OUZO 1954: Tο Ούζο της Οικογένειας Αποστολάκη από παλιά σμυρναίικη συνταγή

Σε αυτό το παραλιακό ταβερνάκι το κύμα σκάει μόλις στο ένα μέτρο από την καρέκλα σου. Νιώθεις την υγρή άμμο κάτω από τα πόδια σου, την αλμύρα πάνω στα χείλη σου. Στο τραπέζι είναι απλωμένοι οι μεζέδες του καλοκαιριού: χταποδάκι λιαστό και κολοκυθοκεφτέδες, χόρτα, τηγανιτές πατάτες, χωριάτικη σαλάτα, και ολόφρεσκο ψαράκι. Μα, εσύ, πιο πολύ ανυπομονείς για τούτη τη στιγμή: την ώρα που τα γεμάτα ούζο ποτήρια θα υψωθούν από όλη την παρέα στην υγειά του καλοκαιριού!

Όλοι έχουμε ζήσει την παραπάνω εικόνα. Και οι περισσότεροι από εμάς την ονειρευόμαστε όλο τον χρόνο… Ε, λοιπόν ήρθε επιτέλους η στιγμή το όνειρο να γίνει πραγματικότητα! Το ούζο είναι το ελληνικό ποτό που έχει συνδεθεί με την ανεμελιά των διακοπών όσο κανένα άλλο απόσταγμα. Και πώς αλλιώς, αφού πρόκειται για ένα απεριτίφ που ταιριάζει άψογα με τους παραδοσιακούς ελληνικούς μεζέδες και τις μεγάλες παρέες; Το ούζο έχει έντονη προσωπικότητα για αυτό και έχει ταυτιστεί με τη λαϊκή κουλτούρα του τόπου μας δημιουργώντας εικόνες και αναμνήσεις σε οικογενειακά τραπέζια, καφενεία, ταβέρνες και αυλές. Δεν είναι τυχαίο που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.

Αν και εσείς αγαπάτε το ούζο, σας έχουμε καλά νέα για αυτό το καλοκαίρι: ένα μοναδικό ούζο που αναβίωσε, ακολουθώντας κατά γράμμα μια παλιά σμυρναίικη συνταγή. Λέγεται OUZO 1954 και αυτή είναι η ιστορία του…

Βρισκόμαστε στον Σεπτέμβρη του 1922, το πιο οδυνηρό φθινόπωρο στην ιστορία της νεότερης Ελλάδας. Από το λιμάνι της Σμύρνης σηκώνονται καπνοί και οι βάρκες απομακρύνονται στα σκοτεινά νερά γεμάτες χιλιάδες πρόσφυγες. Οι Μικρασιάτες φεύγουν, αλλά όχι μόνοι τους. Μαζί τους παίρνουν την αγάπη για τη Σμύρνη, την πλούσια ιστορία της μικρής πατρίδας τους, τη γνώση και το μεράκι για την απόσταξη. Τις επόμενες μέρες καράβια φτάνουν στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στην Κρήτη, σε όλη την Ελλάδα όπως και αργότερα με την ανταλλαγή των πληθυσμών. Μέσα σε αυτά τα καράβια βρίσκεται και η οικογένεια Αποστολάκη, που μετά από περιπλάνηση ετών, θα εγκατασταθεί τελικά στα προσφυγικά της Μαγνησίας, εκεί που σε λίγες δεκαετίες η περιοχή θα μετονομαστεί σε Νέα Ιωνία – ένας φόρος τιμής στις χαμένες πατρίδες.

Οι πρόσφυγες της Μαγνησίας σιγά-σιγά στήνουν τη ζωή τους στον νέο τους τόπο. Ξαναβρίσκουν τα πατήματα και τις συνήθειές τους, και από αυτές δεν θα μπορούσε να λείπει η πιο αγαπημένη. Μετά τη δουλειά, μαζεύονται σε σπίτια και σε ταβέρνες όπου τσουγκρίζουν ποτήρια με τσίπουρο και ούζο. Σύντομα, στην παρέα τους μπαίνουν και οι ντόπιοι, και κάπως έτσι αρχίζει η ιστορία του ούζου στην περιοχή. Θα περάσουν όμως πολλά χρόνια ακόμα μέχρι να γεννηθεί το ούζο αυτής της ιστορίας, το Ούζο της Οικογένειας Αποστολάκη που εγκαταστάθηκε εδώ μαζί με τους άλλους πρόσφυγες.

1954. Στην αλλοτινή συνοικία των προσφυγικών, τη Νέα Ιωνία του Βόλου η Οικογένεια Αποστολάκη αξιοποιεί την παλιά οικογενειακή συνταγή που έφερε μαζί της από τη Σμύρνη. Τότε είναι που εμφιαλώνει τα πρώτα μπουκάλια από το Οικογενειακό Ούζο «με καταγωγή ποιότητας» όπως το ονομάζει, το OUZO 1954! Γλυκόπιοτο κι ευχάριστο.

