![aggeliki-kosmopoulou_1.jpg aggeliki-kosmopoulou_1.jpg](/images/120x120/3/jpg/sites/default/files/aggeliki-kosmopoulou_1.jpg)
![106703-211666.jpg 106703-211666.jpg](/images/1074x600/3/jpg/sites/default/files/article/2015/09/06/106703-211666.jpg)
Έβγαινα από τη μεγάλη κατηφόρα του Λυκαβηττού στον περιφερειακό, Σάββατο πρωί, επιστρέφοντας στο σπίτι από την προπόνηση. Στα ακουστικά μου, ο μουσικός απόηχος της εξόδου –τραγούδια αγαπημένα, συνυφασμένα με χιλιόμετρα. Λίγο πιο δυνατή σε ένταση η μουσική όσο έφτανα στο τέλος της διαδρομής, λίγο πιο γρήγορα τα βήματα πριν κλείσει ο δρομικός κύκλος της μέρας.
Μια νεαρή γυναίκα μου έκανε νόημα από το απέναντι πεζοδρόμιο. Παρότι μισώ την ευκολία με την οποία ορισμένοι σταματούν τον δρομέα στην προπόνηση, in medias res, σταμάτησα, στο ένα πόδι. Έβγαλα βιαστικά τα ακουστικά να ακούσω τι θέλει. «Τι ώρα είναι;», με ρώτησε. «Δεν ξέρω», απάντησα. «Μα πώς;», συνέχισε παραξενεμένη, κοιτάζοντας τον καρπό μου για κάποιου είδους χρονόμετρο. Κατάλαβα. «Δεν φοράω ρολόι», απάντησα, ξαναβάζοντας τα ακουστικά για να φύγω. «Μα πώς;», ξαναρώτησε, με ειλικρινή περιέργεια αυτή τη φορά. «Δεν τρέχω με ρολόι», απάντησα, «τρέχω για τη χαρά». Κι έφυγα πάλι μπροστά, στη μέρα.
Ναι, αρκετά χρόνια τώρα τρέχω για τη χαρά. Χωρίς ρολόι και χωρίς άλλο μέτρο παρά το πώς νιώθω, τι θέλω και πόσο μπορώ. Πόση ελευθερία αποζητώ ή, αντίστροφα, πόση κούραση αντέχω. Με οδηγό την αίσθηση της κάθε μέρας, τον ρυθμό της. Με δίκαια κατανομή ανάμεσα στο «θέλω» και στο «δεν θέλω», στο «μπορώ» και στο «δεν μπορώ».
Δεν πάει πολύς καιρός που επέστρεψα από διακοπές. Εκεί, «μακριά απ’ τη λοιμική της πολιτείας», έτρεξα ανάμεσα στη θάλασσα και στα βράχια. Σε χωμάτινα μονοπάτια με φυτεμένες πέτρες, δίπλα σε μυρωδάτες συκιές, σε περήφανα αθάνατα, σε φρεσκοκομμένα στάχυα. Δίπλα σε βάρκες αφημένες ήσυχα στο λιμάνι -σαν από πάντα. Πάνω και κάτω στα καλντερίμια και στις δαιδαλώδεις κλίμακες. Άγνωστη στον κόσμο και χαμένη εντός του. Ρούφηξα κάθε ώρα της μέρας, κάθε μυρωδιά, κάθε «φωτογραφία». Ένιωσα το σώμα μου να ζει ξανά και να ελευθερώνεται στην κίνηση, να ρέει στο τοπίο. Μάζεψα στιγμές για το χειμώνα που έρχεται, βγάζοντας από πάνω μου το φθαρμένο πουκάμισο του προηγούμενου χειμώνα. Ανάσανα και γέμισα ομορφιά.
Επέστρεψα σε μια ζεστή, άδεια και άνευρη πόλη -σχεδόν σε άλλο κόσμο, σε λίγες μόνον ώρες. Σε μια καθημερινότητα που πρόσφατα έχασε κάθε ίχνος κανονικότητας, που είδε τη ζωή όπως την ξέραμε μόλις λίγους μήνες να εξανεμίζεται, στην πράξη και στην αίσθηση. Στο άγνωστο, λευκό χαρτί που περιμένει να ξαναγεμίσει, με λέξεις που έχουν αλλάξει νόημα. Με οικείες έννοιες προς διερεύνηση: «δουλειά» και «ικανοποίηση», «αισιοδοξία» και «αγωνία», «προσδοκώ» και «επιμένω», «ανησυχώ».
