10 αθηναϊκά στέκια για τα κυριακάτικα μεσημέρια

Μπορεί η Κυριακή να απέχει λίγες μόνον ώρες από το Σαββατόβραδο, όμως, μεταξύ τους, αυτές οι δυο έννοιες είναι ασύμβατες και διαφορετικές, δεν μιλούν καθόλου την ίδια γλώσσα, δεν τις ενώνει η ίδια όρεξη. Το Σαββατόβραδο έχει τη βαρύτητα μιας άλλης επισημότητας. Είναι η στιγμή που θα φορέσεις τα καλά σου, θα ισορροπήσεις πάνω σε ένα ζευγάρι ψηλοτάκουνα και με την ίδια προθυμία θα δεχτείς να πληρώσεις το αντίτιμο του «καλού» εστιατορίου. Γιατί η έξοδος του Σαββάτου πεινάει για λίγη λάμψη, λίγο γκλαμ, μια μικρή υπερβολή. Είναι η επιβράβευση, το αντίτιμο μιας πονεμένης και δύσκολης εβδομάδας, η τελεία και ο επίλογός της. Το Σαββατόβραδο είσαι ψυχολογικά πεινασμένος για καινούργιες, πρωτόγνωρες γαστρονομικές περιπέτειες, έτοιμος να εξερευνήσεις την κουζίνα της Ζάμπια και της Μιανμάρ μαζί, να ταξιδέψεις σε άγνωστες γαστριμαργικές περιοχές, που δεν ταυτίζονται καθόλου με το φαγητό μιας καθημερινότητας.

Η Κυριακή, πάλι, είναι η μέρα της δικής σου πείνας. Η μέρα που θα βγεις με αθλητικά, φόρμα και μαύρα γυαλιά που κρύβουν το χτεσινό ξενύχτι, η μέρα που θα ξαναβρεθείς με τους πολύ δικούς σου ανθρώπους, να μιλήσεις και να επικοινωνήσεις από καρδιάς μαζί τους. Θέλεις υδατάνθρακα, κοψίδι, ψαράκι, φαγητό της μαμάς, φαγητό της οικειότητας, αυτό που ήξερες από πάντα και του έχεις ορκιστεί αιωνία πίστη. Δεν θέλεις γκαρσόνια να σε διακόπτουν γεμίζοντας συνεχώς το ποτήρι σου, δεν θέλεις πιάτα με μακροσκελείς περιγραφές, περίεργους συνδυασμούς και βαθυστόχαστους πειραματισμούς. Θέλεις μόνο να ’ναι λιακάδα. Και κόσμος τριγύρω, να μοιάζει η μέρα πανηγύρι. Να ’ναι όλα χωρίς κραγιόν: τα χαμόγελα, οι κουβέντες, οι γεύσεις, η νοστιμιά.

