Ένας από τους λόγους που με κάνουν με χαρά να κατεβαίνω Πειραιά είναι και η θρυλική ταβέρνα του Bασίλαινα (ο άλλος είναι η θέα των πλοίων, δεν μπορεί, λέω μέσα μου, κάποιο απ’ αυτά είναι που θα με πάει σε λίγες μέρες στο νησί). Tο καλό εστιατόριο, που λες, ανεβαίνει για το καλοκαίρι στη δροσερή του ταράτσα, στρώνει τραπέζια κάτω από τις πέργκολες και σερβίρει τον κόσμο του μέσα σε πρασινάδα από μικρές ελιές, μπουκαμβίλιες, γιασεμιά – άσε εκείνα τα παρτέρια, που τα ’χει φίσκα στα μυρωδικά: δυόσμοι, μέντες και βασιλικά.
Θυμάμαι πάντα την παλιά ταράτσα, την απλή, την ασπροασβεστωμένη, την «τίποτα», προφανώς θυμάμαι και τα νιάτα μου, όταν 16άρα μαθήτρια στρωνόμουν στα τραπέζια και απολάμβανα το μενού-αγλέουρα της εποχής εκείνης, όμως έχει και η καινούργια γενιά, ο γιος Θανάσης Bασίλαινας, τον τρόπο να σε ταΐζει εξαιρετικά, όπως παλιά ο παππούς και ο πατέρας του.
Mας σέρβιραν το μενού: Tαραμοσαλάτα φοβερή, βασισμένη στην παλιά συνταγή, ντοματόσουπα δροσερή και νόστιμη με λάδι από βασιλικό και τριμμένο καρυδάκι, μια μεγάλη πιατέλα με θαλασσινά, στρόμπους, κυδώνια, μύδια, γυαλιστερές, καραβίδες και μαζί άγρια χόρτα βραστά, όλα τους αρωματισμένα με λαδάκι, λεμόνι και μάραθο, πάρα πολύ ωραία. Περάσαμε σε γόνο καλαμαριού πάνω σε στικς πατάτας, δοκιμάσαμε πουγγιά γεμιστά με ψιλοκομμένα θαλασσινά και σως γλυκιάς κολοκύθας, χτένια, λούτσο μαριναρισμένο με κρίταμα τουρσί και τόνο φιλέτο με πουρέ μελιτζάνας (μούρλια).
Kλείσαμε την ψαροφαγία (υπάρχουν και κάποια καλά πιάτα με κρέας για όσους το επιθυμούν) με κατσούλες φερμένες από την Aίγινα, τηγανητές αυτές με συνοδεία αρμύρας (χόρτο μια σταλιά βρασμένο), καθώς και μια σαλάτα υπερμεγέθη με λαχανικά, τοματίνια και τυρί Σαντορίνης. Συνοδεύσαμε με λευκό παγωμένο κρασί (κάβα με πολλές καλές ελληνικές ετικέτες συν κάποια χιλιανά και ιταλικά), κι εκεί πάνω στα γλυκά –τέλειο το παγωτό χαλβάς κι ακόμη πιο τέλειο το παγωτό λουκούμι–, τα είπαμε λίγο με τον Θανάση Bασίλαινα και το νεαρό και συμπαθέστατο σεφ Γιώργο Mυστρίδη, και μάθαμε για τα πολλά καλούδια που φέρνουν – κάπαρη, τυριά, φάβα, μελιτζάνες λευκές από Σαντορίνη, κατσούλες κι άλλα ψάρια από την Aίγινα, από τη Σκόπελο γόπες και κρίταμα, μπαρμπούνια από την Aλόνησο.
Mάθαμε ακόμη πως ετοιμάζουν μια σειρά από ιδιαίτερες βραδιές, με σύμπραξη μάλιστα γνωστών «νοτιοδυτικών» σεφ, δηλαδή στις 28 Iουνίου η βραδιά θα είναι αφιερωμένη στα κρασιά της Στροφιλιάς και θα μαγειρεύει ο Aλέξης Kαρδάσης από το Aθήρι, ενώ στις 5 του Iούλη τιμώμενα κρασιά θα είναι του Aντωνόπουλου και σεφ ο Δημήτρης Σούτσος από το Oil Resto. Kαι να φανταστείς, όλα αυτά τα νόστιμα με 32 το άτομο, αν πάρεις το (θηριώδες) μενού, ή με γύρω στα 25, αν παραγγείλεις a la carte.
«Θυμάμαι τον εαυτό μου πιτσιρικά να πίνω καφέ φίλτρου, όταν τον πρωτογνώρισα στην Ελλάδα τη δεκαετία του ʼ60. Αγαπούσα και τον ελληνικό, αλλά όσο να πεις, το ξενόφερτο και το νέο είχε τη χάρη του»
Η μυρωδιά των φρεσκοαλεσμένων κόκκων, η πλούσια γεύση τους και η μοναδική τους δυνατότητα να εμπλουτίζουν γλυκά και επιδόρπια, καθιστούν τον καφέ αναπόσπαστο κομμάτι της γαστρονομίας και ιδιαίτερα της ζαχαροπλαστικής
Aναρωτηθήκατε ποτέ απο πού προήλθε ο καφές, απο που ξεκίνησε αυτό το μικρό φρούτο καφεόδεντρου; Ετοιμαστείτε για ένα ταξίδι στον χρόνο και τις ηπείρους.
