To St. George Lycabettus, στο Κολωνάκι, γιορτάζει φέτος 50 χρόνια επιτυχημένης λειτουργίας
Η αλήθεια είναι ότι μόνο χάρη σε συνέδρια και εργαστήρια πηγαίνω στο ξενοδοχείο St. George Lycabettus –μάλλον επειδή ζω στην Αθήνα και τα ξενοδοχεία μου φαίνονται πιο κατάλληλα για όσους δεν ζούνε στην Αθήνα, εντύπωση που θα προσπεράσω τσακ-μπαμ μια και τα αθηναϊκά ξενοδοχεία έχουν ένα σωρό πράγματα να προτείνουν που γοητεύουν και τον Αθηναίο, εκτός από τον ξένο. Η επίσης αλήθεια είναι ότι έμενα πολλά χρόνια στη γειτονιά (περιφερειακό Λυκαβηττού), περνούσα μπροστά από το ξενοδοχείο πηγαίνοντας τον μεγάλο γιο μου στο θρυλικό πάρκο της Κλεομένους, και πάντα το χάζευα το St. George Lycabettus: είναι κομψό, πάρα πολύ Κολωνακιώτικο, σκαλωμένο στην πλαγιά του λόφου με πολύ διακριτικό πάτημα, σαν να μην θέλει να το κάνει θέμα.
Η ιστορία του ξενοδοχείου St. George Lycabettus στο Κολωνάκι
Υπάρχει όμως, 50 χρόνια τώρα – φέτος έκλεισε μισόν αιώνα λαμπρής λειτουργίας. Πάρα πολλοί επώνυμοι έχουν περάσει από τις σουίτες του: ο Ρούντολφ Νουρέγιεφ ζητούσε πάντα μια συγκεκριμένη σουίτα με θέα την Ακρόπολη, την οποία διάλεγε και ο Ροστρόποβιτς, ο διάσημος μουσικός, με το βιολοντσέλο του - ευτυχώς δεν έτυχαν τις ίδιες μέρες γιατί θα σκοτωνόντουσαν. Είναι λέει η πιο πολυτελής σουίτα, παρά την απλότητά της, αλλά βασικά βλέπει την Ακρόπολη με κινηματογραφικό τρόπο. Η Κατρίν Ντενέβ, ο Τζον Κασσαβέτης, ο Ιόλας, η Ειρήνη Παππά, ο Τομ Χανκς με την Ρίτα Γουίλσον, η Νία Βαρντάλος, η Σοφία (βασίλισσα λέμε) της Ισπανίας κι ένα σωρό ακόμα διάσημοι το προτίμησαν και το προτιμούνε, χωρίς να διαφημίζει την επώνυμη πελατεία του το ίδιο το ξενοδοχείο, μια και κρατάει διακριτικό προφίλ. Το μότο του άλλωστε είναι «Οι επισκέπτες μας έρχονται ως φιλοξενούμενοι, φεύγουν ως φίλοι και ξανάρχονται ως οικογένεια».
Η ιστορία του ξενοδοχείου είναι κομμάτι της ιστορίας της Αθήνας: ο Μιχάλης Μαντζαβελάκης αγόρασε ένα οικόπεδο στον Περιφερειακό Λυκαβηττού το 1905 κι άνοιξε την ταβέρνα «Παράδεισος», που είχε τρελό σουξέ. Χάρη σε αυτήν αγόρασε κι άλλο οικόπεδο, έφτιαξε μια πολυκατοικία με σκοπό να την κάνει νοσοκομείο για να το αναλάβει ο γιος του… ο οποίος όμως τελικά δεν σπούδασε ιατρική παρά μπίζνες, και το 1974 έστησε το ξενοδοχείο. Το «St. George Lycabettus» ξεκίνησε σαν ένα κλασικό 70ς ξενοδοχείο-μπουτίκ, και με τα χρόνια εδραιώθηκε σαν σημείο-σταθμός της πόλης. Ανακαινίστηκε πολλές φορές, άλλαξε διακόσμηση, ύφος, τα πάντα όλα, αλλά παρέμεινε αριστοκρατικό με μετρημένο τρόπο. Κάθε λεπτομέρεια στο εσωτερικό είναι προσεγμένη (πήγα να γράψω «μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας», γιατί έτσι είναι…). Οι καναπέδες κι οι πολυθρόνες είναι αναπαυτικές, το φως ημέρας μπαίνει μαγικά από τα παράθυρα, τα έργα Τέχνης στους τοίχους είναι διαλεγμένα προσεκτικά, τα εστιατόρια είναι φωτεινά, με την Ακρόπολη να λάμπει στο βάθος σα να περιμένει να την αγγίξεις. Συναντήσεις για καφέδες και τσάγια παίρνουν μια άλλη, σχεδόν μεγαλοαστική διάσταση, και το σέρβις είναι πέντε αστέρων. Όπως άλλωστε και το ίδιο το ξενοδοχείο.