10 εστιατόρια για τα μεσημέρια της Κυριακής

Άστερ: Ρακή σε παλιά φορμάικα

Δυο νέοι ηθοποιοί, ο Γιώργος Τσαμπουράκης και ο Μιχάλης Μαμουλάκης, πολλή φαντασία και άλλο τόσο ψάξιμο σε παλαιοπωλεία, κατάφεραν να μεταμορφώσουν σε κουκλόσπιτο, ένα υπόγειο της πιάτσας των Πετραλώνων. Όπου κι αν κοιτάξεις στο Άστερ, θα ανακαλύψεις κάτι από την παιδική σου ηλικία, το φορμάικα τραπέζι της κουζίνας, τις καρέκλες της τραπεζαρίας, τα πιατάκια του γλυκού της γιαγιάς και τα ποτηράκια του λικέρ της, να και το φωτιστικό που είχαμε στο εξοχικό. Σε μια τόση δα κουζινούλα, επικρατεί αναβρασμός, ο ίδιος που κυκλοφορεί και στις χαρούμενες παρέες των τραπεζιών μετά τις δυο-τρεις πρώτες, παγωμένες ρακές. Κορίτσια σαν ροδάκινα, θα σε σερβίρουν χαμογελαστά, οι τιμές του μικρού μενού θα σου δώσουν αβάδιστα την άδεια να το δοκιμάσεις όλο: Τα ζεστά χόρτα με το αρωματικό κρητικό ελαιόλαδο και την κατσικίσια, οι όνειρο χοντροκομμένες πατάτες με τη φλούδα και το χοντρό αλάτι, οι άκρως πετυχημένοι μπουμπουριστοί χοχλιοί, με το πλούσιο δεντρολίβανο αλλά και οι κοκκινιστοί, και ο επικός «αστεροντάκος» με κρεμώδες ξύγαλο Σητείας, μαζί με τα «αστεροπιτάκια» ήτοι καλτσουνάκια, είναι τα κλασικά must που προδίδουν τις κρητικές ρίζες του μαγαζιού, τις οποίες, εξάλλου, έχεις ήδη αντιληφθεί από την ποιότητα της ρακής. Το λουκάνικο από αγριόχοιρο της Κατερίνης, το κοκκινιστό, η κρασάτη χοιρινή μπριζόλα και το δικό μου αγαπημένο ξεκοκαλισμένο αρνάκι με τον φρέσκο κόλιαντρο και τα ντοματίνια είναι μερικές μόνο από τις νοστιμιές που φέρνουν τον κυριακάτικο ήλιο στην περαντζάδα της Τρώων. Aster, Τρώων 48, Πετράλωνα, 2103416668

Φάμπρικα του Ευφρόσυνου: Με τις ευλογίες του Αγίου των μαγείρων

Ο Γιώργος Γκάτσος έχει σπουδάσει θεολογία στη Σερβία, όπου έχει και ένα εστιατόριο, έχει και το θρυλικό Νεγρεπόντε στα Λαδάδικα, κυρίως, όμως, έχει μια βορειοελλαδίτικη αίσθηση για τον σπάνιο μεζέ, για τα πιο ψαγμένα προϊόντα της πιο κρυμμένης Ελλάδας. Αφιερωμένη στον άγιο των μαγείρων η Φάμπρικα του Ευφρόσυνου, έχει κάτι από ιερό-της χαλαρής γεύσης. Κάτω από τους πολυελαίους που κάποτε ανήκαν στον Τίτο, θα ξεκινήσεις μια οινική ιερουργία, κατ’αρχήν, καθώς η Αθηνά Τσώλη, σύντροφός του και άξια οινολόγος, θα σε οδηγήσει στις δικές της, σπάνιες ετικέτες του ελληνικού αμπελώνα. Με τις ευλογίες του Ευφρόσυνου, ο Γιώργος θα αναλάβει τα μεζεδάκια. Φραγκοσυριανή γραβιέρα μικρής παραγωγής με μαρμελάδα πράσινης ντομάτας, το καταπληκτικό λαδοτύρι της Ζακύνθου, μια ολόδροση πράσινη σαλάτα με ντοματίνι και κολοκυθάκι, στο πιο ιδανικό λαδόξυδο. Τον καβουρμά του, ζουμερό και βουτυράτο, τον παραγγέλνει σε ειδικό χασάπη, μοσχαρίσιο με ελάχιστο αρνάκι για το απόλυτο της νοστιμιάς, στον σερβίρει ελάχιστα περασμένο από το φούρνο παρέα με τη γλύκα μιας σιγοψημένης ντομάτας. Το άιβαρ, η μαγική αλοιφή με ψημένες στα κάρβουνα πιπεριές Φλωρίνης και μελιτζάνα, έρχεται αυθεντικό από τη μητέρα πατρίδα του τη Σερβία, πλάι η γλυκο-αλμυρή ισορροπία μιας σαλάτας με ντοματίνι και φέτα τυλιγμένη σε ροδέλες αγγουριού. Από το φούρνο βγαίνει ένα γεμιστό με τυρί κότσι και μελωμένες πατατούλες και στο αντίο μιας κατακόκκινης «Νάουσας», κεραστήκαμε καραμελένιο μουστολούκουμο του «Παππού» από το Βόλο. Η Φάμπρικα Του Ευφρόσυνου, Αν. Ζίννη 34, Κουκάκι, 2109246354

