Nico Lazaridi - Art and Wine on the Μove: Μια κινούμενη γιορτή κρασιού, γεύσης και ζωγραφικής

Από τον ρεαλισμό και τον υπερεαλισμό έως τον ρομαντισμό και τη μοντέρνα τέχνη, το Art and Wine on the Move είναι μια κινούμενη γιορτή κρασιού, γεύσης και ζωγραφικής τέχνης που ταξιδεύει ανά την Ελλάδα σε επίλεκτους χώρους, μυώντας το κοινό στην κουλτούρα του Οινοποιείου Chateau Nico Lazaridi. Με έδρα τη Δράμα και τόπο προέλευσης τους αμπελώνες του Παγγαίου, τα κρασιά του Νίκου Λαζαρίδη, αποκτώντας πρόσβαση και στην «ξινόμαυρη» Δυτική Μακεδονία, αλλά πλέον και στην ιδιάζουσα ποιότητα της γης της Μυκόνου, λανσάρουν μια γκάμα από αξιόμαχες ετικέτες, που η υπεραξία τους αυξάνεται και πληθύνεται κάθε χρονιά χάρις στην ιδέα της γκαλερί «Μαγικό Βουνό». Τα 70 έργα Ελλήνων ζωγράφων που κοσμούν την ετικέτα του ομώνυμου κρασιού-ναυαρχίδας του Chateau Nico Lazaridi είναι το ταξιδιωτικό κόνσεπτ του Art and Wine on the Move, για όσους δεν είχαν έως τώρα την ευκαιρία να θαυμάσουν τα έργα που εκτίθενται στο Μουσείο του Κτήματος. Τα κρασιά και οι ζωγράφοι ταξιδεύουν από πόλη σε πόλη, και ανήκοντας στην κατηγορία αυτών που δεν μπόρεσαν να επισκεφτούν την γκαλερί στη Δράμα, να που έχω την ευκαιρία να βιώσω την εμπειρία στη Θεσσαλονίκη. 

Το μοναδικό πάντρεμα των κρασιών με ειδικές γεύσεις να τα σαπορτάρουν, έκανε στάση στο εστιατόριο Αμβροσία του Hyatt Regency, το χιλιουμνημένο και πολυβραβευμένο εστιατόριο όπου μαγειρεύει ένας σεφ που ποτέ δεν έκρυψα την αδυναμία που του τρέφω. Δημόσια τιμώ και δοξάζω τον σεφ Απόστολο Αλτάνη γιατί η φιλοσοφία του αλλά και η πρακτική του είναι μακράν αυτό που χρειάζονται η Θεσσαλονίκη και η Ελληνική κουζίνα εν γένει, για να προχωρήσουν άφοβα αυτή την εποχή που η Μεσόγειος γαστριμαργικά είναι στα πάνω της και η βορεινή γαστρονομία μας συζητιέται απίστευτα. Αλτανική μαγειρική εγγύηση. Ελληνική ως το μεδούλι και μοντέρνα ως εκεί που δεν πάει, η κουζίνα του Απόστολου συγκεράζει παράδοση και μνήμη, γλασάροντας τις γεύσεις με μια εκλεκτικιστική μοντερνιτέ ως προς την εικόνα. Τα πιάτα του μπορούν να ψαρώσουν ακόμα και τον πιο προχώ ντεγκουστασιόν και ταξιδεμένο γουσταρλή αφισιονάδο. 

Έτσι δίνω το παρών στην Αμβροσία, σε μια πολλά υποσχόμενη βραδιά, με τον πήχυ των προσδοκιών μου στα ύψη, πολύ δικαιολογημένα εξαιτίας της φήμης και των οίνων αλλά και του σεφ. Η νύχτα και το δείπνο αρχίζουν με ένα λευκό ξηρό Chateau Nico Lazaridi του 2023 (65% Sauvignon blanc, 30% Ασύρτικο και 5% Μαλαγουζιά). Το κρασί το συνοδεύει ένα τυπικό πιάτο-σύμβολο και σήμα κατατεθέν έως και σήμερα της αστικής πρωτεύουσας, η περίφημη Αθηναϊκή σαλάτα. Μόνο που η εκδοχή του Αλτάνη είναι πειραγμένη ελαφρώς. Σετάροντας έντεχνα μπλε καβούρι αλιευμένο από την Πιερία, όπως επίσης και κρέμα αυγοτάραχου στη θέση της μαγιονέζας, αυτόματα αυτό που δοκιμάζω αποκτά όλα τα χαρακτηριστικά της μακεδονίτικης οικειοποίησης. Το φαγκρί, η συναγρίδα, ο αρακάς, το καροτάκι και οι φακές μπελούγκα (η εικόνα τους επίσης «χαβιαρίζει») πλέουν μέσα σε ένα απίθανα ισορροπημένο εκχύλισμα ντομάτας. Έτσι η Αθηναϊκή σαλάτα του Αλτάνη συμμάχησε ιδανικά με την οξύτητα του Ασύρτικου και τις ανθικές νότες της Μαλαγουζιάς, που έδεσαν τραγανά και ιδανικά με την εσπεριδοειδή πολυπλοκότητα του Sauvignon (μάνγκο, παπάγια, ανανάς, λεμονόχορτο και τσακμακόπετρα). Ιδανικό ξεκίνημα! 

