Στη Λήμνο για ένα Philema με τα ξεχωριστά προϊόντα του νησιού

Το Lemnos Philema είναι ένα φεστιβάλ-προσωπικό στοίχημα της Άνθειας Κώτση. Το ξεκίνησε πριν 8 χρόνια προκειμένου να προωθήσει την τοπική παραγωγή και τα ξεχωριστά προϊόντα του νησιού. Τα δεινά της καραντίνας σήμαναν παύση για δυο σεζόν και φέτος πάλι, όλοι οι παραγωγοί του νησιού συσπειρώθηκαν γύρω από τα παραδοσιακά τραπέζια, τις καλύτερες μαγείρισσες, τις καλές ταβέρνες αλλά και εμάς, τους δημοσιογράφους της Αθήνας. Οι οποίοι δημοσιογράφοι με ενθουσιασμό ανακαλύψαμε έναν ευλογημένο, αυτάρκη τόπο, που ακόμη παράγει σε θαυμαστή συνέχεια από την ελληνική αρχαιότητα, που καλλιεργεί, που μεταποιεί και τυροκομεί, έναν τόπο που δεν έχει ακόμη παραδώσει τα όπλα της οικονομίας του στον τουρισμό.

Λήμνος, το όγδοο μεγαλύτερο νησί του Αιγαίου

Η Λήμνος είναι το πιο γλυκό, το πιο δαντελωτό νησί του Αιγαίου. Ένα απέραντο μωσαϊκό από ολόχρυσα θερισμένα σταροχώραφα, χαμηλά αμπέλια, τα πιο ήμερα βουναλάκια του κόσμου, ξωκκλήσια μιας άλλης, ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής πάνω στο κύμα. Γελάδια και αιγοπρόβατα, ένας τόπος διάστικτος από μάντρες όπως λένε εδώ τις στάνες, σκουρόχρωμη αρχιτεκτονική του ηφαιστειακού γρανίτη που γίνεται ένα με το τοπίο. Τα αρχοντικά της Μύρινας, του Μούδρου και των μεγάλων χωριών, μια νεοκλασική αρχιτεκτονική που θυμίζει Κεντρική Ευρώπη, παντού παραλίες -πάνω από 100- σαν αγκαλιές από ψιλή άμμο και γαλήνια νερά, τόσες πολλές που κάθε μέρα δικαιούσαι μια διαφορετική, για τα μάτια σου μόνο!

Στη Λήμνο κολυμπάς ακόμη στα κρυστάλλινα νερά του λιμανιού, ζωή που σε γυρνά πίσω στη δεκαετία του ’60, με φραπέ στο πλαστικό σέικερ, σκιά κάτω από τα αρμυρίκια, στο βάθος το καράβι. Η Λήμνος δεν έχει τουριστομάγαζα, δεν έχει γωνιές που θες να αποφύγεις, προσκυνημένες από την τουριστική ανάπτυξη. Ό,τι έχει να σου προσφέρει είναι στο μπόι του ανθρώπου, μια αγνή ακόμη Ελλάδα με φιλόξενους ανθρώπους, που σε κοιτάζουν στα μάτια και χαίρονται να σε τρατάρουν, γουλιά-γουλιά και μπουκιά-μπουκιά, τον τόπο τους. Παράδεισος για σέρφερς, Εδέμ για εναλλακτικούς, καλοφαγάδες και νοσταλγούς μιας παλιάς χαμένης Ελλάδας, η Λήμνος, το όγδοο μεγαλύτερο νησί του Αιγαίου, έχει τόσα πολλά να σου αποκαλύψει, που σε βλέπω εδώ και του χρόνου.