Μόσχος: Ένα πανηγύρι για το σπαρταριστό μικρόψαρο

Κατά μήκος του ασβεστωμένου μαντρότοιχου της Κεντρικής Φαρμακαποθήκης, τραπεζάκια πλήθος, κόσμος και λαός, μεσημέρι-βράδυ, ευχαριστιούνται το ψαράκι τους, σε ένα τοπίο που θυμίζει χωριό, θυμίζει και τις λαϊκές, συνοικιακές χαρές, τότε που ο δρόμος ήταν ακόμη μια αγκαλιά για τα παιδιά της γειτονιάς, που το παιχνίδι το αντιλαμβάνονταν οπωσδήποτε-και μόνον-υπαίθριο. Ο Μόσχος δεν είναι η ψαροταβέρνα της μαρκίζας είναι όμως γνωστός και αγαπημένος σε καλλιτέχνες και διασημότητες που επιμένουν να διασκεδάζουν ανθρώπινα, πίσω από τις κάμερες και τα κοσμικά φιλάκια. Η κυρία Βάγια είναι η ιέρεια της κουζίνας αλλά και το μάτι πάνω από κάθε τραπέζι, οι κόρες της στην εξυπηρέτηση. Μια ωραία χωριάτικη -επιτέλους με γενναιόδωρη δόση από ελιά θρούμπα-, ζεστά χορταράκια, αληθινή τηγανητή, ονειρεμένη πατάτα και μια βαρβάτη σκορδαλιά, θα κάνουν τη μοναδική παρέα στον θαλασσινό μεζέ σου. Μικρή, τραγανή, τηγανισμένη με αλευράκι γαριδούλα, γάμπαρη ψητή, μαριδάκι, τηγανητό καλαμαράκι, σαρδελάκι στα κάρβουνα, τηγανητός γαύρος, γεμάτα μύδια αχνιστά. Ανάλογα με τα καπρίτσια του καιρού και της θάλασσας, θα βρεις κουτσομουράκι, μπακαλιάρο, κολιό στη σχάρα, γόπες και σαφρίδια και άλλα ταπεινά ψαράκια, τα οποία έχουν πλέον ξεχαστεί, σε μια αγορά που όσο περνά ο καιρός περιορίζεται σε συγκριμένα, λαοφιλή είδη του βυθού. Τα δυο μεγάλα σουξέ της κυρίας Βάγιας, η οποία ξέρει από παλιό, έμπειρο τηγάνι, είναι το χταπόδι στα κάρβουνα και ο παστός μπακαλιάρος. Με το κλασικό χαλβαδάκι στο τέλος. Μόσχος, Λ. Ειρήνης 19, 2103466355

Το Καφενείο των Φίλων: Μπίρες και καλαμαράκια στη λιακάδα

Στην οδό Καυκάσου, που διατηρεί ακόμη το άρωμα της Κυψέλης του ’60, δεν έχουν ακόμη φτάσει οι τρέντι πιάτσες ούτε το χίπστερ κοινό. Το Καφενείο των Φίλων του Γιώργου του Ναξιώτη, είναι Τουρκοβουνίσιο και χωρίς ταμπέλα αλλά δεν θα δυσκολευτείς να το βρεις. Ιδιαίτερα αν είναι μεσημεράκι με λιακάδα. Θα το μυριστείς από τον κόσμο και τον λαό στα εξωτερικά του τραπεζάκια, θα σε πάρει από τη μύτη εκείνη η παλιά μυρωδιά από ούζο και μεζέ, εκείνο το αραλίκι της ηλιόλουστης σχόλης που μοσχοβολά διακοπές. Σε λίγο, θα μοσχοβολήσει και νησί. Το ξέρω πως θα καθίσεις έξω, μπορεί στο μεγάλο τύπου μπάρα τραπέζι, μπορεί πιο κλασικά. Μπες, ωστόσο, με τη δικαιολογία να πλύνεις τα χέρια, έτσι για να γυρίσεις πίσω στους παλιούς καφενέδες με τα μωσαϊκά, τα μαρμάρινα τραπεζάκια και τις ξύλινες καρέκλες, τον πάγκο, τις διαφημίσεις τις Φιξ και του Πετρογκάζ στους τοίχους. Εξαιρετικό αρσενικό και γραβιέρα του νησιού, ντάκος με ναξιώτικη ξινομυζήθρα, τροφαντός, αφράτος κεφτές με μπόλικο μαϊντανό, ναξιώτικο λουκάνικο και πατάτα κομμένη στο χέρι στο πιο ανάλαφρο τηγάνισμα, χοιρινό που μεγαλώνει στα βουνά του νησιού, κοκκινιστό μοσχαράκι με πελτέ και ψαράκι λαχταριστό και ολόφρεσκο, γαύρος, προσφυγάκι και κουτσομουρίτσα. Στο τέλος, η μαμά βάζει το χεράκι της στα μοσχοβολιστά γλυκά του κουταλιού με τα φρούτα του κήπου της. Καφενείο των Φίλων, Καυκάσου 172, 2108233222

