Wine & Spirits

Πίνοντας αυθεντικό Singapore Sling στο μέρος που γεννήθηκε

Στο θρυλικό ξενοδοχείο Raffles στη Σιγκαπούρη εκεί που πρωτοσερβιρίστηκε

Το Singapore Sling φτιάχτηκε στις αρχές του 20ου αιώνα, στο ατμοσφαιρικό Long Bar του θρυλικού ξενοδοχείου Raffles

Ελάχιστα κλασικά κοκτέιλ έχουν ως τόπο καταγωγής την Ασία. Το Singapore Sling, που «όπλισε» με αλκοόλ τα χέρια ουκ ολίγων σημερινών πενηντάρηδων τη δεκαετία του ’80, αποτελεί το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα. Πρωτοσερβιρίστηκε στο Long Bar του θρυλικού ξενοδοχείου Raffles στη Σιγκαπούρη και έκτοτε θεωρείται το εθνικό ποτό της νησιωτικής χώρας.

Στη δύση του 19^ου αιώνα, τέσσερα αδέλφια από το Ιράν, αρμένικης καταγωγής, τα αδέλφια Sarkies, αποφασίζουν να ανοίξουν ένα μεγάλο ξενοδοχείο στην τότε βρετανική αποικία, τη Σιγκαπούρη. Στο ξενοδοχείο δίνουν το όνομα του sir Thomas Stamford Raffles, Βρετανού αξιωματούχου της Ολλανδικής Εταιρίας Ανατολικών Ινδιών και ιδρυτή της σύγχρονης Σιγκαπούρης. Αμέσως το ξενοδοχείο συγκεντρώνει όλη την «καλή κοινωνία» της χώρας και ειδικά τους Βρετανούς αξιωματικούς της αυτοκρατορίας, οι οποίοι συρρέουν στο Long Bar του ξενοδοχείου για να ανταλλάξουν εντυπώσεις από τα ταξίδια τους στην ασιατική ήπειρο αλλά και για να απολαύσουν το ποτό τους, συνήθως τζιν και ουίσκι. Οι κυρίες της εποχής μπορούσαν να παρευρεθούν στις συζητήσεις τους, δεν ήταν πρέπον όμως για την εποχή και την κοινωνία να πίνουν αλκοόλ δημόσια, έτσι έπιναν συνήθως τσάι ή διάφορους φρουτοχυμούς.

Λίγο μετά την αυγή του 20^ου αιώνα, αναλαμβάνει το Long Bar ως επικεφαλής μπαρτέντερ ένας Κινέζος οικονομικός μετανάστης από το νησάκι Χαϊνάν, τη νοτιότερη επαρχία της Κίνας, ο Ngiam Tong Boon. Αυτός ήταν που το 1915, σύμφωνα με το ξενοδοχείο, δημιούργησε μια ερυθρωπή παραλλαγή του κλασικού στις ΗΠΑ ginsling, το περίφημο Singapore Sling, το οποίο κατάφερε να συνδέσει το όνομα του με το εμβληματικό μπαρ αλλά και με ολόκληρη την κουλτούρα μπαρ της Σιγκαπούρης. Το δημιούργησε για τις κυρίες εκείνες που ήθελαν, αλλά δε μπορούσαν να πιούν αλκοόλ, αφού στην όψη έμοιαζε με έναν ακόμη φρουτοχυμό, πλην όμως περιείχε και αλκοόλ, για την ακρίβεια τζιν και διάφορα λικέρ.

Το Long Bar σήμερα

Όσοι τυχεροί είχαν μέχρι σήμερα την ευκαιρία να επισκεφθούν το Long Bar του ξενοδοχείου Raffles κατά τη διάρκεια παραμονής τους στο μικρό ασιατικό κρατίδιο της Σιγκαπούρης, σίγουρα δε θα έμειναν ασυγκίνητοι. Η δική μου προσωπική εμπειρία τοποθετείται στο 2013, σε ένα σύντομο layover μερικών ωρών, κατά τη διάρκεια της επιστροφής από ταξίδι μου στο Βιετνάμ.

Το ξενοδοχείο Raffles αποτελεί υποδειγματικό παράδειγμα νέο-αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής, με πινελιές αποικιοκρατικού στιλ, όπως ευάερα δωμάτια, ψηλά ταβάνια, μεγάλες βεράντες και αρκετά έπιπλα από ξύλο, μπαμπού και ρατάν. Κάπως έτσι είναι και το Long Bar. Ατμόσφαιρα που θυμίζει American bar, με μια τεράστια ξύλινη μπάρα, αλλά και τραπέζια στο εσωτερικό του με πολυθρόνες από ρατάν, πάτωμα με μικρό ψηφιδωτό πλακάκι και ανεμιστήρες οροφής σε σχήμα φοίνικα.

Τις λίγες ώρες που είχαμε διαθέσιμες στη Σιγκαπούρη αποφασίσαμε να γίνουμε κομμάτι της ιστορίας της χώρας, να επισκεφθούμε το Long Bar και να ξεδιψάσουμε, το καυτό εκείνο μεσημέρι, με ένα Singapore Sling. Δεν είχαμε όμως διαβάσει τα πάντα για το Long Bar. Κι έτσι, μπαίνοντας στον χώρο, βρεθήκαμε προ εκπλήξεως όταν, στην πιο καθαρή χώρα του κόσμου, πατήσαμε τσόφλια από φιστίκια που ήταν πεταμένα παντού στο πάτωμα!

Λίγα λεπτά αργότερα, με το περιθρύλητο Singapore Sling ανά χείρας, βρήκαμε τη θέση μας σε ένα από τα τραπέζια του μπαρ και μαζί βρήκαμε και μια ψάθινη σακουλίτσα με φρέσκα φιστίκια –αραχίδες- προς βρώση ως συνοδευτικά του ποτού μας. Κάπου στον τοίχο διαβάσαμε τη λύση του μυστηρίου μέσα από την κάτωθι επιγραφή:

‘’Quite possible the one place in Singapore where littering is actually encouraged. Never would we suggest you break the law. But at the Long Bar at Raffles, feel free to brush your peanut shells onto the floor…’’

Η φήμη του συγκεκριμένου κοκτέιλ γιγαντώθηκε μέσα στον 20^ο αιώνα σε τέτοιο βαθμό, ώστε πρωταγωνίστησε μέχρι και σε ταινία, μια από τις σπουδαιότερες των προηγούμενων δεκαετιών, το Φόβος και Παράνοια στο Λας Βέγκας. Στην ταινία αποτελεί το ποτό προτίμησης του αγνώριστου Τζόνι Ντεπ και του Μπενίσιο ντελ Τόρο, με ένα σφηνάκι μεσκάλ στο πλάι, και σερβιρισμένο από έναν νάνο σερβιτόρο. Λογικά, αποτελεί για τους πρωταγωνιστές το καταλληλότερο διάλειμμα από τους τόνους ναρκωτικών που καταναλώνουν σε όλη την υπόλοιπη ταινία.

“Twenty-four hours ago we were sitting in the Pogo Lounge of the Beverly Heights Hotel — in the patio section of course —drinking Singapore Slings with mezcal on the side, hiding from the brutish realities of this foul year of Our Lord…”

Για τους επίδοξους μπαρτέντερ που θα αποφασίσουν να το φτιάξουν στο σπίτι, ιδού η συνταγή: