Η σοκολάτα του Ντουμπάι έχει ένα συστατικό - έκπληξη που προέρχεται από τον Μεσαίωνα

Η περίφημη σοκολάτα Ντουμπάι ξεκίνησε να γίνεται γνωστή το 2024 και το μυστικό της επιτυχίας της βρίσκεται στο εσωτερικό της, καθώς έχει μέσα της ασυνήθιστες γεμίσεις όπως κρέμα ζαχαροπλαστικής, κρέμα φιστικιού, μπισκότα, κανταΐφι.

Εκείνη που έκανε την αρχή για τη σοκολάτα Ντουμπάι ήταν η 38χρονη Sarah Hamouda, η οποία έχει την έδρα της στο Ντουμπάι εδώ και εννέα χρόνια, ιδρύοντας την εταιρεία Fix Chocolatiere. Ήταν εκείνη που έφτιαξε και λάνσαρε τη μάρκα αυτή, εν μέσω πανδημίας το 2021, παράλληλα με την πρώτη της απασχόληση. Η, δε, έμπνευση για την Hamouda ήρθε από τους τους περίεργους συνδυασμούς που συνηθίζουν να επιθυμούν οι εγκυμονούσες, καθώς μέχρι πρότινος κανείς δεν πίστευε ότι η σοκολάτα θα μπορούσε να συνδυαστεί με το… κανταΐφι πέρα από τις γυναίκες που περιμένουν παιδί και έχουν ιδιαίτερες λιγούρες.

Tα πρώτα χρόνια δεν είχε επιτυχία, όμως χρειάστηκε ένα βίντεο στο TikTok το καλοκαίρι για να απογειωθεί παγκόσμια και να γίνει το viral γλυκό του 2024.

Η διάσημη πλέον σοκολάτα Ντουμπάι ή «Dubai chocolate» όπως την αποκαλούν άλλοι αποτελείται από κουβερτούρα, κρέμα από φιστίκι Αιγίνης – που καλλιεργείται επίσης στο Ιράν και σε άλλες χώρες της Κεντρικής Ασίας – και τραγανό φύλλο κανταΐφι.

Κάθε μέρος της Μέσης Ανατολής έχει τη δική του παραλλαγή αυτού του αραβικού γλυκού, άλλα με και άλλα χωρίς τυρί. Η Συρία χρησιμοποιεί ροδόνερο, ο Λίβανος προτιμά τα άνθη πορτοκαλιάς και οι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούν κρέμα με σβόλους αντί για τυρί. Η γραφή του ονόματος κιουνεφέ μπορεί επίσης να είναι konafa, kunefe, kenafe, knefeh ή kunafa, ανάλογα με την προέλευσή του. Η λέξη πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες της στην αιγυπτιακή κοπτική λέξη kenefiten, η οποία μεταφράζεται ως κέικ.

Σοκολάτα Ντουμπάι: Η προέλευση του βασικού συστατικού της

Ο μύθος λέει ότι ο Mu'awiya I, ο ιδρυτής της δυναστείας των Umayyad (661 έως 750 π.Χ.), ο οποίος κυβέρνησε ένα βασίλειο που εκτεινόταν από την Ισπανία έως την Κεντρική Ασία, ήταν ο πρώτος που έφαγε κιουνεφέ. Πιστεύεται ότι έτρωγε τη γλυκιά λιχουδιά κατά τη διάρκεια του Ραμαζανιού για να σπάσει τη νηστεία του. Αλλά η παλαιότερη καταγεγραμμένη συνταγή για το επιδόρπιο βρίσκεται στο Kitab al-Tabikh του Hasan al-Baghdadi, ένα βιβλίο μαγειρικής του 13ου αιώνα από τη Βαγδάτη, λέει ο Daniel Newman, κορυφαία αυθεντία στον αραβικό πολιτισμό και την ιστορία στο Πανεπιστήμιο Durham της Αγγλίας.

«Το μεσαιωνικό κιουνεφέ, ως επί το πλείστον, ήταν επίπεδα ψωμιά κομμένα σε λωρίδες, όπως οι χυλοπίτες, και στη συνέχεια βουτηγμένα σε βούτυρο ή λάδι [με] προσθήκη ζάχαρης και ξηρών καρπών, [όπως] φιστίκια», λέει ο Newman.

