Ξέρεις από Aperol Spritz;

Όταν πίνεις Aperol Spritz νιώθεις σαν να φυσάει ένα δροσερό αεράκι στο Κάπρι, στο νησί της γλυκιάς ζωής. Aperitivo-ωδή στο dolce far niente με ένα μεταξωτό καφτάνι και σανδάλια. Υπομονή μέχρι τη γλυκιά απραξία των διακοπών. Προ διακοπών και για να νιώσεις την αναζωογονητική του δροσιά, είναι καλύτερα να έχεις ιδρώσει προηγουμένως κάνοντας κάποιο πρόγραμμα γυμναστικής. Σε άλλη βάση μπορείς να σβήσεις τη μέρα που προηγήθηκε, ιδίως αν νιώθεις ζεματισμένος/ζεματισμένη από τον κάματο. Το δεύτερο είναι πιο πιθανό. 

Βαθιά ανάσα. Είναι έξι το απόγευμα. Αργά για αναψυκτικό, νωρίς για ουίσκι. Οι δείκτες του ρολογιού χτυπούν ώρα σπριτζ. Λατρεμένο απεριτίφ του Ίνσταγκραμ, έχει και το δικό του hashtag. Είναι #spritzlife και αφρίζει παντού, καθώς εδώ και κάμποσα χρόνια έχει γίνει δροσιστική μόδα. Βέβαια, αυτό οφείλεται και στη ζωηρή προώθησή του στην αγορά από τον παραγωγό του Aperol, την Campari. Το έχω πιει σε αρκετές εκδοχές από την πιο χλιαρή και «μπλιαχ» έως την πιο παγωμένη, επιτυχημένη και «μμμμ». Δεν σκαμπάζω και πολλά από ποτά και όταν μια φίλη, μισή Έλληνίδα, μου το πρότεινε προ δύο ετών μού άρεσε πολύ. Ήταν φιλικό προς εμένα, παγωμένο και πορτοκαλένιο. Στο άρωμα και στο χρώμα. Η ίδια μου ανέφερε και μια άλλη εκπληκτική βερσιόν spritz με φράουλα.

Στην καλή του εκδοχή, αυτή που μου αρέσει, το Aperol Spriz είναι εξαιρετικά παγωμένο, πάγος στο φουλ, αφρίζον, και η πορτοκαλί του απόχρωση θυμίζει γλυκό ηλιοβασίλεμα και πάλι στο Κάπρι. Ανήκει στην κατηγορία των απεριτίφ, των ποτών με χαμηλή περιεκτικότητα σε αλκοόλ που συχνά έχουν πικρούτσικη γεύση. 

Και εδώ προκύπτει ένα πρόβλημα. Κάτι που δεν είχα προβλέψει. «Το Aperol spritz δεν είναι καλό ποτό». Γιατί, καλοί μου NYT; Γιατί έτσι όπως παρασκευάζεται από χαμηλής ποιότητας προσέκο, με σόδα και μια φλούδα πορτοκάλι στερεωμένη στο χείλος του τεράστιου ποτηριού με το φαρδύ λογότυπο, όταν το πίνεις είναι σαν να πίνεις τον ήλιο του Κάπρι μετά από μια προπόνηση ποδοσφαίρου. Και ζεστό στο ζεστό δεν είναι καλό. Όσο για το Κάπρι, παραμένει σταθερή αξία ονείρου. Τι είναι αυτό που ενοχλεί; Ενοχλεί η χαμηλή ποιότητα του προσέκο. Εννοείται, γράφει η εφημερίδα, ότι αν βρείτε καλής ποιότητας προσέκο δεν το συζητάμε. 

Τόπο στους ειδήμονες. «Στην παρασκευή των περισσότερων σπριτζ χρησιμοποιείται πολύ κακής ποιότητας, γλυκό προσέκο, λέει η Katy Parla, Αμερικανίδα που ζει στη Ρώμη και συγγραφέας του βιβλίου «Food of the Italian South». «Και εάν το Aperol spritz δεν σερβιριστεί αμέσως τότε ο πάγος λιώνει και εσύ πίνεις μια νερουλή εκδοχή ενός ποτού που αποτελεί μια κακή εκδοχή του». 

Ποια είναι η λύση; Τι κάνουμε; Δεν λέμε να βάλετε ακριβή σαμπάνια, αλλά αντί για προσέκο ανεβάστε την ποιότητα της απόλαυσης με ένα ποιοτικό αφρώδες κρασί. Με ένα pétillant naturel (για τους φίλους pet-nat). 

Για να λέγεται κάτι σπριτζ, η συνταγή είναι απλή και ακολουθεί τον κανόνα του 3-2-1. Τρεις μεζούρες πολύ καλό περοσέκο (ή pet-nat ή σαμπάνια για τους τζοκεράτους), δύο μεζούρες Aperol, ένα μέρος σόδα. Ποτήρι με πάγο και φλούδες πορτοκαλιού. 

Το όνομα του κοκτέιλ οφείλεται στους Αυστριακούς στρατιώτες που στάθμευαν στη Βενετία τον 19ο αιώνα και αναζητούσαν (ολόκληρη η ευρύτερη περιοχή βρισκόταν υπό αυστριακή κατοχή) κάτι να πιουν. Καθώς ήταν άμαθοι στα τοπικά κρασιά, άρχισαν να τα αραιώνουν με νερό. Το ανθρακούχο νερό αντικατέστησε το νερό στο τέλος του 1910, ενώ το προσέκο μπήκε στο παιχνίδι στη δεκαετία του ’90. Το πρόβλημα λύθηκε. Καλής ποιότητας προσέκο, λοιπόν, ή ακόμα καλύτερα ένα εκλεκτό αφρώδες κρασί. Έτσι ξεροσφύρι;