Μουριές: Ο τρέντυ καφενές

Νοσταλγικός, καλλιτεχνικός αλλά και σούπερ μοδάτος, ο παλιός Μπύθουλας, που μεγάλωσε πολλές δόξες του ελληνικού κινηματογράφου και του τραγουδιού, με την αστική αρχιτεκτονική του '30 και του '50,τα συνεργεία, τα χαμόσπιτα και τις αυλές του, εξελίσσεται σε μια γειτονιά γεμάτη ευκαιρίες για μια κυριακάτικη έξοδο. Οι Μουριές είναι ένα ευτυχές αρχιτεκτονικό δείγμα του πώς ήταν το κλασικό καφενείο, ψηλοτάβανο, τετραγωνισμένο, σάλα με μωσαϊκά περικυκλωμένη από τζαμαρίες, στο βάθος ανοιχτό το μικρό κουζινάκι, απέξω οι δυο μουριές με τη σκιά τους. Ο Σπύρος Τσάμος, μπαμπάς της οικογένειας, άνοιξε  αυτόν εδώ τον καφενέ όταν ήρθε από την Κόνιτσα αναζητώντας μια νέα, πρωτευουσιάνικη τύχη. Μετά το θάνατό του, η μαμά Στέλλα, η Αυγερινή και ο Γιώργος, τα παιδιά του, συνέχισαν απλά την οικογενειακή ιστορία, βάζοντας λίγο παραπάνω την κυρία Στέλλα στην κουζίνα. Η οποία, στρατηγός της κουζίνας και διευθυντής ορχήστρας, επιβλέπει τα πάντα και είναι αδιαπραγμάτευτη με την πρώτη ύλη της. Εδώ, θα ερχόσουν ακόμα και μόνο για το ελαιόλαδο στις σαλάτες τους και τις ολόχρυσες τηγανητές πατάτες. Όμως, όλα τα μαγειρεύει πεντανόστιμα μέσα σ' αυτό το μια σταλιά κουζινάκι. Τραγανό τηγανητό ψαράκι ημέρας, μια ζωντανή, σαλάτα με μαυρομάτικα, με την πιπεριά Φλωρίνης και τα μυρωδικά της, υπέροχη και αυτή με τα ρεβίθια, τα λαχανικά και τη μουστάρδα. Συκώτι στη σχάρα, αρωματικό, μικρό κεφτεδάκι, μαραθόπιτα σπιτική με ωραία, λεπτή ζύμη, τηγανητό καλαμαράκι, ο πιο βελούδινος μαρινάτος γαύρος που έχω δοκιμάσει τελευταία, συκώτι στη σχάρα και φρέσκος κολιός τηγανητός που ανοίγεται στη μέση και περιλούζεται με άφθονο μουσταρδάτο λαδολέμονο. Μουριές, Κερατσινίου 15, Ακαδημία Πλάτωνος, 2105226805

