Πολυσύχναστο, αστραφτερό και με κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα, το ιστορικό τετράγωνο του κέντρου που στεγάζει το ναό του shopping Attica, τα θέατρα μικρό και μεγάλο Παλλάς, το Zonar’s, την επίσης ιστορική στοά Σπυρομήλιου και τα καταστήματά της, κατέφερε να αμφισβητήσει την παντοκρατορία της πλατείας Kολωνακίου και να «φέρει προς τα κάτω» τον κόσμο που κινείται για δουλειές ή ψώνια στο κέντρο. Tο Pasaji, μέσα στη στοά, είναι το gourmet εστιατόριο που ταιριάζει απόλυτα σ’ αυτό το νέο κλίμα, αυτής της νέας εποχής. Kοσμοπολίτικο κι αυτό πολύ, με σκηνικό ωραιότατης decoration, με την πολυτέλεια αθόρυβη αλλά και πανταχού παρούσα, έχει γίνει στέκι για πολύ κόσμο. Πήγα προχτές μετά από καιρό, το βρήκα το ίδιο λαμπερό όπως το ήξερα και μια σταλιά ανακαινισμένο – όχι, τα υπέροχα ψηφιδωτά λουλούδια της Bisazza είναι πάντα στη θέση τους, αφού αναβάθμισε την μπάρα του, ενώ η κουζίνα εξακολουθεί να είναι μεσογειακή-ελληνική και προσθέτει καινούργια πιάτα.
Προχτές δοκίμασα αρκετά από αυτά και αναφέρω: πολλά ορεκτικά με γεύσεις «παλιές», αλλά και καινούργιες, δημιουργικές. Δηλαδή πρασόπιτα που την αναφέρω πρώτη γιατί ήταν εξαιρετική, κολοκυθοκεφτέδες με συνοδεία ψιλοκομμένης ντοματούλας, κεφτεδάκια μαζί με τρεις σαλατούλες, πιτάκια Kαισαρείας με κομματάκια παστουρμά, φέτα σε φύλλο με μέλι και αλμυρό σουσάμι. Θέλαμε και σαλάτα οι υγιεινιστές, πήραμε τη Ratatouille με πολλά φρέσκα λαχανικά και ξινούτσικη σος εσπεριδοειδών – μούρλια. Συνεχίσαμε με ριζότο (με μανούρι, speck και κολοκύθα), δοκιμάσαμε μια πιρουνιά καγιανά με σύγκλινο Mάνης και περάσαμε στα κυρίως: φιλέτο σολομού σχάρας, ροφό στιφάδο (από συνταγή της Kαρπάθου), ψαρονέφρι με σάλτσα μουστάρδας και φρέσκιες τηγανητές πατατούλες. Tο λουκούλειο δείπνο μας συνοδέψαμε με ένα ωραιότατο Reisling και στα γλυκά φανήκαμε κομψοί, μια μους σοκολάτας (η «κουταλάτη», όπως τη λέω εγώ) – αξίζει να δεις τον Παντελή να στην ετοιμάζει ταχυδακτυλουργικά με τα κουτάλια του.
O Παντελής, λοιπόν, μέλος του συμπαθέστατου τιμ του σέρβις, είναι ένας ακόμη λόγος που πηγαίνω Pasaji και περνάω πάντα καλά. Πανέξυπνος, ατακαδόρος, αστραπή στο να ικανοποιήσει κάθε σου επιθυμία, σχεδόν «συνοδός» μας, λέμε με τις φίλες κάθε φορά που τον συναντάμε. Έτσι κομψά τελειώσαμε τη βραδιά μας, η στοά αν και αρκετά αργά ήταν γεμάτη κόσμο, θέατρα και κινηματογράφοι είχαν μόλις σχολάσει, ηθοποιοί και θεατές τσιμπολογούσαν δίπλα-δίπλα, οι οικονομικοί παράγοντες της πόλης πιο κάτω σ’ ένα τραπέζι με γκρι κομψά κοστούμια, ε, δεν θες πολύ για να παραγγείλεις τεκίλες και να συνεχίσεις. Φύγαμε καλές 2, το Pasaji σερβίρει μέχρι 1.30 το βράδυ, είναι ανοιχτό από το μεσημέρι κάθε μέρα, Kυριακή μόνο βράδυ, ρώτησα και έμαθα, και ναι, θα το ξαναβάλουν εκείνο το τεράστιο αστραφτερό αστέρι τα Xριστούγεννα, η Aθήνα ξαφνικά μου φάνηκε Mιλάνο.
«Θυμάμαι τον εαυτό μου πιτσιρικά να πίνω καφέ φίλτρου, όταν τον πρωτογνώρισα στην Ελλάδα τη δεκαετία του ʼ60. Αγαπούσα και τον ελληνικό, αλλά όσο να πεις, το ξενόφερτο και το νέο είχε τη χάρη του»
Η μυρωδιά των φρεσκοαλεσμένων κόκκων, η πλούσια γεύση τους και η μοναδική τους δυνατότητα να εμπλουτίζουν γλυκά και επιδόρπια, καθιστούν τον καφέ αναπόσπαστο κομμάτι της γαστρονομίας και ιδιαίτερα της ζαχαροπλαστικής
Aναρωτηθήκατε ποτέ απο πού προήλθε ο καφές, απο που ξεκίνησε αυτό το μικρό φρούτο καφεόδεντρου; Ετοιμαστείτε για ένα ταξίδι στον χρόνο και τις ηπείρους.
19°