Η γεύση του νησιού

Όταν οι Θεοί έδιωξαν τον Ήφαιστο από τον Όλυμπο, αυτός βρήκε στη Λήμνο μια δεύτερη πατρίδα, που την περιγράφει σαν την πιο όμορφη από όλες τις στεριές ή τουλάχιστον, έτσι μας τα λέει ο Όμηρος. Από την αρχαιότητα, λοιπόν, το νησί φημιζόταν για το αλεύρι και τα κρασιά του. Και μέχρι σήμερα, τίποτα δεν έχει αλλάξει. Οι μαύρες κουρούνες πάνω από τα χρυσαφένια θερισμένα χωράφια, σε έναν απέραντο, για τα νησιωτικά δεδομένα, εύφορο κάμπο, δεν είναι μόνο η πιο χαρακτηριστική καρτ-ποστάλ της Λήμνου αλλά και η απόδειξη πως ο Λημνιός παράγει ακόμη το σκληρό σιτάρι και τη σίκαλη που φτιάχνει το ονειρεμένο ντόπιο ψωμί, τα φλωμάρια και το διάσημο παξιμάδι του.

Η οικογένεια Σταματέρη από το 1910 παράγει το διάσημο κίτρινο αλεύρι της Λήμνου, το πρώτο που έφτασε στα ράφια των καταναλωτών το 1990. Εκτός από το κίτρινο, ιδανικό για πίτες και ψωμί, παράγει αλεύρι Λήμνου για όλες τις χρήσεις και ολικής. Η οικογένεια Ποριάζη είναι γνωστή για τη μεγάλη ποικιλία σε παξιμάδια, τα οποία δεν θα δυσκολευτείς να βρεις και στην Αθήνα. Επιπλέον παράγουν φλωμάρια και αλεύρι. Στο κατάστημά τους, στην Πορτιανού, θα βρεις όχι μόνον όλα τα τοπικά προϊόντα του νησιού αλλά και ζεστά κατημέρια και πιταρούδια και μέσα από το e-shop τους, μπορείς από την προηγούμενη να παραγγείλεις το πιο ολοκληρωμένο και αυθεντικό λημνιό πρωινό, που θα φτάσει με ντελίβερι, όπου κι αν μένεις στο νησί.

Το μοσχάτο Αλεξανδρείας και το λημνιό, στα χέρια της Ένωσης - Limnos Wines εμφιαλώνονται σε διαφορετικές ετικέτες, που μπορείς κατόπιν ραντεβού να δοκιμάσεις στη μαγική τραπεζαρία του Οινοποιείου, με θέα αφ’ υψηλού στο λιμάνι του Άη Νικόλα και την πόλη της Μύρινας. Το Limnos Organic Wines και το Οινοποιείο Γκαράλη είναι άλλα δύο επισκέψιμα οινοποιεία που θα σου αποκαλύψουν τις πιο σύγχρονες προσπάθειες οινοποίησης των παλιών ποικιλιών, αφού το κρασί της Λήμνου δεν είναι μόνο το γλυκό μοσχάτο που ξέρουμε οι περισσότεροι.

Ο Μιχάλης και ο Παναγιώτης Χρυσάφης, είναι η… πολυεθνική του νησιού, όπως θα διαπιστώσεις κι εσύ φτάνοντας, με 11 υποκαταστήματά σε όλο το νησί. Οι Χρυσάφηδες ήταν οι πρώτοι που τυποποίησαν τα τοπικά τυριά, το καλαθάκι, το μελίχλωρο, το κατσικίσιο και το κασκαβάλι. Τώρα πια, στους φούρνους-υπερπαραγωγή, θα βρεις από τέλειο φρέντο, μέχρι ζυμαρικά, όλες τις παραδοσιακές πίτες, γλυκά αλλά και το εξαιρετικό παγωτό που επιμελείται ο Παναγιώτης και φτιάχνεται, φυσικά, με ντόπιο γάλα. Θα σου συστήσω ολόψυχα τη γεύση σύκο με καλαθάκι Λήμνου.