Σεράμικο: Έλα να σε πάω Θεσσαλονίκη

Ο πυρήνας της Νέας Φωλιάς και στη συνέχεια του Sebrico, που άνοιξε το 2012 μια νέα «συνεταιριστική» πραγματικότητα αλλά και μια νέα πιάτσα μεταξύ Λαδάδικων και Βαλαωρίτου, γιγαντώνεται και γεννοβολά τη νέα «καταστασιακή» κατάσταση στη γεύση της συμπρωτεύουσας, η οποία έγινε γνωστή και στην Αθήνα, κυρίως μέσα από τα Άκρα. Το Σεράμικο, είναι το αδελφάκι του Sebrico, ευρύχωρα απλωμένο του σε ένα πεζοδρόμιο της Μ. Αλεξάνδρου, ασπρόμαυρο, ζεστό και δωρικό, με την ανοιχτή κουζίνα του. Ο Γιώργος Μποϊδάνης, στον οποίο πέφτει το βαρύ έργο να φτάσει τον νόστιμο πλην υψηλό πήχυ του Σέμπρικο τα καταφέρνει μια χαρά. Σπάνιες "γράπες", όπως λένε στη Θεσσαλονίκη το τσίπουρο, σέρβις γλυκό και γυναικείο που θα σε καλωσορίσει με ζυμωτό, σπιτικό ψωμί. Καλαμάρι στη σχάρα με σαλάτα φαγόπυρο, σάλτσα ταραμά, τζίντζερ και μαύρο σκόρδο, μοσχαρίσιο συκώτι στη σχάρα με πίκλα αγγούρι και σιναπόσπορο, ριζότο κολοκύθας με ξύγαλο, φουντούκι και μοσχολέμονο, κριθαράκι με χταπόδι, σάλτσα στιφάδο και δεντρολίβανο και ένα ονειρεμένο παγωμένο μαντολάτο με σάλτσα σοκολάτας και καραμελωμένο αμύγδαλο, η αλλιώς η νοστιμότερη εκδοχή του θεσσαλονικιώτικου Αρμενοβίλ, γεύσεις και πιάτα που μοιράζεται η παρέα με τη σφραγίδα της βαθιάς νοστιμιάς της νεότερης σκηνής της συμπρωτεύουσας. Σεράμικο, Μεγάλου Αλεξάνδρου 109-111, Κεραμεικός, 2103421080

Ένα Κουδουνάκι, που χτυπά στην καρδιά του Ψυρρή

Η Γωγώ και η Σία, δίδυμες και αδελφές ψυχές, έχουν γεννηθεί στου Ψυρρή και έχουν προλάβει την πισίνα της πλατείας Κουμουνδούρου που γέμιζε με θαλασσινό νερό για τις βουτιές των παιδιών της γειτονιάς. Από τη ζωή και τα μάτια τους έχει περάσει όλη η ιστορία της γειτονιάς, που τη γνωρίζουν καλύτερα από το σπίτι τους. Το Κουδουνάκι τους είναι μια ιδιαίτερη και πολύ προσωπική ιστορία ενός εστιατορίου που δεν είναι εστιατόριο. Δεν έχει προσωπικό, δεν ξέρει τί σημαίνει επαγγελματική κουζίνα και προμηθευτές. Κάθε πρωί, σαν παλιές νοικοκυρές που δεν εμπιστεύονται την πραμάτεια αν δεν την εξετάσουν με το έμπειρο μάτι τους, θα βγουν να ψωνίσουν στα ίδια μαγαζιά που ψώνιζε και η μαμά τους. Αν ψάχνεις το καλύτερο κρέας ή το πιο βραστερό όσπριο, σ' αυτές θα απευθυνθείς. Θα γυρίσουν να μαγειρέψουν ένα φαγητό καθημερινό, που δεν το λες και φαγητό της ταβέρνας. Γιατί τα κορίτσια την παράδοση την μεταφράζουν σε μια κουζίνα ανάλαφρη, με ελάχιστα λιπαρά και με μια τόση-δα δημιουργικότητα. Τα χόρτα με τα μαυρομάτικα, οι  λαχανοντολμάδες χωρίς κρέας και αβγολέμονο, μόνο με χιλιάδες ολόφρεσκα μυρωδικά, κους κους και σταφίδες, και τα αποξηραμένα σύκα που γεμίζουν με κιμά, ψιλοκομμένο μήλο, σταφίδες και μπαχαρικά είναι τα πιάτα που θα σε κάνουν πιστό οπαδό τους. Οι κεφτέδες, ο τηγανητός μπακαλιάρος, το μελωμένο κοκκινιστό τους αλλά και η «τρελοσαλάτα» τους με την ολοκόκκινη γλυκιά ντομάτα, πλιγούρι, σουσάμι, πατάτα και χαρουπόμελο στη σος είναι ό,τι πιο νόστιμο μπορεί να συνοδέψει μια βόλτα στη γειτονιά, σε ένα κομμάτι της Ήβης που μοιάζει σαν παλιά ταινία, λίγο απόκεντρα από τις ορδές των περαστικών. Κουδουνάκι,  Ήβης 15, 2103236909

