Η εμπειρία μίας αποβολής είναι από τις πιο δραματικές για τη μέλλουσα μητέρα αλλά και για το ζευγάρι, κυρίως όταν οι αποβολές είναι επαναλαμβανόμενες. Για τα ζευγάρια που βίωσαν πάνω από μία αποβολές είναι σημαντικό να γνωρίζουμε αν υπάρχουν παράγοντες που αυξάνουν την πιθανότητα το δυσάρεστο αυτό γεγονός να συμβεί ξανά. Σε αυτό το σημαντικό ερώτημα έρχεται να δώσει απαντήσεις μία νέα επιστημονική μελέτη, που εξετάζει τη διαφορετική προγνωστική αξία στην περίπτωση που οι αποβολές είναι διαδοχικές ή όχι, σε γυναίκες με δευτεροπαθείς καθ’ ἐξιν αποβολές.
«Μόνο οι διαδοχικές αποβολές σε πρώιμα στάδια της κύησης, μετά τον τελευταίο τοκετό, έχουν στατιστικά σημαντική αρνητική πρόγνωση για τις γυναίκες με δευτεροπαθείς καθ' έξιν αποβολές», μας εξηγεί ο Δρ. Δημήτρης Α. Μπιλάλης, MBBCh MMedSci FRCOG CCST, Μαιευτήρας - Χειρουργός - Γυναικολόγος.
Είναι γνωστό ότι ο κίνδυνος μίας νέας αποβολής αυξάνεται ανάλογα με τον αριθμό των προηγούμενων αποβολών σε γυναίκες με καθ᾽ έξιν αποβολές. Οι αποβολές στο δεύτερο τρίμηνο φαίνεται πως παρουσιάζουν ισχυρότερη αρνητική πρόγνωση σε σχέση με τις πρόωρες αποβολές. Εκείνο που προσπάθησαν να επιβεβαιώσουν οι επιστήμονες είναι το αν η αλληλουχία των αποβολών παίζει ρόλο στην πρόγνωση για γυναίκες που έχουν ξαναγεννήσει.
Οι διαπιστώσεις της νέας μελέτης
Πρόκειται για μία αναδρομική μελέτη σχετικά με την έκβαση της εγκυμοσύνης σε γυναίκες με ανεξήγητες δευτεροπαθείς επαναλαμβανόμενες αποβολές, στην οποία συνεκτιμήθηκαν συμπεράσματα τριών παλαιότερων δημοσιευμένων ερευνών, που διεξήχθησαν από το 1991 έως το 2014. Δε συμπεριλήφθηκαν στην έρευνα περιπτώσεις αιτιολογημένων αποβολών, όπως για παράδειγμα εξωμήτριες κυήσεις ή αποβολές σχετιζόμενες με κάποια χρωμοσωμική ανωμαλία.
Από τις 168 εγκύους που συμμετείχαν στη μελέτη, οι 127 είχαν βιώσει δευτεροπαθείς καθ' έξιν αποβολές, αλλά στη συνέχεια απέκτησαν υγιές μωρό ή είχαν ανεξήγητη αποβολή στην πρώτη εγκυμοσύνη μετά τη συγκατάθεσή τους να συμμετάσχουν στις έρευνες.
Σε ασθενείς με δευτεροπαθείς καθ᾽ έξιν αποβολές, τόσο μία πρόωρη όσο και μία καθυστερημένη αποβολή πριν από τον τελευταίο τους τοκετό δεν επηρέασε σημαντικά τον κίνδυνο μίας νέας αποβολής, σε αντίθεση με την περίπτωση που κάτι τέτοιο συνέβη μετά τον τοκετό, οπότε ο κίνδυνος ήταν αυξημένος.
Οι μισές περίπου συμμετέχουσες υποβλήθηκαν σε θεραπεία με ενδοφλέβια ανοσοσφαιρίνη, η οποία θα μπορούσε να επηρεάσει τα αποτελέσματα. Ωστόσο, οι προβλέψεις ήταν εξίσου μοιρασμένες μεταξύ των εγκύων στις οποίες χορηγήθηκε ενδοφλέβια ανοσοσφαιρίνη και εκείνων στις οποίες χορηγήθηκε εικονικό φάρμακο.
«Το συμπέρασμα της έρευνας είναι ότι ένας τοκετός σε γυναίκες με δευτεροπαθείς καθ᾽ έξιν αποβολές φαίνεται πως εξαλείφει την αρνητική προγνωστική επίδραση των προηγούμενων αποβολών. Είναι δηλαδή σαν ο τοκετός να “εξουδετερώνει ” με κάποιο τρόπο το βεβαρυμμένο ιατρικό ιστορικό. H διαπίστωση αυτή είναι σημαντική για την κατανόηση της παθογένειας των καθ᾽ έξιν αποβολών. Σύμφωνα με τα νέα στοιχεία, μόνο οι διαδοχικές αποβολές θα πρέπει να υπολογίζονται στον ορισμό των καθ' έξιν αποβολών», καταλήγει ο Δρ. Δ. Μπιλάλης.
Στην πρώτη συνάντηση με τίτλο «Ψυχανάλυση και κινηματογράφος της παρατήρησης - Μεγεθύνοντας το αδιόρατο», την Κυριακή 24 Νοεμβρίου, ο Γρηγόρης Μανιαδάκης συνομιλεί με την Εύα Στεφανή
12°
