Στο Παγκράτι, τα Ιλίσια-και όχι μόνον- ο Βραζιλιάνος δεκαετίες τώρα βάζει το μπρίκι στη φωτιά τον πιο χοτ καφέ!
Ο καφές είναι έρωτας, μια πολύ προσωπική ιστορία του καθενός μας, ένας αγώνας δρόμου για να ανακαλύψεις αυτόν που θα ταυτιστεί με τον ουρανίσκο σου. Όσους καλούς και να έχεις ψωνίσει, πάντα θα αποζητάς τον καλύτερο, μια ποικιλία που μπορεί να σου είχε ξεφύγει, άσε που με τη χρόνια χρήση, ένας «αγαπημένος» στον οποίο εθίζεσαι χάνει την αίγλη του και τον χωρίζεις αναζητώντας τον επόμενο. Έχοντας μεγαλώσει καιρούς παλιούς στην επαρχία, έχω να σας πω πως ο καφές τότε ήταν μια πολύ σημαντική οικογενειακή υπόθεση. Κάθε σπιτικό που σεβόταν το αγαπημένο ρόφημα και ήθελε να τρατάρει το καλύτερο στους επισκέπτες του, τον καφέ του τον αγόραζε μόνο φρεσκοκαβουρδισμένο και φρεσκοαλεσμένο στα καφεκοπτεία της πόλης, που καθένα διακρινόταν για το διαφορετικό του χαρμάνι και με τίποτα δεν καταδεχόταν να τον προμηθευτεί στο σούπερ-μάρκετ, σφραγισμένο σε φακελάκι.
Βραζιλιάνος: μοσχομυριστός καφές στο Παγκράτι
Αργότερα, όταν ζούσα και μεγάλωνα τον γιο μου στο Παγκράτι, κάθε πρωί ξυπνούσα με την ευωδιά του Βραζιλιάνου, που όταν καβούρδιζε τον καφέ του το μύριζε όλη η γειτονιά. Μόνον από κείνον αγόραζα ελληνικό, ανάλογα με το προφίλ των φίλων που κερνούσα, άλλοτε στιβαρό σκούρο, άλλοτε ελαφρύ ξανθό ή στάνταρ μοσχοβολιστό μέτριο. Τον γαλλικό μου από κει τον ήθελα επίσης και όταν κάποτε ξέσπασε η μόδα με τις γεύσεις, εκεί έβρισκα τα πιο εντυπωσιακά και σπάνια αρώματα, μπισκότο, καραμέλα, βανίλια, σοκολάτα και πορτοκάλι. Περνώντας στην εποχή του εσπρέσο, η πρώτη μου εσπρεσιέρα, εκείνη με τη λαβή, εγκαινιάστηκε με τον δικό του 100% arabica.
Δεν είναι μόνο η φρεσκάδα και η ένταση του φρεσκοαλεσμένου καφέ αλλά και η χαρά να ψωνίζεις στον Βραζιλιάνο. Γιατί είναι το μικρό μαγαζί όπως παλιά, όπου σε ξέρουν με το όνομά σου και σε φροντίζουν, κερνάνε και καμμιά καραμέλα στο πιτσιρίκι σου που αν κάνεις το λάθος και το πάρεις μαζί σου θα θέλει να σηκώσει όλο το μαγαζί και το βάρος σου σε κουφέτα και ζαχαρωτά. Είναι και κείνο το παλιό λογότυπο της δεκαετίας του ’60, είναι και η συσκευασία που έρχεται από παλιά, σαν ένας κόσμος που δεν αλλάζει, δεν γίνεται ποτέ απρόσωπος, το μαγαζί που θα σου θυμίζει ότι η γειτονιά δεν έχει ακόμη πεθάνει μέσα στην απεραντοσύνη της πρωτεύουσας.
Η ιστορία του Βραζιλιάνου
Τα χρόνια πέρασαν, ο Βραζιλιάνος δεν πέθανε όπως πολλά παλιά και αγαπημένα μαγαζιά, έμεινε εκεί να σου θυμίζει με την ταμπέλα του πως υπάρχουν ακόμη «καφεκοπτεία» και «ζαχαρώδη προϊόντα». Και μάλιστα πρόκοψε, απέκτησε άλλα δυό μαγαζιά σε Νέα Σμύρνη και Γαλάτσι, ανακαινίστηκε, φρεσκαρίστηκε και πέρασε λουσάτος στη νέα εποχή. Τώρα, από δω αγοράζουμε έτοιμο τον πρωινό μας φρέντο, αφού το μαγαζί απέκτησε και τη γωνιά καφενείο, με τα σταντς και την καφετιέρα του, τον οποίο συνδυάζουμε με τα χωρίς ζάχαρη τραγανά μπισκοτάκια από βρώμη, γεμιστά με μαρμελάδες σε διάφορες γεύσεις.
