Ο απόλυτος ειδικός στο κρασί Γιάννης Καϋμενάκης μας λέει όλα τα μυστικά για τα κρασιά που ταιριάζουν στο καλοκαίρι.
Όλο και περισσότερο μεγαλώνει το πλήθος των εραστών του κρασιού και μάλιστα σήμερα που οι Έλληνες οινοποιοί –στην υγειά τους– μaς προμηθεύουν συνεχώς με νέες εξαιρετικές ετικέτες. Το καλοκαίρι όμως έχει τις δικές του οινικές αναζητήσεις, κάποια κρασιά του ταιριάζουν, κάποια όχι, οι τάσεις παγκοσμίως δίνουν κι αυτές το στίγμα τους. Μιλάμε με τον βαθύ γνώστη του θέματος Γιάννη Καϋμενάκη, ιδιοκτήτη του υπέροχου Paleo στον Πειραιά, κανείς δεν μας τα λέει έτσι όμορφα και απολαυστικά! Cheers…!
Τι πίνουμε το καλοκαίρι;
Ο Έλληνας τι ζητάει; Λευκό μετά μανίας! Και κυρίαρχη τάση μέσα στα λευκά είναι τα Sauvignon Blanc. Κατά γενική ομολογία ο Έλληνας το καλοκαίρι προτιμάει τα «εύπεπτα», τα φρουτώδη, τα ευχάριστα και δροσερά, και όχι τα πολύπλοκα ή τα βαρελάτα. Μια άλλη τάση της εποχής είναι η moscatomania, δηλαδή βλέπουμε να έχουν ζήτηση κρασιά που μπορεί να είναι από Λήμνο, από Κόρινθο, Θεσσαλία, Κεφαλονιά, κι έχουν σαν βάση το μοσχάτο σταφύλι. Όπως το μοσχάτο του Μύγα, το Λημνία Γη που είναι all time classic, το Κτήμα Παπαργυρίου με το μοσχούδι της Κορίνθου, το Κτήμα Χαριτάτου, οι Ψηλές Κορφές της Σάμου.
Το ροζέ είναι η επιλογή-φαβορί τώρα το καλοκαίρι;
Ε, ναι! Με τέτοιες θερμοκρασίες που επικρατούν στη χώρα μας θα πρέπει να είσαι πολύ σκληροπυρηνικός για να επιλέξεις ένα κόκκινο, σύνθετο, τανικό κρασί. Δίνει πολλά περιθώρια το ροζέ. Μπορείς να απολαύσεις ένα αχνό, «κρεμμυδί» ροζέ της Προβηγκίας, ένα πιο αυστηρό ροζέ φαγητού που συνοδεύει άριστα ένα πλήρες γεύμα, ένα φρουτώδες ροζέ που χάρη στο έντονο χρώμα του θυμίζει κοκκινέλι. Το ροζέ είναι η «απενοχοποίηση» του καταναλωτή-πότη. Εκεί που στα κόκκινα ψάχνεις την παλαίωση, τις τανίνες, το σώμα, στα λευκά τις οξύτητες και τον σύνθετο χαρακτήρα, στα ροζέ απλά θέλεις ένα κρασί εύκολο, δροσερό.
Είναι απόγευμα και θες ένα ποτήρι κρασί άνευ φαγητού. Τι πίνεις;
Ο ελληνικός αμπελώνας τα τελευταία χρόνια έχει γνωριστεί με τον αφρό και τις φυσαλίδες. Κι εκεί έχουμε πολλές επιλογές, από Κρήτη, Λήμνο, Μακεδονία, είτε σε λευκή είτε σε ροζέ εκδοχή.
Ψάρια. Στο τηγάνι, στη σχάρα, μαγειρεμένα. Με τι συνοδεύω;
Με τα ψαρικά έχεις δύο πλαγιές... Ή βάζεις μια Σαντορίνη, που με την οξύτητα και τη φρεσκάδα της μπορεί να διαχειριστεί όλο τούτο το «χάος» με τα λαδερά, τα τηγανητά, τα λιπαρά που επικρατεί στο καλοκαιρινό τραπέζι, ή βάζεις μια αντιπρόταση... εμένα ας πούμε μου αρέσει πολύ ένα λευκό μοσχάτο.
Σηκώνει τώρα το καλοκαίρι παγάκι το κρασί;
Εγώ είμαι εναντίον, θα σου πω όμως πως ο καθένας είναι ελεύθερος να ζήσει την περιπέτειά του όπως θέλει…
Τα κόκκινα έχουν θέση στο καλοκαιρινό τραπέζι;
Υπάρχει μια κατηγορία κόκκινων που δίνουν έμφαση στο φρούτο, οι Γάλλοι τα λένε vin de soif, τα «ξεδιψαστικά». Αυτά λοιπόν μπορούν άνετα να καταναλωθούν το καλοκαίρι ελαφρώς παγωμένα, δροσερά. Αντίθετα αν βάλουμε ένα πληθωρικό κόκκινο στη σαμπανιέρα θα χάσουμε πολλά από τον αρωματικό του χαρακτήρα.
Τα φυσικά κρασιά γνωρίζουν ακόμη δόξες;
Φυσικά, ζουν και βασιλεύουν! Δημοφιλή είναι ο Σκλάβος, λευκός και κόκκινος, από την Κεφαλονιά, ο Οικονόμου από τη Σητεία, ο Τάτσης από τη Γουμένισσα.
Ο Έλληνας οινοποιός δείχνει προτίμηση στις ελληνικές ή στις ξένες ποικιλίες;
Κοίτα, όταν ξεκινήσαμε πριν 25 χρόνια μοιραία συστηθήκαμε με τα ξένα και με αυτά δουλέψαμε. Σήμερα που η τάση παγκοσμίως είναι το terroir, οι πιο πολλοί επενδύουν στις γηγενείς ποικιλίες. Και από αυτές πολλές είναι ήδη πολύ αγαπητές.
Πες μας κάποια κρασιά να ευχαριστηθούμε το καλοκαίρι…
Θα πρότεινα να δοκιμάσουμε, εκεί που θα βρεθούμε, όσο το δυνατόν περισσότερες ελληνικές ποικιλίες και να αποφύγουμε τα πολυφορεμένα. Μια κόκκινη Λημνιώνα, μια λευκή Κυδωνίτσα. Ιδιαίτερη αναφορά θέλω να κάνω στη Μαλαγουζιά. Την «Barbie» του ελληνικού αμπελώνα, τη βρίσκουμε από τη Μακεδονία μέχρι την Κρήτη, είναι ένα κρασί πολύ καλοκαιρινό, φρουτώδες, αρωματικό και ευχάριστο, που δείχνει να ταιριάζει πολύ στις γευστικές προτιμήσεις του Έλληνα.
Πες μας μια καλοκαιρινή οινική σου ευτυχία…
Θα σου πω δύο. Λατρεύω το κόκκινο, φρουτώδες και με φυσαλίδα Lambrusco από Emilia Romagna, που μπορώ να το απολαύσω παγωμένο οποιαδήποτε στιγμή, αλλά με φαγητό από τις Κυκλάδες, καλοκαιρινό, κάποια ασύρτικα της Σαντορίνης με κάνουν κι αυτά πολύ ευτυχισμένο.
Μιλήσαμε με την Αγγελική Γρατσία, στην οικογένεια της οποία ανήκει το οινοποιείο, για όλα εκείνα που κάνουν ξεχωριστή την τέχνη της παραδοσιακής αμπελουργίας
19°