Τα εστιατόρια του ξενοδοχείου St. George Lycabettus
Σήμερα το St. George Lycabettus εκτός από το θεαματικό pool bar στον τελευταίο όροφο, έχει δύο ωραιότατα εστιατόρια και έναν ακόμα ωραιότερο (ως προς την καλλιτεχνία του, μια και δεν τον έχω δει τον άνθρωπο) executive chef, τον Στέφανο Παπανικολάου. Ο οποίος επιμελείται το μενού στο “La Suite Lounge Restaurant” και στο “Le Grand Balcon”, με πιάτα πολύ νόστιμα, Ελληνικά αλλά με λοξή, δημιουργική ματιά: ένα «ριζότο γεμιστά» (23 ευ), πχ, που είναι αυτό που λέει, αλλά πολύ αρωματικό ριζότο με γεύση σούπερ αρωματικών πλην όμως παραδοσιακών γεμιστών, ή ένα καταπληκτικό «Μυλοκόπι με άγρια χόρτα και σάλτσα εσπεριδοειδών» (31 ευ). Γράφω για τον Παπανικολάου επειδή είναι πολύ πολύ καλός, επειδή βρέθηκα τυχαία στο ξενοδοχείο, δοκίμασα κάτι από τα χεράκια του εξίσου τυχαία, και επειδή του έβγαλα το καπέλο, το μοιράζομαι μαζί σας. Για την ακρίβεια βρέθηκα στο roof garden του St. George Lycabettus δύο χρονιές στη σειρά, με μπουφέ ειδικά στημένο για εργαστήριο σεναριογράφων, και ο μπουφές ήταν εξαιρετικός, καμία σχέση με μαζικό φαγητό, τίποτα πρόχειρο, και τίποτα το «μπουφεδέξ».
Υπάρχει μεσημεριανό μενού με λογικές τιμές, αν κάποιος θέλει να κάνει μια βόλτα, εκτός από τους περίοικους, που το ξέρουν και το προσκυνάνε το St. George Lycabettus. Και όπως είπα, το μέρος είναι τόσο κομψό που σκέφτεσαι να κάνεις πρόταση γάμου σε κάποιον εκεί – είναι λες κι έχει σχεδιαστεί για «σπέσιαλ περιστάσεις», για να κλείσεις μια συμφωνία, ή για να ζητήσεις ένα χέρι (σε γάμο). Αν βρεθείτε εκεί, ο «Σολομός με κινόα, σάλτσα πορτοκάλι και μαστίχα Χίου» (27 ευ) θα σας μείνει αξέχαστος. Όπως και η θέα, η ατμόσφαιρα, η διακριτική γοητεία του Λυκαβηττού και ο γεμάτος χάρη αέρας του ξενοδοχείου…
St. George Lycabettus Lifestyle Hotel, Κλεομένους 2, Κολωνάκι, 2107416000
«Θυμάμαι τον εαυτό μου πιτσιρικά να πίνω καφέ φίλτρου, όταν τον πρωτογνώρισα στην Ελλάδα τη δεκαετία του ʼ60. Αγαπούσα και τον ελληνικό, αλλά όσο να πεις, το ξενόφερτο και το νέο είχε τη χάρη του»
Η μυρωδιά των φρεσκοαλεσμένων κόκκων, η πλούσια γεύση τους και η μοναδική τους δυνατότητα να εμπλουτίζουν γλυκά και επιδόρπια, καθιστούν τον καφέ αναπόσπαστο κομμάτι της γαστρονομίας και ιδιαίτερα της ζαχαροπλαστικής
Aναρωτηθήκατε ποτέ απο πού προήλθε ο καφές, απο που ξεκίνησε αυτό το μικρό φρούτο καφεόδεντρου; Ετοιμαστείτε για ένα ταξίδι στον χρόνο και τις ηπείρους.
17°