Raw Bata: Η γαστρονομία στην πλατεία

Αν θέλεις να αποφύγεις τα πολυσύχναστα στέκια, η Raw Bata είναι η πιο νόστιμη απάντηση στον προβληματισμό σου. Μια κεντρικά-απόκεντρη πλατεία στους Αμπελόκηπους, με πλούσια βλάστηση και τη ζωή της γειτονιάς να ανθίζει στην καρδιά και τα παγκάκια της. Τα τραπέζια πλάι στις ανθισμένες πικροδάφνες και ένας αστεράτος σεφ, ο Χρόνης Δαμαλάς, που μετά από μια γκλαμ καριέρα σε κοσμικά νησιά, αποφάσισε να επιστρέψει στη γειτονιά του και να φτιάξει τη δική του εκδοχή μιας ταβέρνας. Η λαϊκή της γειτονιάς προμηθεύει την ολόφρεσκη, ελληνική πρώτη ύλη και από μόνη της γράφει το μενού, το οποίο δεν περιλαμβάνει τίποτα στάνταρ. Μαγειρεύει την έμπνευση του σεφ και ό,τι καλό βρίσκει, σε μια κουζίνα που έχει αφήσει πίσω της την ασιατική επιρροή, στην οποία και διέπρεψε ο Χρόνης στο παρελθόν. Μπορεί να κάνει μια γόπα σεβίτσε με ξυλάγγουρο, κρεμμύδι και φρέσκο κρεμμυδάκι, ας πούμε, αλλά πλην του μπολ του σερβιρίσματος το οποίο γιαπωνεζοφέρνει, η γεύση μυρίζει νησί, μυρίζει Αιγαίο. Φάβα από ρεβίθι με παστουρμά από μυλοκόπι και ψητά καρότα, μοσχαρίσια μάγουλα μαγειρεμένα σε ζωμό από κρέας, κόκορας με χάντρες, λαιμός φρέσκιας σφυρίδας μέσα σε μελωμένο ζωμό ψαριού, αυτή η γεύση κρατά την εκλεπτυσμένη διαύγεια της Ασίας, όμως η Raw Bata, είναι το φαγητό της μαμάς και της παρέας με άλλα, ελληνικά, λόγια. Πίσω της, κρύβει την οικογενειακή παράδοση του Χρόνη, τα πιάτα και την αγάπη που τον μεγάλωσαν. Raw Bata, Λακωνίας 33, 2106923796