Καταφθάνουν γιουβαρλάκια θαλασσινών με κολοκύθα, πιπερόριζα και ακροκώλιο Ευρυτανίας, ή και χαίρε, ώ, χαίρε ελληνικό προσούτο, για όσους δεν γνωρίζουν πως το ακροκώλιο είναι το κρέας από τη λαγόνα. Η γκουρμεδιά του Αλτάνη ζευγαρώνει με ένα Cavalieri Assyrtico Lazaridis του 2022. Το πιάτο είναι μούρλια, ταπεινό και αριστοκρατικά ευγενές· δύο σε ένα. Με βάση την καραβίσια κακαβιά, τη λαϊκή ψαρόσουπα που στήνουν στο πιτς φυτίλι οι ναυτικοί, ο Αλτάνης ρίχνει τον ζωμό του και η συναγρίδα, το λαβράκι και οι γαρίδες, καπνισμένες ελαφριά από το ακροκώλι, σε συνδυασμό με τη σπιρτάδα του τζίντζερ, χαρίζουν την αίσθηση πως στεριά και θάλασσα, πιάτο και κρασί είναι ένα. Ο τίτλος του συγκεκριμένου οίνου προέρχεται από τον τιμητικό τίτλο Cavalieri που απένειμε στους Νίκο, Μάργκα και Φρεντερίκο Λαζαρίδη ο πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας. Η εξάμηνη ωρίμανση στα δρύινα βαρέλια εκτοξεύει την απόλαυση στο φουλ, τα ποτήρια μας αλλάζουν και ορίστε τι ακολουθεί.

Προσκυνώ τον μέγα τελετάρχη! Οι λαχανοντολμάδες με απάκι, σος αυγολέμονο και λάδι πάπρικας, που καταφθάνουν, θεωρώ πως είναι ένα πιάτο αναφοράς σε ό,τι έχει να κάνει με την κουλτούρα του Απόστολου Αλτάνη που σας έλεγα παραπάνω. Με εικόνα που συγκεράζει την Ευρωπαϊκή Αναγέννηση με τον Μπουζιάνη και τη λαϊκή ζωγραφική του Γιάννη Τσαρούχη με τα κυβιστικά του Πικάσο, ο φιλάρας… ζωγραφίζει! Πατώντας με το ένα πόδι στην ελληνική παράδοση, με το άλλο χτίζει ένα πιάτο ψαρωτικό για κάθε «γαλλομανή» ως προς το αρτίστικο ντε λα ταμπλ στήσιμό του. Χρησιμοποιώντας κόκκινο λάχανο αντί για το λευκό λάχανο της μαμάς και της γιαγιάς, με χοιρινό κιμά και ένα ακόμα αρωματικό λαδάκι από μαϊντανό που πουσάρει συγκινητικά το λάδι της πάπρικας, η γεύση αυτών των λαχανοντολμάδων που δοκιμάζω είναι ταυτόχρονα η απόλυτα ελληνική μνημειακή αναφορά στην παιδική μου ηλικία, αλλά και ένα τόσο όσο fine dinning ως προς το φινίρισμα του σερβιρίσματος.

Καλύτερη παρέα γεύσης δεν θα μπορούσε να είναι άλλη πέρα από το Μαγικό Βουνό του 2022, ένα 100% Sauvignon blanc. Πάνω στην ετικέτα του χτίστηκε πέρα από τον γευστικό θρύλο του και η αρτίστικη φήμη του κτήματος, αφού οι συλλεκτικές ζωγραφισμένες φιάλες των Μαγικών Βουνών ανά τα χρόνια καθιστούν τις ετικέτες κάθε έτους ανάρπαστες από τους φανατικούς συλλέκτες του.

Ακολουθεί μικρό διάλειμμα με ένα ιδανικά δροσερό σορμπέ μανταρίνι με μήλο, προκειμένου να φρεσκαριστεί και να καθαρίσει ο ουρανίσκος και να με τι απογειώνεται η Art on the Move νύχτα μου.

Το αρνάκι με ραβιόλες χειροποίητες με χόρτα, μάραθο και σος από γαλοτύρι είναι μια δοκιμασμένη γεύση. Την πρωτογνώρισα τον περσινό χειμώνα και με πολλή χαρά ξαναβρίσκω το τρικ της (ελληνικός ξυλόφουρνος και ευρωπαϊκής προδιαγραφής στήσιμο πινελάρισμα) να συντροφεύει ένα Cavalieri, ξινόμαυρο 100%, από τα αμπέλια του Chateau στη Δυτική Μακεδονία. Το πιάτο γευστικά για τα γούστα μου είναι είναι καθαρόαιμο πεντάστερο σαν το ξενοδοχείο, η δε γεύση του κρασιού είναι απόλυτα ταιριαστή με τον έξω κρύο καιρό - οι τανίνες δένουν αρμονικά με την κρύα νύχτα. Τέσσερα πιάτα χάρμα και τέσσερα καταπληκτικά κρασιά έως εδώ!

Για το τέλος μια σοκολατόπιτα συνδυασμένη με ένα ποτήρι Μελισσουργό, οίνο ερυθρό λιαστό, μερλό και στοργικά σερμπέτικο, ολοκληρώνει την τουρνέ του Nico Lazaridi Art on the Μove στη Θεσσαλονίκη.

Με δύναμη από το Παγγαίο και σε πλήρη αρμονία εν τη ενώσει της με Αλτάνη και εστιατόριο Αμβροσία, η Δράμα και το Chateau Nico Lazaridis Λαζαρίδης μου επιφύλαξαν μια αξέχαστη νύχτα σε ένα δείπνο από αυτά που νιώθεις ο πιο τυχερός άνθρωπος του σύμπαντος και για τη δουλειά που κάνεις, αλλά και για τις ποιότητες που δοκίμασες.