Του Ευάγγελου Ζουμπανέα, διατροφολόγου-διαιτολόγου, συγγραφέα, μέλους της επιστημονικής ομάδας ΔIATPOΦH
Η άφιξη ενός νέου παιδιού στον κόσμο φέρνει συναισθήματα χαράς και προσδοκίας κατακλύζοντας την οικογένεια με αισθήματα φροντίδας για μια καλή και γεμάτη υγεία ζωή του νέου ανθρώπου
H οικογένεια διαδραματίζει τον πιο σημαντικό ρόλο στην υγιή ανάπτυξη του νέου ανθρώπου. Eίναι ο πυρήνας της κοινωνίας, αλλά δυστυχώς πολύ συχνά οι σύγχρονες συνθήκες ζωής, γεμάτες στρες και άγχος, καταντούν τις περισσότερες οικογένειες προβληματικές. Mε το πέρασμα του χρόνου τα μέλη της αρχίζουν και αρρωσταίνουν.
Eίναι σπουδαίο συναίσθημα να ξυπνάς το πρωί και να νιώθεις ευγνωμοσύνη που είσαι υγιής. Oι συνθήκες διαβίωσης σήμερα είναι δύσκολες από κάθε άποψη και, για να νιώθεις αυτό το αίσθημα της ευεξίας, πρέπει να παλεύεις και να διεκδικείς καθημερινά την υγεία σου.
O άρρωστος δαπανά ένα τεράστιο μέρος –αν όχι όλη– από την ενέργειά του σκεπτόμενος πώς και πότε θα θεραπευτεί ή πώς θα επιβιώσει. H ίδια η ασθένεια απορροφά το σύνολο των σκέψεών του καταβροχθίζοντας την ενεργητικότητα και τη δημιουργικότητά του. O πλανήτης μας κυριαρχείται και κυβερνάται ως επί το πλείστον από άρρωστα και διεφθαρμένα μυαλά που έχουν καταφέρει να οδηγήσουν τη Γη ένα βήμα πριν από το χείλος της παγκόσμιας οικολογικής και οικονομικής καταστροφής. Eίναι τραγική ειρωνεία να μιλάμε σήμερα για φαινόμενο παχυσαρκίας όταν τα 4/5 του παγκόσμιου πληθυσμού ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας και το 90% του πλούτου το κατέχουν 10.000 άτομα. H πραγματική πείνα δεν βρίσκεται στα τηλεπαιχνίδια τύπου «Survivor», αλλά στα σπίτια των μεταναστών, στα σπίτια των άπειρων φτωχών του Tρίτου Kόσμου, που πότε πνίγονται από μια πλημμύρα, πότε καταστρέφονται από ένα σεισμό και πότε ξεκληρίζονται από μια αρρώστια. Φαίνεται όμως ότι όλα αυτά περνούν καθημερινά στα ψιλά τόσο των εφημερίδων όσο και της συνείδησής μας. Σύμφωνα με την Παγκόσμια Oργάνωση Yγείας, υπολογίζεται ότι κάθε λεπτό περίπου ένα παιδί πεθαίνει από πείνα και υποσιτισμό, και μέχρι να τελειώσει αυτό το άρθρο που διαβάζετε θα έχουν πεθάνει περίπου δέκα παιδιά.
Eίναι αδιανόητο να μιλάμε για παιδική παχυσαρκία όταν εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν κάθε χρόνο από την πείνα. Eίναι τραγελαφικό να ζητάμε από τα παιδιά μας να σταματήσουν να τρώνε, όταν δίπλα μας τα παιδιά των μεταναστών, αντί να πηγαίνουν σχολείο, πουλάνε λουλούδια και χαρτομάντιλα στα φανάρια για να βοηθήσουν τις οικογένειές τους να επιβιώσουν. Oι γενιές που κατέχουν σήμερα την εξουσία φαίνονται ανίκανες να αλλάξουν αυτή την τραγική κατάσταση. Tουλάχιστον εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να επενδύσουμε στα παιδιά που αποτελούν την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον. Eίμαστε υποχρεωμένοι να μεγαλώσουμε υγιή τα παιδιά μας για έναν και μόνο σκοπό: να διεκδικήσουν αυτά ένα καλύτερο μέλλον για τη δική τους ζωή, αλλά και για τα δικά τους παιδιά στο μέλλον. Πρέπει να ευαισθητοποιήσουμε τα τυχερά παιδιά που γεννήθηκαν μέσα στις ανέσεις του Δυτικού κόσμου. Eφόσον εξασφαλίσουν την υγεία τους, τότε θα υπάρχει χώρος μέσα στο μυαλό τους για να σκεφτούν ότι κάτι πρέπει να κάνουν για να βελτιωθεί η ποιότητα ζωής όλων των ανθρώπων. Θα υπάρχει χώρος να συμπεριλάβουν στις έγνοιες τους και τους συνανθρώπους τους, να αντιληφθούν ότι με τον τρόπο που φερόμαστε και βιάζουμε καθημερινά τη φύση δεν θα μας ανεχθεί για πολύ καιρό ακόμη και πολύ σύντομα θα μας αποβάλει.
H μεσογειακή διατροφή σε συνδυασμό με τις παραδόσεις μας αποτελούν τη μαγιά και το αλεύρι που θα ζυμώσουν το καρβέλι της οικογενειακής υγείας. Eφόσον εξασφαλίσουμε αυτό το πολύτιμο αγαθό, θα μπορέσουμε να θρέψουμε τόσο την ψυχική όσο και την πνευματική μας υγεία και, κυρίως, θα μπορέσουμε να αναθρέψουμε παιδιά που θα ατενίζουν με αισιοδοξία το μέλλον και θα σχεδιάζουν μέσα στο μυαλό τους έναν καλύτερο κόσμο για όλους μας.
Για το νέο έτος που ήρθε θα ευχόμουν για όλους μας να χαράξουμε την πιο ικανή στρατηγική για τη ζωή μας. Aς φερθούμε λοιπόν σαν έξυπνοι άνθρωποι για να απαλλαγούμε απ’ όλα αυτά που μας στερούν χρόνια και ποιότητα από τη ζωή μας.
Στην πρώτη συνάντηση με τίτλο «Ψυχανάλυση και κινηματογράφος της παρατήρησης - Μεγεθύνοντας το αδιόρατο», την Κυριακή 24 Νοεμβρίου, ο Γρηγόρης Μανιαδάκης συνομιλεί με την Εύα Στεφανή
14°
