Το Cyrano είναι το πιο μικροσκοπικό διαμαντάκι της πλατείας Βραζιλίας
Η πλατεία Βραζιλίας είναι η γειτονιά μου πολύ πριν ακόμη γίνει ξακουστή στα πέρατα της πρωτεύουσας. Μαζί μεγαλώνουμε χρόνια τώρα και μαζί αλλάζουμε βλέποντας τις εποχές να λοξοδρομούν, άλλες ρότες, πορείες, μόδες και γούστα. Η πλατεία που δεν είναι πλατεία αλλά ένας μικρός-πλην ξακουστός πλέον-πεζόδρομος που χτίστηκε στη θέση μιας γέφυρας του Ιλισού, πλάι στο πάρκο και ανάμεσα σε δυό φανάρια που σου βγάζουν την πίστη να πρασινίσουν, ανάμεσα στην Παπαδιαμαντοπούλου και τη Μιχαλακοπούλου, δεν ήταν πάντα αυτό που ξέρεις τώρα. Για την ακρίβεια ήταν ένα απλό πέρασμα για να μπεις στον παρακείμενο Βασιλόπουλο, με δυο συνοικιακά, ταπεινά καφέ-μάζωξη των συνταξιούχων της γειτονιάς, κατά προτίμηση των σκυλούχων, που έδιναν εδώ ραντεβού για έναν πρωινό φραπέ μετά τη βόλτα του Αζόρ στο παρκάκι.
Γειτονιά με όνομα αλλά χωρίς όνομα, γειτονιά της διπλανής πόρτας, με μαγαζάκια που δεν θα έμπαινες ποτέ στον κόπο να τα συστήσεις σε κάποιον που μένει, ας πούμε στην άλλη άκρη του Θεού, Κυψέλη ή Χαλάνδρι. Εκεί που τώρα είναι το Lot ήταν το λεγόμενο μεταξύ μας και «γρουσούζικο» ή αλλιώς το μαγαζί που άλλαζε συνέχεια διεύθυνση, κατεύθυνση και προσανατολισμό, χωρίς ποτέ να συναντηθεί με την προκοπή και το οποίο κυρίως στήριζαν οι εργαζόμενοι του διπλανού «Λαμπρακιστάν»-Όμιλος Λαμπράκη στα επίσημα ελληνικά.
Όλα άλλαξαν ξαφνικά και σχεδόν σε μια νύχτα από το 2019 όταν το ολόφρεσκο Lot 51 κατάφερε να φέρει κόσμο «από αλλού». Εμείς οι ντόπιοι δεν του το «´χαμε» αλλά το Lot κατάφερε να ξορκίσει το κακό και να κατεβάσει με τους μονοποικιλιακούς καφέδες, το brunch και τα κοκτέιλ του μια νέα γενιά στην εξωτική πλατεία Βραζιλίας, κάνοντάς τη γνωστή σε όλη την πρωτεύουσα. Τα δυό καφέ χωρίς ιστορία, στην άλλη άκρη της συντομότερης αθηναϊκής πλατείας, τα οποία σας ανέφερα προηγουμένως, μπορεί να παραμένουν ακίνητα στα πόστα τους αλλά δεν είναι πια τα ίδια. Έχουν αλλάξει διεύθυνση, αισθητική και πελατεία.
Ένα από αυτά, το πιο μικρούλι και το πιο στριμωγμένο, είναι και το Cyrano. Δυο-τρία τραπεζάκια στις παρυφές της πλατείας, άλλα τόσα στην απέναντι όχθη του δρόμου, πάνω στην ξύλινη εξέδρα, που κρατά στη σκιά της λίγη περισσότερη δροσιά τις νύχτες, όταν το τσιμέντο ξερνά σαν αερόθερμο την κάψα της ημέρας. Τέσσερα μαγαζιά όλα κι όλα η Βραζιλία των Ιλισίων αλλά καθένα με το δικό του προφίλ και τη δική του πελατεία. Το Lot το προτιμούν οι χίπστερ κάτω των 35, το Iguazu οι μέινστριμ και οι ξενόφερτοι, το Flaneur ανεβάζει τον μέσο όρο ηλικίας αλλά και κουλτούρας, αφού όσοι το προτιμούν έχουν σίγουρα διαβάσει όλους τους τόμους του Προυστ ή τουλάχιστον σκοπεύουν να το κάνουν, στο γωνιακό Bread Factory πάμε όλοι απαξάπαντες όταν δεν έχουμε μαγειρέψει κάτι της προκοπής στο σπίτι.
Cyrano, το στέκι πάνω στην πλατεία Βραζιλίας
Πλάι του ο Cyrano en ville μαζεύει το πιο σοφιστικέ κοινό, τους γαλλομαθείς, γαλλοτραφείς, γαλλολάτρεις γενικώς, εκείνης της γενιάς που κάποτε έκανε το πέρασμά της από τα Παρίσια και σήμερα διαθέτει κάποια εξέχουσα θέση στην κοινωνία μας, αυτή που έχει χρήμα αλλά με τίποτα δεν θα το έκανε παντιέρα, αυτή που ξέρει από κρασί, ξέρει ακριβώς τις δόσεις του ιδανικού νεγκρόνι και φυσικά λατρεύει τη Βηρυττό στην οποία κάποτε διδάχτηκε την αυθεντική συνταγή του ταμπουλέ-οπωσδήποτε με κανέλα και κύμινο!