Σήμερα, έναν αιώνα μετά, η παράδοση δεν χάθηκε. Ζει ακόμα μέσα από ιστορίες σαν κι αυτή. Γιατί φέτος η Οικογένεια Αποστολάκη, αναβιώνοντας την παλιά οικογενειακή συνταγή, μας συστήνει το OUZO 1954 σε νέα εκδοχή, αλλά με την ίδια «καταγωγή ποιότητας». Εξαιρετικά αρωματικό και γεμάτο μνήμες, είναι το ιδανικό ποτό για να συντροφέψει τις καλοκαιρινές μας στιγμές και ο τέλειος συνοδός για τους αγαπημένους μας μεζέδες. 

Ποιος είναι ο σωστός τρόπος να σερβίρεις το ούζο;

Ο τρόπος που πίνεται το ούζο δεν είναι τυχαίος. Ταιριάζει απόλυτα στον ελληνικό τρόπο ζωής! Το απολαμβάνουμε αργά, συνειδητά και χωρίς βιασύνη, νιώθοντας την ευχάριστη επίγευσή του στον ουρανίσκο μας. Ακόμα και ο τρόπος που σερβίρεται αποτελεί ιεροτελεστία. Υπάρχει μόνο ένας σωστός τρόπος να σερβίρουμε το ούζο μας και αυτός είναι ο εξής: Πρώτα, ρίχνουμε στο ποτήρι την ποσότητα ούζου που θέλουμε να πιούμε. Στη συνέχεια προσθέτουμε δροσερό νερό ώστε το ούζο να πάρει το χαρακτηριστικό γαλακτώδες χρώμα του. Τέλος, γεμίζουμε το ποτήρι με πάγο που θα δώσει στο ούζο την ιδανική του θερμοκρασία. Με αυτή την ακολουθία, το ούζο θα απελευθερώσει όλες τις νότες βοτάνων και μπαχαρικών που διαθέτει για να τις απολαύσουμε σε όλο τους το μεγαλείο. 

Οι μεζέδες του ούζου

Μέσα σε αυτή την επιτυχημένη ισορροπία γλυκού, αλμυρού, δροσερού και πικάντικου, δεν χωράει η μοναξιά. Το ούζο δεν πίνεται «ξεροσφύρι», θες να το μοιράζεσαι με καλή παρέα από αγαπημένα πρόσωπα, γνωστούς και αγνώστους! Εκεί, ανάμεσα στα τσουγκρίσματα, τις ευχές και τα πειράγματα, το ούζο αγαπάει πολύ τα μικρά πιατάκια με παστό ψάρι, τουρσιά, αλοιφές, τηγανητά, τυριά, ψητά στα κάρβουνα και φρέσκα όστρακα. Άλλες φορές το εθνικό μας ποτό ακολουθεί την εποχή του, «εισβάλλοντας» περίτεχνα σε cocktails, συνταγές μαγειρικής και γλυκά, για να μας ταξιδέψει μέσα από την καλοκαιρινή του αύρα και να μας προσφέρει μια πρωτόγνωρη γευστική εμπειρία. Γεμίστε το ποτήρι, ύστερα σηκώστε το στο ύψος των ματιών, τσουγκρίστε και πείτε «Στην υγειά μας».

Ας πιούμε στο φετινό καλοκαίρι!

Σούσι Nτολμαδάκι με κρέμα γιαούρτι wasabi

Υλικά

• 200γρ. φρέσκο κρεμμύδι, ψιλοκομμένο
• 125γρ. δυόσμο
• 350γρ. ρύζι αρμπόριο
• Χυμό από δύο λεμόνια

Εκτέλεση

1. Σε μία ρηχή κατσαρόλα σοτάρουμε το κρεμμύδι και στη συνέχεια προσθέτουμε το ρύζι.
2. Προσθέτουμε νερό σιγά-σιγά σύμφωνα με τη φιλοσοφία του ριζότου. Μόλις βράσει (χωρίς να λασπώσει), ρίχνουμε τον δυόσμο και τον χυμό από τα λεμόνια.
3. Απλώνουμε γρήγορα σε ένα μεγάλο ταψί και το βάζουμε στο ψυγείο να κρυώσει.
4. Στα 125γρ. βρασμένο ρύζι προσθέτουμε 5γρ μίριν, 2,5γρ. σησαμέλαιο, 2,5γρ. ξύδι ρυζιού, αλάτι και πιπέρι. Ύστερα, παίρνουμε το μπαμπού που τυλίγουμε σούσι, κόβουμε το νόρι στη μέση, βάζουμε λίγο από το μείγμα ρυζιού μέσα στο φύλλο νόρι και τυλίγουμε. Τέλος, το κόβουμε σε μικρά κομμάτια.

Για την κρέμα γιαούρτι- wasabi: 200γρ. γιαούρτι στραγγιστό, 6γρ. παστό wasabi, λίγο χυμό λεμόνι, 2 πρέζες αλάτι, πιπέρι