Να μαζευτούμε στον Μαζωμό

Λένε πως η τοπική κουζίνα δεν ταξιδεύει. Ο Μαζωμός, ωστόσο, τα καταφέρνει να μαγειρέψει αυτό το ταξίδι όσο πιο πειστικά γίνεται, για να νοιώσεις καταμεσής της πόλης την αύρα του «μαρμάρινου» χωριού τ’ Απεράθου, όπως λένε την Απείρανθο στα ναξιώτικα. Αυτή εδώ η τεράστια ταβέρνα με τα δεκάδες μέσα-έξω τραπέζια, θυμίζει τις κλασικές ταβέρνες της επαρχίας που γεμίζουν ασφυκτικά με τα οικογενειακά τραπέζια της Κυριακής και σε τίποτα δεν θα σου θυμίσει Χαλάνδρι. Το προσωπικό βασίλειο του Απειραθιώτη Τζίμη Σαρρή είναι πρωτίστως μια πρόκληση-να έρθεις, να μοιραστείς πολλές ρακές και ο Τζίμης να κεράσει απλόχερα τη γεύση του τόπου του. Πουθενά αλλού δεν θα βρεις τέτοια ναξιώτικα τυριά, της πιο μικρής παραγωγής, γραβιέρα που να ωριμάζει 18 μήνες και αρσενικό τρίχρονης ωρίμανσης. Στη γεύση της πατριδογνωσίας, συνεχίζεις με τυροπιτάκια δαντελένια γεμιστά με γραβιέρα, κρεμμύδι και δυόσμο ή με μυζήθρα και κατσικίσιο τυρί και με στριφτά σαρικοπιτάκια γεμιστά με λιαστή ντομάτα και κατσικίσιο τυρί. Λιχουδιά και τα απεραθίτικα αρμουδάκια, ήτοι γαρδουμπάκια με γλυκάδια που έρχονται με τηγανητή πατάτα της Νάξου. Η κολοκυθοπαστίτσα, ένα πιάτο του φτωχού με πλούσια γεύση, ρόστο από φιλέτο χοιρινό μαγειρεμένο με ντόπιο κρασί, κατσικομακαρονάδα με μπόλικη μυζήθρα και τη γεύση του αμνοερίφιου που μεγάλωσε με γρασίδι, ελεύθερο στο βουνό.  Λουκουμάδες με μέλι του νησιού για το πιο ταξίδι-αστραπή στις διακοπές με άρωμα Αιγαίου. Μαζωμός, Αγ. Γεωργίου 59, Χαλάνδρι, 2108035800

Ταβέρνα των Φίλων: Γίνε φίλος με τον Κολωνό

Λευκά τραπεζομάντιλα πλάι στον γκρεμισμένο σοβά του γειτονικού νεοκλασικού, σ’ αυτήν εδώ τη γωνιά του Κολωνού οι αυλές έχουν ακόμη γιασεμιά και κληματαριές και η νέα διεύθυνση δεν έχει καμμιά διάθεση, ευτυχώς, να κλέψει τη ζωή της παλιάς ταβέρνας με μοντέρνα, ευφάνταστα μενού. Ο Γιάννης Μούσιος από τις παλιές Σεϋχέλλες και ο σομελιέ Γιώργος Κοντορίζος ανοίγουν ένα εντελώς δικό τους κεφάλαιο στις κατηγορίες της αθηναϊκής εστίασης, κάνοντας μόνο «το δικό τους». Το οποίο ευθύς αμέσως απέκτησε πιστούς φίλους. Το μενού τους, δεν μπορείς να το περιγράψεις αφού αλλάζει καθημερινά, ανάλογα με τα κέφια της αγοράς και τα δικά τους, ανάλογα με την εποχικότητα. Μπορείς μόνο να θυμηθείς όσα ωραία δοκίμασες, για να σου ξανάρθει η όρεξη να επιστρέψεις. Και εγώ έχω να θυμηθώ την ωραιότερη μαρουλοσαλάτα της ζωής μου, με ολόκληρα μαρουλόφυλλα, αβοκάντο και τριμμένο πιθαρίσιο τυρί της Σκύρου, τα ονειρεμένα τους γεμιστά, το λουκούμι ολόκληρο ψητό κοτοπουλάκι, το σουτζουκάκι στη σχάρα με θεσσαλονικιώτικη πάπρικα-αλοιφή, τον χοιρινό λαιμό στα κάρβουνα με κοκκινιστά φασόλια Φενεού και κονφί ολόγλυκα ντοματίνια, το ποσέ αχλάδι σε κόκκινο κρασί με κρέμα πατισιέρ. Ο χειμώνας αναμένεται σαν λαχταριστή έκπληξη. Ταβέρνα των Φίλων, Άργους 66, Κολωνός, 2105127506