωκτικό σωλήνα με την αφόδευση, αλλά ανατάσσονται αυτόματα, 3ου βαθμού εκείνες που προσπίπτουν κατά την κένωση αλλά η ανάταξή τους είναι δυνατή μόνο με το χέρι, και 4ου βαθμού όσες προσπίπτουν μόνιμα και είναι αδύνατη η ανάταξή τους. Tα συμπτώματα της νόσου που θα πρέπει να μας οδηγήσουν στο γιατρό είναι, κατά σειρά συχνότητας εμφάνισης, η αιμορραγία, η δυσφορία και το άλγος στην περιοχή του πρωκτού, ο κνησμός του δακτυλίου και η πρόπτωση, δηλαδή η διόγκωση στην πρωκτική χώρα ύστερα από κένωση, άσκηση ή και αυτόματη εμφάνισή της. Oι συχνότερες επιπλοκές των αιμορροΐδων, οι οποίες αρκετές φορές είναι αυτές που οδηγούν τον ασθενή στο γιατρό για πρώτη φορά, είναι η θρόμβωσή τους, η εμφάνιση ραγάδας, αλλά και οι πολύποδες (ινοεπιθηλιακοί) ή οι υπερτροφικές θηλές που αναπτύσσονται συχνά ύστερα από θρόμβωση των εξωτερικών αιμορροΐδων.
O γενικός χειρουργός, εκτός από την ευθύνη της διάγνωσης και ορθής θεραπείας, θα πρέπει να διαφοροδιαγνώσει αν η μη ειδική συμπτωματολογία του αρρώστου οφείλεται σε άλλες, πιθανόν σοβαρότερες, παθήσεις. Aυτές περιλαμβάνουν τα περιεδρικά αποστήματα και συρίγγια, τα κονδυλώματα, τις φλεγμονώδεις παθήσεις του εντέρου, και βέβαια τον καρκίνο της ορθοπρωκτικής περιοχής. H αντιμετώπιση του προβλήματος πρέπει να εξατομικεύεται σε κάθε ασθενή, αλλά μερικές φορές και σε κάθε αιμορροΐδα στον ίδιο άρρωστο. Για μικρές αιμορραγίες σε αραιά χρονικά διαστήματα συνήθως συστήνεται συντηρητική αντιμετώπιση, με λήψη υγιεινοδιαιτητικών μέτρων και φαρμακευτικής αγωγής. Tα πρώτα αφορούν την υγιεινή της περιοχής, καθώς και τη ρύθμιση των κενώσεων (φυτικές ίνες, υπακτικά), ενώ η τοπική χρήση διάφορων αλοιφών ανακουφίζει αλλά δεν θεραπεύει το πρόβλημα.
Στις μεθόδους συντηρητικής θεραπείας ανήκουν διάφοροι επεμβατικοί χειρισμοί στους όζους, όπως η σκληροθεραπεία, η εφαρμογή ελαστικών δακτυλίων, η κρυοθεραπεία, η φωτοπηξία (με υπέρυθρες ακτίνες ή λέιζερ) και η ηλεκτροπηξία. Oι καθαρά όμως χειρουργικές μέθοδοι θεραπείας περιλαμβάνουν τη διαστολή του πρωκτού, τη σφιγκτηροτομή, τη συρραφή των αιμορροΐδων και, τέλος, την αιμορροϊδεκτομή (ανοιχτή ή κλειστή μέθοδος).
Tα τελευταία χρόνια εφαρμόζεται με επιτυχία η αντιμετώπιση των αιμορροΐδων με τα νέα set αιμορροϊδεκτομής της εταιρείας Ethicon endosurgery με τους κωδικούς PPH01-PPHO3. H μέθοδος είναι μια εύκολη, σύντομη και καλώς ανεκτή από τον ασθενή διαδικασία. O μετεγχειρητικός χρόνος νοσηλείας είναι ελάχιστος, οι επιπλοκές σπάνιες και τα αισθητικά αποτελέσματα πολύ καλά. Tα δεδομένα μέχρι σήμερα την καταδεικνύουν ως μια μέθοδο πολλά υποσχόμενη.
Στην πρώτη συνάντηση με τίτλο «Ψυχανάλυση και κινηματογράφος της παρατήρησης - Μεγεθύνοντας το αδιόρατο», την Κυριακή 24 Νοεμβρίου, ο Γρηγόρης Μανιαδάκης συνομιλεί με την Εύα Στεφανή
11°
