Last Word: Το κλασικό κοκτέιλ έχει εύκολες αναλογίες ώστε να μπορείς να το φτιάχνεις και μόνος σου αλλά και πολλές παραλλαγές για να μην βαριέσαι ποτέ
Ένα κοκτέιλ που δημιουργήθηκε στις ΗΠΑ, ελάχιστα χρόνια πριν την ποτοαπαγόρευση, με ένα λικέρ που έφτιαχναν Καρθουσιανοί μοναχοί στη Γαλλία, επιβίωσε αλλά ξεχάστηκε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ανασύρθηκε πρόσφατα από τα συρτάρια της ιστορίας και πλέον ζει ξανά ένδοξες μέρες στα μπαρ όλου του κόσμου. Το Last Word θεωρείται σήμερα καλτ, αλλά και ένα ιδανικά ισορροπημένο κλασικό κοκτέιλ, με εύκολες αναλογίες για να θυμάστε και αμέτρητες παραλλαγές.
Πρωτοσερβιρίστηκε το 1915 στο Detroit Athletic Club, μια ιδιωτική αθλητική λέσχη, με μέλη επιφανείς επαγγελματίες κάθε είδους και αθλητές. Και ενώ δεν είναι γνωστό το όνομα του μπάρμαν που σκέφτηκε να χτυπήσει στο σέικερ ίσες ποσότητες από τζιν, φρεσκοστυμμένο χυμό λάιμ, λικέρ μαρασκίνο και Green Chartreuse, ο Frank Fogarty, ένας καλλιτέχνης του Βοντβίλ με το ψευδώνυμο «Δουβλινέζος Μενεστρέλος», το αγάπησε και το έκανε γνωστό σε όσες πόλεις περιόδευε, μεταξύ αυτών και στη Νέα Υόρκη.
Το Last Word ξεχώριζε ανάμεσα στα δεκάδες ποτήρια κοκτέιλ που υψώνονταν σε μπαρ και κλαμπ των ΗΠΑ από το πράσινο χρώμα του, αποτέλεσμα του Green Chartreuse, ενός μοναστηριακού λικέρ που είχε δημιουργηθεί στα άδυτα των Καρθουσιανών μοναχών από 130 διαφορετικά βότανα και ρίζες. Και ενώ όλα έδειχναν πως θα συνέχιζε για χρόνια πολλά να συνοδεύει τις εύθυμες στιγμές των θαμώνων στα απανταχού μπαρ του κόσμου, έχοντας μάλιστα και μια εγκωμιαστική αναφορά στο βιβλίο του Ted Saucier από το 1951 ‘’Bottoms Up’’, ξαφνικά, λίγο μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, πέρασε στη λήθη. Δεν είχε όμως πει την τελευταία του λέξη (punintended).
Μισό αιώνα αργότερα, ο μπάρμαν Murray Stenson του Zig Zag Café στο Σιάτλ, στο πλαίσιο της αναβίωσης της κλασικής κουλτούρας με κοκτέιλ, ψάχνοντας σε παλιά βιβλία, έπεσε στο ‘’Bottoms Up’’, ανακάλυψε ξανά το Last Word και αποφάσισε να το «βάλει» στη λίστα με κοκτέιλ στο μπαρ του. Το κοκτέιλ προκάλεσε φρενίτιδα ενθουσιασμού στους ψαγμένους θαμώνες της σπουδαίας σκηνής της δυτικής ακτής των ΗΠΑ, ενώ ταξίδεψε μέχρι και την ανατολική, όταν μια από τις άκρως επιδραστικές κυρίες του κόσμου των μπαρ, η Audrey Saunders, αποφάσισε κι αυτή να το δοξάσει στο Pegu Bar της στη Νέα Υόρκη.
Το Last Word βρέθηκε έκτοτε σε κάθε γωνιά του πλανήτη, αφού αγαπήθηκε για την έντονη και βοτανική γεύση του, πρωτίστως από τους μπάρμαν, οι οποίοι ξεκίνησαν να «παίζουν» με διαφορετικά συστατικά και αναλογίες, φροντίζοντας όμως πάντα να διατηρούν το Green Chartreuse στη συνταγή, που χάριζε στις δημιουργίες τους βοτανικό χαρακτήρα και έντονα πράσινο χρώμα. Το Last Word σερβιρίστηκε με καπνιστό ουίσκι, με πικρά ιταλικά amaro, με τεκίλα, με τσίπουρο, ακόμη και ζεστό.
Σαφέστατα, στην αναβίωση αυτού του ξεχασμένου κλασικού, εκτός από τη χαρακτηριστική γεύση του Green Chartreuse, σημαντικό ρόλο έπαιξε και η εύκολη αναλογία μεταξύ των υλικών. Τέσσερα ίσα μέρη τους χτυπιούνται στο σέικερ, δημιουργώντας μια αξέχαστη συνταγή, κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Μιλήσαμε με την Αγγελική Γρατσία, στην οικογένεια της οποία ανήκει το οινοποιείο, για όλα εκείνα που κάνουν ξεχωριστή την τέχνη της παραδοσιακής αμπελουργίας
7°
