Ένα βράδυ της άνοιξης με τα κρασιά Μπουτάρη

Οδός Μητροπόλεως, Πέμπτη βράδυ. Μαζί με αγαπημένη φίλη, κατηφορίζω προς το Vintage και χαζεύω το γεμάτο ζωή κέντρο της πόλης. Είναι πολύ ωραίο να το σκάμε τα βράδια, πίνοντας ένα ποτήρι κρασί με φίλους στα wine bars που όλο φόρα ξεφυτρώνουν στις γωνίες. Ακριβώς 21.00, το Vintage είναι σχεδόν γεμάτο.

Απόψε είμαι εδώ για να δοκιμάσω κρασιά από τους πρωτοπόρους του είδους. Η οινοποιία Μπουτάρης, ήδη από την ίδρυσή της το μακρινό 1879 προσπαθεί να κάνει αυτό ακριβώς: να ζωντανέψει την επιθυμία για καλό εμφιαλωμένο, ποιοτικό κρασί. Σήμερα, 138 (!) χρόνια μετά μετρά 6 οινοποιεία σε όλη τη χώρα. Από τη Νάουσα μέχρι την Κρήτη, με ενδιάμεσους σταθμούς σε Γουμένισσα, Αττική, Πελοπόννησο και Σαντορίνη, τα αμπελοτόπια της οινοποιίας δίνουν μικρά λευκά, ροζέ και κόκκινα θαύματα, ικανά να σε ταξιδέψουν πίσω στους τόπους παραγωγής τους.

Πρώτα δοκιμάζουμε ένα πειραματικό αφρώδες του 2014, που δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα στην αγορά. Η Οινοποιία Μπουτάρης το κάνει αυτό: πειραματίζεται πολύ. Αλλά δεν μπορείς να φτάσεις πολύ μακριά χωρίς το μικρόβιο του πειραματισμού, έτσι δεν είναι; Το συγκεκριμένο είναι αρκετά φρουτώδες, με αρώματα φρυγανισμένης κόρας. Συνδυάζεται υπέροχα με τις σχεδόν ωμές γαρίδες με χυμό εσπεριδοειδών, ελάχιστα ψημένες και τυλιγμένες σε προσούτο, που μας σερβίρει αυτή τη στιγμή ο ιδιοκτήτης του Vintage, Πάνος Κυριαζής. Όταν γνέφω ενθουσιασμένη, ο ίδιος λέει: «Ένα πιάτο είναι απόλαυση. Ένα ποτήρι κρασί είναι απόλαυση. Και τα δύο μαζί είναι παράδεισος».

Ακολουθεί ένα από τα τελευταία διαμαντάκια του Μπουτάρη, το «Οροπέδιο» του 2015, ένα κρασί που θέλω πολύ να δοκιμάσω. Όπως διαβάζω στην μπροσούρα «είναι το αποτέλεσμα 88 χρόνων σταθερής ενασχόλησης με το Μοσχοφίλερο από ειδικά επιλεγμένα αμπέλια». Είναι εξαιρετικό, πιπεράτο, ο ιδανικός σύντροφος μιας δροσερής σαλάτας ή ενός θαλασσινού πιάτου. Εμείς το απολαμβάνουμε σιγά-σιγά παρέα με μια σαλάτα με σύκα και ένα υπέροχο Μαστέλο Χίου που συνοδεύεται από μαρμελάδα ελιάς. Γουλιά, μπουκιά, συχώριο.

Τη συνέχεια αναλαμβάνει το βαρύ πυροβολικό. Ξινόμαυρο Νάουσσας ή αλλιώς το Grande Reserve Νάουσας, παλαιωμένο για 4 χρόνια, ένα από τα πιο γνωστά κρασιά της οινοποιίας Μπουτάρη, σχεδόν ταυτισμένο με το όνομά της. Αποξηραμένα φρούτα, κανέλα, βανίλια, ξύλο, μπαχαρικά. Οι τανίνες του γεμίζουν τον ουρανίσκο και σε κάνουν να κλείνεις τα μάτια. Να πιεις αυτό το κρασί με ένα καλό, κόκκινο κρέας. Εμείς, δύσκολα θα βρίσκαμε καλύτερο από αυτό το ζουμερό μοσχαρίσιο φιλέτο (τόσο τέλεια ψημένο!) που εξαφανίσαμε εν ριπή οφθαλμού.

Για το τέλος, το γλυκό. Vinsanto Boutari 12, ένα Vinsanto που δεν μοιάζει με κανένα. Χρωστάει το όνομά του στα δώδεκα χρόνια παλαίωσής του σε γαλλικά δρύινα βαρέλια. Διατίθεται σε περιορισμένο αριθμό φιαλών, έτσι θα το βρείτε μόνο στο Οινοποιείο της Σαντορίνης. Αν ο δρόμος σας βγάλει προς τα εκεί, μην παραλείψετε να το δοκιμάσετε. Α, και του πάει η σοκολάτα…!

Δεν θέλω να ξεχωρίσω κάποιο, τα κρασιά ήταν όλα τους υπέροχα. Αφού με ρωτάνε όμως, απαντώ. Με το χέρι στην καρδιά λέω ότι το Grande Reserve Νάουσας 2010 είναι ένα πραγματικά ξεχωριστό κρασί. Να το δοκιμάσετε με την πρώτη ευκαιρία.

*Ευχαριστούμε πολύ την Οινοποιία Μπουτάρη και το Vintage για τη φιλοξενία.