Στον αριθμό 117 της Βασιλίσσης Όλγας στη Θεσσαλονίκη, τα πράγματα είναι πολύ νόστιμα από το 2003. Χειροποίητες, παραδοσιακές συνταγές που στέλνουν αδιάβαστα τα ετοιματζίδικα. Γιατί όταν λέμε τυρόπιτα, δεν εννοούμε παντόφλα.
Η γειτονιά Ανάληψη-Μπότσαρη, ανταλλάσσει καλημέρες με γλυκιές και αλμυρές γεύσεις, όσοι κατεβαίνουν στο κέντρο από τα ανατολικά θα κάνουν μια στάση για να τσιμπήσουν κάτι, σε αυτό το σπιτίσιο αρτοζαχαροπλαστείο θα τρακάρεις ανθρώπους από κάθε πλευρά της Θεσσαλονίκης που θα τραβηχτούν, για να υποκύψουν στις λιχουδιές του.
Οι απολαύσεις «Από την κυρία Κανάρη» είναι must δοκιμή αν βρεθείς στην πόλη, αν ζεις εδώ και δεν τις έχεις δοκιμάσει ακόμα, αδικείς τον εαυτό σου.
Εδώ και μερικούς μήνες, ανήκω στους ανώνυμους φουρνιστούς που συρρέουν για να ξεκινήσουν τη μέρα τους. Μυρωδιές που σπάνε μύτες, χαμόγελα που δεν είναι πλαστικά, ευγενική εξυπηρέτηση από αυτή που αισθάνεσαι πως έχει χαθεί τα τελευταία χρόνια. Τρία βασικά προαπαιτούμενα για να γίνω σταθερός πελάτης.
Το γευστικό playground της κυρίας Κανάρη δεν παίζεται. Αδυναμία στις πολίτικες και παραδοσιακές συνταγές από φημισμένες ελληνικά μέρη. Γαλατόπιτα Ηπείρου, γιαουρτόπιτα Μυτιλήνης, Ρουμελιώτικη χορτόπιτα, Γιαννιώτικη κορφόπιτα, Βολιώτικη ντοματόπιτα και μια μελιτζανόπιτα που η Ευαγγελία Κανάρη εμπνεύστηκε, παίζουν χωρίς ανταγωνισμό, αν προτιμάς σφολιάτες. Στα sos γράψε τα ποντιακά πιροσκί και τα ωτία. Είναι κλάμα.
Είναι το γευστικό καταφύγιο των διαβητικών, προσφέροντας υγιεινά, μαμαδίσια κουλουράκια. Στέβια και δαμάσκηνο, χυμός πορτοκαλιού, στέβια και σουσάμι, αλεύρι ζέας και στέβια, γιαμ, γιαμ, γιαμ.
Τα μάτια παίζουν σαν φλίπερ, μόλις περάσεις την πόρτα της κυρίας Κανάρη. Φλωρεντίνες, φοινίκια, κυδώνι ψητό, ταχινόπιτα, ροξάκια, κουραμπιέδες με ή χωρίς αμύγδαλο, φρέσκες μπάρες δημητριακών, λαμπροκούλουρο Πελοποννήσου, γλυκά και αλμυρά στριφτάρια, ισλί, σκαλτσούνια, χαλβάς κατσαρόλας, αμαρτωλά σοκαλατοκεράσματα και δίπλες για να τα δεις διπλά.
Θεσσαλονίκη χωρίς μπουγάτσα και τσουρέκι, δεν στέκει. Την καλή την πίτα την πιάνεις αν είναι τρυφερή και στεγνή ταυτόχρονα, γιατί οι πονηροί τη λούζουν με λάδι για να χάψεις την έλλειψη μαστοριάς τους. Εδώ είσαι στην πρώτη περίπτωση. Σε αντίθεση με τα τσουρέκια-προκάτ που κυκλοφορούν στην πόλη, η επτάζυμη συνταγή της κυρίας Κανάρη σε στέλνει στον έβδομο γευστικό ουρανό.
Κάθε εποχή έχει και τα δικά της εξτρά καλούδια. Κάθε συνταγή είναι φτιαγμένη με φρέσκα υλικά και λεπτομέρεια. Κάθε μέρα είναι νόστιμη, αν την ξεκινήσεις από την κυρία Κανάρη.
«Θυμάμαι τον εαυτό μου πιτσιρικά να πίνω καφέ φίλτρου, όταν τον πρωτογνώρισα στην Ελλάδα τη δεκαετία του ʼ60. Αγαπούσα και τον ελληνικό, αλλά όσο να πεις, το ξενόφερτο και το νέο είχε τη χάρη του»
Η μυρωδιά των φρεσκοαλεσμένων κόκκων, η πλούσια γεύση τους και η μοναδική τους δυνατότητα να εμπλουτίζουν γλυκά και επιδόρπια, καθιστούν τον καφέ αναπόσπαστο κομμάτι της γαστρονομίας και ιδιαίτερα της ζαχαροπλαστικής
Aναρωτηθήκατε ποτέ απο πού προήλθε ο καφές, απο που ξεκίνησε αυτό το μικρό φρούτο καφεόδεντρου; Ετοιμαστείτε για ένα ταξίδι στον χρόνο και τις ηπείρους.
15°