Ο κύριος Κώστας (Θεοδωρακόπουλος) θα χαίρεται από κει πάνω την προκοπή των απογόνων του. Ο οποίος έφυγε κάποτε, μετανάστης στη Βραζιλία όπου έμαθε όλα τα μυστικά του καφέ για να ανοίξει το πρώτο του καφεκοπτείο στου Ζωγράφου, το 1969. Κοντά 55 χρόνια μετά, η οικογένεια ακόμη διατηρεί οικογενειακούς δεσμούς με τη Βραζιλία και κυρίως, με τον καφέ της. Από δω πλέον μπορείς να προμηθευτείς πάνω από έξι διαφορετικούς μονοποικιλιακούς καφέδες, από το Περού, τη Γουατεμάλα, την Κένυα, την Αιθιοπία, σε πολλές εντάσεις, για όλα τα γούστα. Πλέον η γκάμα του καφέ τους είναι άπαιχτη, βρίσκεις ελληνικό με άρωμα μαστίχα, τσουρέκι, μπακλαβά ή κάρδαμο, όπως τον πίνουν στις αραβικές χώρες, βρίσκεις επτά διαφορετικούς ντεκαφεϊνέ και μαζί τα πολύ γουστόζικα eco life θερμός σε διάφορα χρώματα.
Στον Βραζιλιάνο δεν θα βρεις μόνο καφέ
Αλλά ο Βραζιλιάνος σου λύνει τα χέρια σε πολλαπλές ευκαιρίες και καθημερινούς προβληματισμούς: είσαι κάπου καλεσμένος; Θα σου γεμίσει ένα ωραιότατο καλαθάκι με ξηρούς καρπούς, ένα σπάνιο ελληνικό μέλι, χειροποίητη σοκολάτα, ωραιότατα ισλί γεμιστά με καρύδι ή φουντούκ και μύρια διαφορετικά σοκολατάκια. Είσαι ψαγμένος, εναλλακτικός ή απλά βίγκαν; Σου έχει έτοιμο το πρωινό σου, με φυτικά αγνά βούτυρα, ταχίνι, λουκουμάκια, γκρανόλες, μπάρες δημητριακών, σουσαμωτά κουλούρια όνειρο και τσουρέκι χωρίς ζάχαρη. Μαγειρεύεις και σου τέλειωσε κάποιο μπαχαρικό; Πετάξου στον Βραζιλιάνο, όπου θα βρεις από οργανική μάκα και κόκκους κακάο του Περού, μέχρι κάρυ, πιπέρια και όλα τα πιο σπάνια μπαχαρικά. Με τη ευκαιρία βάζεις στο καλάθι και τους χαλβάδες του Αργουδέλη, κανένα ρόφημα με σοκολάτα ή κάποιο ελληνικό βότανο ή το τσάι που θα σε θωρακίσει απέναντι στα μικρόβια.
Γιατί τα παλιά μαγαζιά που κρύβουν μέσα τους και του πουλιού το γάλα, είναι πιο φαν από τους απρόσωπους διαδρόμους των σούπερ-μάρκετ.
«Θυμάμαι τον εαυτό μου πιτσιρικά να πίνω καφέ φίλτρου, όταν τον πρωτογνώρισα στην Ελλάδα τη δεκαετία του ʼ60. Αγαπούσα και τον ελληνικό, αλλά όσο να πεις, το ξενόφερτο και το νέο είχε τη χάρη του»
Η μυρωδιά των φρεσκοαλεσμένων κόκκων, η πλούσια γεύση τους και η μοναδική τους δυνατότητα να εμπλουτίζουν γλυκά και επιδόρπια, καθιστούν τον καφέ αναπόσπαστο κομμάτι της γαστρονομίας και ιδιαίτερα της ζαχαροπλαστικής
Aναρωτηθήκατε ποτέ απο πού προήλθε ο καφές, απο που ξεκίνησε αυτό το μικρό φρούτο καφεόδεντρου; Ετοιμαστείτε για ένα ταξίδι στον χρόνο και τις ηπείρους.
20°