Αυτό που σήμερα γνωρίζουμε ως κιουνεφέ  ήρθε μερικούς αιώνες αργότερα, λέει ο ιστορικός τροφίμων, όταν ο Muhammad bin Mahmud Shirvani, γιατρός της αυλής των Οθωμανών σουλτάνων, μετέφρασε το Kitab al-Tabikh στα τουρκικά -και έκανε μερικές αλλαγές. Όχι μόνο πρόσθεσε διατροφικές πληροφορίες, αλλά τροποποίησε και τη συνταγή. «Η συνταγή είναι πολύ κοντά στη σύγχρονη εκδοχή [όπου] το κουρκούτι στάζεται σε μια καυτή επιφάνεια σε κλωστές, [στη συνέχεια αφαιρείται] και πασπαλίζεται με αμύγδαλα, ροδόνερο και θρυμματισμένα φιστίκια», λέει ο Newman.

Το κιουνεφέ μπορεί να βρήκε φήμη στις αυλές, αλλά αυτό το πιάτο που μαγειρεύεται σε τηγάνι πάνω σε καυτά κάρβουνα τρώγονταν και από τον απλό λαό. Σύμφωνα με τον Newman, το πιάτο διαδόθηκε κατά μήκος θρησκευτικών προσκυνημάτων και εμπορικών δρόμων και οι πλανόδιοι πωλητές το πωλούσαν στις αγορές του δρόμου. Τα βιβλία μαγειρικής που γράφτηκαν από τη Συρία έως την Ισπανία παρουσίαζαν το πιάτο.

Ενώ η πιο γνωστή εκδοχή του πιάτου έχει πλέον ένα στρώμα κρέμας ή τυριού, ο Newman λέει ότι η παλαιότερη αναφερόμενη απόδειξη της εκδοχής της συνταγής με τυρί βρίσκεται σε ένα βιβλίο μαγειρικής που δημοσιεύτηκε στη Βηρυτό το 1885, αν και συνταγές μπορούν να βρεθούν για κρέπες με γέμιση τυριού που ονομάζονται qatayef ήδη από τον 15ο αιώνα.

Για πολλά χρόνια το κιουνεφέ παρέμενε το ίδιο. Σερβιριζόταν σε σπίτια, εστιατόρια, αρτοποιεία και λαϊκές αγορές στη Μέση Ανατολή. Για το πιο αυθεντικό Nabulsi knafeh, οι άνθρωποι πήγαιναν στην ομώνυμη παλαιστινιακή πόλη, τη Ναμπλούς, η οποία κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ Γκίνες για το μεγαλύτερο κιουνεφέ στον κόσμο, με μήκος 243 πόδια.

Το κιουνεφέ και η πείνα του χαλίφη 

Ο Παλαιστίνιος ιδιοκτήτης καταστήματος γλυκών Omar Odali απέδειξε ότι το παραδοσιακό κιουνεφέ μπορεί ακόμα να προσελκύσει πλήθος κόσμου ανοίγοντας pop-up εστιατόρια κατά τη διάρκεια του Ραμαζανιού σε όλο το Ντουμπάι. Το Nabulsi knafeh του, μαγειρεμένο σε καυτά κάρβουνα, τράβηξε ακόμη και την προσοχή του πρίγκιπα διαδόχου του Ντουμπάι, Hamdan bin Mohammed bin Rashid Al Maktoum.

Η κλινική διαιτολόγος Hala Barghout, με έδρα το Ντουμπάι, λέει ότι είναι λογικό το γεγονός ότι το κιουνεφέ χρησιμοποιήθηκε αρχικά για να ικανοποιήσει την πείνα ενός χαλίφη που έσπαγε τη νηστεία του. «Το κιουνεφέ είναι πλούσιο σε υδατάνθρακες και λίπη, παρέχοντας μια γρήγορη ενεργειακή ώθηση μετά από μια μακρά ημέρα νηστείας», λέει. «Ωστόσο, από διατροφική άποψη, το σπάσιμο της νηστείας σας με μια χουρμά είναι καλύτερη επιλογή».

Πηγή: Smithsonian Magazine