Ζήσαμε τον τρύγο 2021 στο Κτήμα Γεροβασιλείου

Μια νέα οινολόγος σαν εμένα δεν θα μπορούσε να έχει μεγαλύτερη χαρά από το να συμμετέχει στον τρύγο ενός από τα καλύτερα Κτήματα της χώρας. Είναι ευτυχία που γνώρισα αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους και ακολούθησα μαζί τους τη διαδρομή από το αμπέλι έως το μπουκάλι. Η εμπειρία μου στο Κτήμα Γεροβασιλείου μού πρόσφερε εκτός από σημαντικές οινολογικές γνώσεις, αξέχαστες στιγμές, αλλά και μαθήματα ζωής που θα κρατήσω για πάντα.

Ήταν 9 Αυγούστου και τα σταφύλια έλαμπαν στο φως του ήλιου. Γύρω στις 7:00 όλοι στις θέσεις μας. Χαμόγελα και καλημέρες γεμάτες χαρά, έτοιμες να γίνουν ευχή για τη νέα σοδειά. Ο καταπράσινος ορίζοντας υποσχόταν μια «χρονιά» γεμάτη εκπλήξεις. Αυτός ο τρύγος δεν ήταν σαν τους άλλους. Είχε κάτι το αλλιώτικο, τις δικές του δυσκολίες και μυστικά, πράγμα που έκανε όλους μας να δώσουμε τον καλύτερο μας εαυτό.

Οι άνθρωποι του τρύγου

Στο βάθος του αμπελώνα φαίνονταν από μακριά τα ψάθινα καπέλα τους. Ήταν αυτοί οι άνθρωποι που τα ροζιασμένα χέρια τους μύριζαν «αμπέλι».  Πότε πότε τους έχανες καθώς μετακινούνταν από το ένα αμπελοτεµάχιο στο άλλο. Τα ψαλίδια έπαιρναν φωτιά περίπου στις 6:00 για να προλάβουν τη μεσημεριανή ζέστη. Καφάσια απλωμένα σε όλα τα μήκη και πλάτη του αμπελώνα. Στην αφετηρία του τρύγου Chardonnay, Sauvignon Blanc και Viogner, τα πολλά υποσχόμενα «Fumé» του Κτήματος. Merlot, Syrah και η «Σταχτοπούτα Μαλαγουζιά», ακολούθησαν στα χνάρια των πρώτων. Λημνιό, Μαυρούδι και Μαυροτράγανο τερμάτισαν σχεδόν μαζί, βαδίζοντας ήδη προς το απάτητο μονοπάτι του «Avaton» 2021. Τέλος, ροζέ από Ξινόμαυρο και Ασύρτικο συναντήθηκαν στην υπόκλιση του φετινού τρύγου. 

Στην αρχή οι δεξαμενές, άδειες, καρτερούσαν τα περσινά τους μεγαλεία. Μια μέρα µε παιχνιδιάρικη διάθεση σταθήκαμε στην πόρτα μιας άδειας δεξαμενής, ξεκινώντας να µιλάμε προς το εσωτερικό της. Ακούγοντας την ηχώ, ήρθε η ιδέα να πούμε ένα τραγουδάκι. Όλοι γύρισαν και μας κοίταξαν ξαφνιασμένοι και χαρούμενοι. Έτσι, τα τραγούδια μας στις δεξαμενές έγιναν το παιχνίδι του φετινού τρύγου. Αντηχούσαν σαν «κάλεσμα» στα ώριμα σταφύλια. Όσο οι δεξαμενές γέμιζαν µε μούστο, εμείς συνεχίσαμε να τραγουδάμε στα κρασιά μας πια, για να ζυμώσουν μια ώρα αρχύτερα. Τα κρασιά του 2021, να το ξέρετε, θα είναι χιλιοτραγουδισμένα και μυρωδάτα.

Ο χώρος της παραγωγής μοσχοµύριζε μούστο, μπισκότο και ψωμί. Τα τελευταία δύο είναι τα αρώματα που προκύπτουν λόγω της αλκοολικής ζύμωσης. Τα πρώτα βαρέλια γέμισαν γρήγορα με κάποιες από τις λευκές ποικιλίες. Η περιπέτεια είχε μόλις ξεκινήσει, καθώς η δική µου αγαπημένη στιγμή στον τρύγο ήταν το «σκαρφάλωμα» στην πάνω σειρά των βαρελιών για δειγματοληψία και οινολογικές αναλύσεις, μαζί µε την έμπειρη και συνονόματη οινολόγο, Αλεξάνδρα Παπαδάκη.

Kι έτσι, μια φθινοπωρινή μέρα του Σεπτέμβρη τα σταφύλια έλειπαν από τη θέση τους. Αυτό σήμαινε πως έχει έρθει η ώρα για τον «Κριτσμά», την παραδοσιακή γιορτή που γίνεται στο τέλος της συγκομιδής. Τα ποτήρια ψηλά, προπόσεις για τη νέα χρονιά και ευχές να είμαστε όλοι εδώ του χρόνου να ξαναγιορτάσουμε. Λίγος χορός, λίγο τραγούδι, και ύστερα όλοι πίσω στη δουλειά για να «πατήσουμε» χαρούμενοι και αγαπημένοι τα τελευταία σταφύλια.