Το επόμενο πρωί ξαναβγήκα στο δρόμο. Τα πόδια μου, κακομαθημένα από ελευθερία και χώμα, ζωντανεμένα από γρατζουνιές και μικρά στραβοπατήματα, κακοκαρδίστηκαν στην άσφαλτο. Ο ανοιχτός ορίζοντας που ενώνει θάλασσα και ουρανό συρρικνώθηκε στο τέλος του δρόμου, περιορίστηκε στο «ως τη στροφή». Το πάτημα γύρισε από τη μαλακή χρυσαφένια σκόνη στην καυτή άσφαλτο. Μα το βλέμμα θυμάται, όπως και το σώμα. Φέρνει μαζί του, εδώ στην άσφαλτο, κάτι από την εξοχή, κάτι από την ανεμελιά της. Κουβαλάει ένα αεράκι και μυρωδιές που δεν είναι εδώ τώρα, μα άφησαν ίχνος - άρα συνέβησαν. Κι αυτό που μένει, καλοκαίρι με καλοκαίρι και βήμα με βήμα, είναι ένα άθροισμα ομορφιάς που μας ακολουθεί.
Στον αθηναϊκό δρόμο ξανά. Με το βαθύ καλοκαίρι ήδη παρελθόν, μα με τα «ξέφτια» του να κρατούν ακόμα. Χωρίς τη θάλασσα, χωρίς το χώμα, χωρίς την πρόσκαιρη ανεμελιά του Αυγούστου. Με πιο γεμάτες αποσκευές στην επιστροφή απ’ ότι στην αφετηρία. Με αρκετές σημειώσεις «εις εαυτόν» στο άγραφο προσωπικό ημερολόγιο των διακοπών. Με φαρέτρα γεμάτη από όσα φέρνουν οι δρόμοι του καλοκαιριού. Με βλέμμα που οξύνθηκε στους ορίζοντες. Και με προσήλωση σε μια απόφαση χρόνων: να μη χαθεί αυτή η χαρά των δρόμων, να μην ευτελιστεί. Να μείνει ζωντανή, τρέχουσα, ανεπηρέαστη από το χώρο. Να αντλήσει από τις καλοκαιρινές στιγμές για να μπολιάσει τις αστικές διαδρομές της κάθε μέρας.
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Το πώς κοιμάσαι μπορεί να βλάψει το σώμα και ίσως ένα απλό «γύρισμα» του κορμιού να βελτιώσει την κατάσταση
Μπορεί να θεωρούνται αξεσουάρ μόδας, αλλά στην πραγματικότητα αποτελούν μια ιατρική συσκευή
Θετικά στην εξωσωματική γονιμοποίηση φαίνεται να επιδρά η ισορροπημένη διατροφή
Οι ευάλωτες ομάδες και τα περιστατικά θανάτων τουριστών
Μιλήσαμε με τον διακεκριμένο καρδιολόγο, αλλά και μουσικό και συγγραφέα, με αφορμή το νέο του βιβλίο «Συνομιλίες με πρόσωπα της Υγείας» εκδ. Athens Voice Books
Αυτές που επιδεινώνονται και εκείνες που καλυτερεύουν
Summer camp δίπλα στη θάλασσα σε συνεργασία με το Aqua Life Centre
Περπάτημα, ήπιο τζόκινγκ, ποδηλασία, γιόγκα
Όταν οι αθλητές γίνονται πρότυπα ενάντια στο στίγμα
Η νόσος εκδηλώνεται αρχικά με συμπτώματα σαν εκείνα της γρίπης
Οι ψυχολογικές επιπτώσεις από τη ζέστη μπορεί να διαφέρουν μεταξύ των φύλων
Ανοιχτά θα μείνουν τα κέντρα ημέρας και τα υπνωτήρια
Τα συχνά δροσερά ντους και η ενυδάτωση του δέρματος βοηθούν στην υποχώρηση του πόνου
Μπορεί να προκληθούν από παράγοντες όπως η αυξημένη υγρασία, η ζέστη και τα τρόφιμα
Τα μισά ανεμβολιάστα παιδιά ζουν σε 31 χώρες που πλήττονται από συγκρούσεις
Ο ασθενής στο επίκεντρο του ευρωπαϊκού σχεδίου δράσης
Τα εξελικτικά βήματα του ιού την τελευταία διετία και ο βαθμός ετοιμότητας
Προσκεκλημένος ο φαρμακοποιός-συγγραφέας Μανόλης Μαυρολέων
Μια συζήτηση με τον Δρ. Νικόλα Βόπη, ψυχολόγο / mind trainer και διδάκτωρ μοντέρνας ψυχολογίας στο Yale University
Ιδανική εποχή το καλοκαίρι για κολύμπι, περπάτημα και ποδήλατο
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.