Μαύρο βελανιδιάς και άσπρο κουμαριάς, δυο σπέσιαλ μέλια από την Πρέβεζα και τη Λιβαδειά

Μου αρέσει το μέλι και το ψάχνω πολύ – αγοράζω μέχρι και μέλι εμπορίου, από σουπερμάρκετ για τίποτε συνταγές ή «για να βρίσκεται» αλλά βασικά αγοράζω συγκεκριμένα μέλια: Πευκόμελο Θάσου (της φίλης μου Σοφίας Κατσαμάκη) και Μέλι Κουμαριάς από το Θεσπρωτικό Πρεβέζης, που με βοηθάει να βγάλω το χειμώνα τα τελευταία χρόνια. Δοκιμάζω όλα τα σπέσιαλ μέλια, εννοείται: είναι υπέροχο το Ελάτης Βυτίνας, το Θυμαρίσιο Ικαρίας και Νισύρου με την καψαλισμένη, ηφαιστειακή γεύση, το άλλο Θυμαρίσιο Τήνου και Σίφνου, γενικά από μέλια είμαστε σε καλή φόρμα (αρκεί να φροντίζουμε τις καημένες τις μέλισσες. Αφήστε που φέτος λόγω ανομβρίας δυστυχώς δεν έβγαλε καθόλου Θυμαρίσιο, κανένα νησί μας. Πολύ κρίμα…)

Μέλι Βελανιδιάς, Παραγωγός Τομ Κορόγιαννος Gillespie

Αγόρασα Μέλι Βελανιδιάς πρόσφατα από τη Λιβαδειά και είναι αποκάλυψη: πολύ πηχτό και μαύρο, δεν κυλάει από το κουτάλι σου πάνω στο γιαούρτι, π.χ., ή στη φετούλα σου, αλλά διαλύεται ωραία μέσα στο ζεστό τσάι και του δίνει μια βουνίσια, ελατο-βελανιδίσια γεύση. Όχι ότι ξέρω τι γεύση έχει ένα βελανίδι, δεν ξέρω, απλώς αυτό το μέλι Βελανιδιάς, που φτιάχνει ο Τομ Κορόγιαννος Gillespie (Μελισσοκομεία Κορόγιαννος), αυτό το συγκεκριμένο κατάμαυρο μέλι… έχει γεύση βουνού, σίγουρα και λόγγου. Οι κυψέλες παρκάρουν στην Οίτη, οι μέλισσες γυροβολάνε στην εξοχή, και θαυματουργούν σε τοπία γεμάτα βελανιδιές. «Θαυματουργούν» εννοώ φτιάχνουν αυτό το καταπληκτικό μέλι που όμοιό του δεν έχω δοκιμάσει – ΚΙ ΑΝ έχω δοκιμάσει μέλια σε όλο τον κόσμο, βασικά στην Ελλάδα όμως, που έχει τα καλύτερα μέλια, μπαι-φαρ.

Μέλι Ηπειρώτικης Γης, Μελισσοκομική Οικογένεια Καλδάνη

Το Μέλι Κουμαριάς πάλι, (Καλδάνης Νικόλαος Μελισσοκόμος- Μέλι Ηπειρώτικης γης) είναι άσπρο, πηχτό σαν ζαχαρωμένο, και ελαφρά πικρό. Μου το σύστησε ο καλός Κερκυραίος συγγραφέας Χρήστος Δούλης (το ωραίο βιβλίο του «Μοίρα Κοινή», εκδόσεις Φιλύρα, κυκλοφόρησε πρόσφατα). Το μέλι Κουμαριάς θεωρείται πιο κατάλληλο για όσους έχουν ανεβασμένο ζάχαρο επειδή πικρίζει, αλλά μπορεί να’ναι μύθος αυτό, η Ελένη Ψυχούλη μου είπε ότι όλα τα μέλια είναι σκέτη ζάχαρη, είναι το ίδιο, είτε τρως μια κουταλιά ζάχαρη, είτε τρως μια κουταλιά μέλι, ας είναι της εξοχικότερης εξοχής. Το έψαξα (όμως) και το μέλι εκτός από γλυκόζη και φρουκτόζη, περιέχει πάνω από 200 στοιχεία, μεταξύ των οποίων ασβέστιο, κάλιο, νάτριο, σίδηρο και ένα σωρό άλλα, έχει αντι-φλεγμονώδεις και αντιβακτηριδιακές ιδιότητες, διώχνει μέχρι και τον καρκίνο σύμφωνα με κάποιες μελέτες, ΚΑΙ απασχολεί γύρω στις 19.000 οικογένειες μελισσοκόμων στην Ελλάδα, τη χώρα που βγάζει τα καλύτερα μέλια.  

Ο Τομ Κορόγιαννος - Gillespie μου λέει ότι είναι «μισός Αγγλος, μισός Αρβανίτης», κι εκτός από την Βελανιδιά, φτιάχνει μέλι Πεύκου, Ελάτου Ελικώνα, και λίγο Θυμάρι. Εμπιστεύομαι τα νησιά περισσότερο για το Θυμάρι, που το έχουν άφθονο και σκέτο, τη Μακεδονία για το πευκόμελο στο οποίο έχει παράδοση εκτός από πολλά πεύκα, αλλά όλα τα άλλα (μέλια), είναι υπέροχα από την κεντρική Ελλάδα, Βοιωτία, Ήπειρο κλπ. Ο Φίλιππος Καλδάνης, εκτός από την Κουμαριά, βγάζει ωραίο Πεύκο, Ελατο και Βελανιδιά. Θυμάμαι πάντα το μέλι Ελάτης Βυτίνας, που έφερνε ο ένας παππούς μας, και όλο το χειμώνα προσκυνάω ευλαβικά το μέλι Πεύκου Θάσου. Αλλά τώρα, ανεβάζω στο μελο-πόντιουμ το άσπρο μέλι Κουμαριάς, και το μαύρο Βελανιδιάς, την τελευταία μου ανακάλυψη στον τομέα μέλι…

Μέλι Βελανιδιάς, Παραγωγός Τομ Κορόγιαννος Gillespie, Λιβαδειά Βοιωτίας, 6934098711
Μέλι Ηπειρώτικης Γης, Μελισσοκομική Οικογένεια Καλδάνη, Θεσπρωτικό Πρεβέζης, 26830 31588, 26820 28120, 6972028251