Τη Βηρυττό δεν σας την αναφέρω τυχαία, αφού το Cyrano είναι του Φάντι Χαντάντ, που ήρθε στη χώρα μας για διακοπές το 2020 και αποκλείστηκε από τον κορονοϊό. Από μισόλογα αντιλαμβάνομαι πως έχει παίξει και κάποιος έρωτας τον ρόλο του, ο οποίος μάλλον δεν ευδοκίμησε, όμως, ο Φάντι πολύ αγάπησε την Αθήνα και αποφάσισε να μείνει για πάντα κοντά μας, έρωτας-ξε-έρωτας. Αυτή ήταν η δουλειά του και στη Βηρυττό, οπότε με τον συνέταιρό του αποφάσισαν να ανοίξουν εδώ το αδελφάκι του βηρυτιανού Cyrano. Ο κακομοίρης ο Φάντι, ίδρωσε για να το αναστήσει αυτό το μαγαζάκι. Πολλές φορές απελπίστηκε, ακόμη κι εμείς της γειτονιάς ούτε που είχαμε πάρει χαμπάρι την αλλαγή της διεύθυνσης, τόσο μικρούλι και διακριτικό που είναι, δεν πάει πολύς καιρός που το Cyrana-κι στάθηκε στα πόδια του.
Αν θέλεις να έρθεις βράδυ και όχι για πρωινό ή απογευματινό εσπρέσο ή καπουτσίνο, καλύτερα να κλείσεις τραπέζι. Θα σε υποδεχτεί θερμά ο ίδιος ο Φάντι, ο οποίος διαθέτει αυτή την κοσμοπολίτικη, βηρυτιανή ευγένεια, που σε πλησιάζει μεν, πλην διακριτικά και με αβρούς, γαλλικούς τρόπους, χωρίς να σου γίνεται φόρτωμα. Στο τόσο πετίτ αυτό μαγαζάκι, όλα αποπνέουν αυτόν τον τόσο ξεχωριστό λιβανέζικο κοσμοπολιτισμό, αυτόν τον chic αέρα, που αποτυπώνεται στην επιλογή του ποτηριού των κοκτέιλ, στο πόσο ολόσωστα είναι φτιαγμένα, στην επιλογή των κρασιών, όλα από ανεξάρτητους έλληνες οινοποιούς.
Καθώς τα ελληνικά του Φάντι δεν έχουν πάρει ακόμη τον αέρα τους, θα σε παρακαλέσει να έρθεις στο εσωτερικό, να εξετάσεις και μόνος σου τις ετικέτες, στις οποίες προστίθενται και κάποια «κρασιά ημέρας». Το κρασί σου μπορείς να το συνοδεύσεις με γαλλικά τυριά που σερβίρονται με μαρμελάδα ντομάτας και αλλαντικά, αν προτιμάς τον safe συνδυασμό φούστα-μπλούζα. Όμως, η μικροσκοπική κουζίνα του Φάντι, φτιάχνει και εξαιρετικά flatbreads, μερικά από τα οποία διαθέτουν μέσα τους μπόλικη Ανατολή, κυρίως αυτό με το zaatar (μείγμα από μπαχαρικά και βότανα) που συνδυάζεται με προβολόνε, που λιώνει μαστιχωτά. Στην ουσία μιλάμε για μια πίτσα με άρωμα Ανατολής, που μπορεί να γίνει και καυτερούλα αν προτιμάς.
Όσο πίνεις το ποτό σου, ο Φάντι όλο και κάτι θα σε τρατάρει: ένα τυράκι ή ένα αλλαντικό στη λαδόκολλα, δροσερά μπαστουνάκια καρότο. Οι μερίδες είναι μικρές, ό,τι ακριβώς αρμόζει στην κατηγορία του «τσιμπητού», οπότε όσο προχωρούν τα ποτά θα μπεις στον πειρασμό να δοκιμάσεις αρκετές νοστιμιές του μενού, σαλάτα καπρέζε με κινόα ή σαλάτα με σολομό ή χαλούμι, πικάντικη πίτσα chorizo, μπρουσκέτα με φέτα και κολοκυθάκι, αβγά με ζαμπόν. Όλα χειροποίητα, όλα σπιτικά, με καλοδιαλεγμένα υλικά.
Ένα μπαράκι θα το έλεγες το Cyrano αλλά πόσο διαφορετικό! Ιδανικό για μας τους κάπως μεγαλύτερης ηλικίας, που πλέον παλεύουμε με τις παραξενιές μας, που θέλουμε το σωστό ποτήρι για το κρασί μας, που πρέπει να είναι στην ιδανική θερμοκρασία, που αυτό που θα τσιμπήσουμε το θέλουμε εκλεκτό και να μην μας βαρύνει. Α λα γαλλικά και με λιβανέζικο αξάν.