Φιγούρες του τρύγου

Ο Αργύρης Γεροβασιλείου είναι «οινολόγος» από τότε που θυμάται τον εαυτό του. Γεννήθηκε μαζί με τη σοδειά του ’88, ενώ η «Σταχτοπούτα» των παιδικών του χρόνων ήταν η αγαπημένη του Μαλαγουζιά. Κι εκείνη όµως του έχει ιδιαίτερη αδυναμία. Έχουν περάσει περίπου 6 χρόνια από τότε που τελείωσε τις σπουδές του στο Bordeaux και βρίσκεται στο τιμόνι του οινοποιείου πλάι στον «πατέρα» του Κτήµατος, Βαγγέλη Γεροβασιλείου. Ο Αργύρης, με τη φρέσκια µατιά του, τις μέρες του τρύγου ήταν η ψυχή της οινοποίησης, έδινε τον ρυθμό στην ομάδα του, τη φρόντιζε. Μάθηµα Νο1: «σημαντικό πράγμα η οµάδα». Από το πιεστήριο στις δεξαμενές και πάλι πίσω, η αγαπημένη του διαδρομή! Συχνά πυκνά τον ακούγαμε να λέει «βάλε αγάπη… το κρασί θα καταλάβει». Μάθημα Νο2: «το κρασί καταλαβαίνει».

Ο Βαγγέλης Γεροβασιλείου παρακολουθούσε καθημερινά από τα «παρασκήνια», αν όλα βαίνουν καλώς. Ή θα τον έβρισκε κανείς στον «μονάκριβο» αμπελώνα του κτήματος να επιβλέπει την πορεία των ποικιλιών, ή, αλλιώς, μ’ ένα ποτήρι στο χέρι να τριγυρνά κάπου ανάμεσα στις δεξαμενές. Δοκίμαζε λίγο από το γευστικό ταξίδι του 2021. Ακόμη ήταν μούστος, κρασί «νεογνό». Έχει την τύχη να το αφουγκράζεται πρώτος, να το καταλαβαίνει, να το αγαπάει, να το μεγαλώνει. Από την έκφρασή του και μόνο καταλαβαίναμε πως θα είναι μια ιδιαίτερη χρονιά. Εγώ, πάλι, κατάλαβα πως το κρασί μοιάζει με μκρό παιδί. Στην αρχή το φροντίζεις ολημερίς και ολονυχτίς. Μετά αυτό παίρνει τον δρόμο του και σου το ανταποδίδει. Αυτό, λοιπόν, είδα στον «κύριο Βαγγέλη», την «ανησυχία του γονιού», ή αλλιώς του δηµιουργού.

Δυο λόγια για τη φετινή χρονιά

Ο Αργύρης Γεροβασιλείου μιλάει για τον φετινό τρύγο αναφέροντας πως πρόκειται για μια αλλιώτικη χρονιά. «Παρόλο που ξεκίνησε πολύ όψιμα, οι ζέστες του καλοκαιριού, οδήγησαν στο να χάσουμε αυτή την οψιμότητα. Ο τρύγος ξεκίνησε πρώιμα µε τις λευκές γαλλικές ποικιλίες και συνεχίστηκε με τις ελληνικές και τις ερυθρές. Στο αμπέλι παρατηρήθηκε μια ελαφριά ανομοιογένεια στην ωρίμανση των σταφυλιών μέσα στο ίδιο αµπελοτεμάχιο. Παρά την “αινιγματική” εικόνα της φετινής ωρίμανσης, με την πολυετή εμπειρία μας καταφέραμε να εξισορροπήσουμε τις όποιες δυσκολίες. Αυτό είναι και το ιδιαίτερο κομμάτι της φετινής χρονιάς. Μέσα στο ίδιο αμπελοτεµάχιο, πήραμε την οξύτητα και τη φρεσκάδα από τα πιο άγουρα σταφύλια και τον πλούσιο φρουτώδη χαρακτήρα από τα πιο ώριμα. Αυτή τη στιγμή αποζυμώνουν τα λευκά κρασιά μας και αναµένουμε μια αρκετά ενδιαφέρουσα χρονιά».

Όπως άλλωστε επισημαίνει ο Βαγγέλης Γεροβασιλείου: «Χρειάστηκε ιδιαίτερη προσοχή στη φάση του ξεφυλλίσματος καθώς ο ήλιος μπορεί να δηµιουργήσει εγκαύματα στο αμπέλι, ειδικά πριν την περίοδο του τρύγου. Φέτος ο αµπελώνας μας χρειάστηκε περισσότερο νερό λόγω των συνεχόμενων υψηλών θερμοκρασιών που επικράτησαν κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Μάλιστα ο φετινός τρύγος θύμισε τον τρύγο του ’87, τότε είχαμε συναντήσει ξανά παρόμοιες καιρικές συνθήκες».

Ελπίζω η μαγεία του φετινού τρύγου να επισκεφθεί σύντομα τα ποτήρια σας και να πάρετε μια γεύση από τη δική μας εμπειρία. Κτήμα Γεροβασιλείου, ευχαριστώ από καρδιάς! Στην υγεία του τρύγου!