Η οικογενειακή βιοτεχνία Λήμνου Θάλασσα, φτιάχνει αλίπαστα. Όχι πολλά αλλά εξαιρετικά: ανεπανάληπτο, βουτυράτο καπνιστό σκουμπρί, γαύρο μαρινάτο, καπνιστές σαρδέλες Αιγαίου, καπνιστά μύδια και μια υπέροχη λακέρδα που μπορείς να προμηθευτείς στο πρατήριό τους στο Μούδρο. Γιατί τίποτα δεν ταιριάζει καλύτερα στη ντόπια φάβα και το ασπρομύτικο, λημνιό φασολάκι.

Ο άφκος –φάβα- παραδοσιακά φτιάχνεται πολύ απλά, σκέτη, σερβιρισμένη με ελαιόλαδο και ψιλοκομμένο κρεμμύδι. Το ασπρομύτικο, τρυφερό φασολάκι, επίσης γίνεται σαλάτα πιαζ σε συνδυασμό με φακή. Η οικογένεια Σαλαμούσα τα συσκευάζει, να τα χωρέσεις εύκολα στη βαλίτσα σου.

Η οικογένεια του Μελίχρυσου, συσκευάζει το υπέροχο, ντόπιο θυμαρίσιο μέλι, φτιάχνει και μέλι με ταχίνι και πραλίνα αμυγδάλου με μέλι.

Άλλα εξαιρετικά προϊόντα του νησιού, το μαγικό ταχίνι ολικής, ο χαλβάς, το πετιμέζι, το σταφυλόσταγμα και τα γλυκά κουταλιού (να δοκιμάσεις το ολόκληρο μικρό λεμονάκι) του Αχιλλαδέλη καθώς και ο πρόβειος καβουρμάς του Παλαίστρου που δεν θυμίζει καθόλου τον κλασικό καβουρμά αλλά περισσότερο παστό κρέας. Επίσης, τα Αυγά Λήμνου κάνουν μια όμορφη προσπάθεια στο πιο βόρειο χωριό της Λήμνου, την Πλάκα, παράγοντας αυγά ελευθέρας βοσκής που τα βρίσκουμε και στην Αθήνα. 

Τοπικές συνταγές που δεν θα χάσεις

Ο ξυλόφουρνος στη Λήμνο δεν είναι κουλέρ λοκάλ, δεν είναι μουσειακό είδος αλλά μια πεντανόστιμη καθημερινότητα που ψήνει τέλεια το ψωμί και τις συνταγές της παράδοσης ακόμη και σε beach bars που ούτε καν το φανταζόσουν. Από τις πιο ιδιαίτερες συνταγές, τα φλωμάρια που μαγειρεύονται με πετιμέζι και χλωρό τυρί, το αρνάκι του Κάσπακα που ψήνεται στη γάστρα με ρύζι και φρέσκο τυρί, η ψαρόσουπα με τραχανά, ο αστακός με χόρτα του βουνού, τα κατημέρια που εδώ ανοίγονται σε στρογγυλές πιτούλες και γίνονται από το ζυμάρι των φλωμαριών που ζυμώνεται με μελίχλωρο, τα τυροπιτούδια με μπόλικο φρέσκο δυόσμο και τυρί, ο άγριος, πεντανόστιμος πετ’νός με φλωμάρια στον ξυλόφουρνο, το ντόπιο αγριοκούνελο στιφάδο, ο καπλαμάς που είναι φέτες ψωμί με μελίχλωρο και αβγό, οι σιροπιαστοί σαμσάδες που μοιάζουν με μπακλαβαδάκια. Και αν προσωπικά μου μείνει κάτι αξέχαστο, θα είναι το ντόπιο κλωσάγγουρο, είδος ξυλάγγουρου, ολοστρόγγυλο, τραγανό, δροσερό, σκέτο άρωμα από καλοκαίρι, από τα μποστάνια του νησιού.

Ένα μοναδικό Κτήμα Όλον

Ο Τάσης και η Ρένα Λασκαρίδη, έχουν δημιουργήσει έναν σωστό παράδεισο στον Κοντιά, που δεν ξέρεις αν αξίζει την επίσκεψη για τη μαγευτική θέα του ή για τον επίγειο παράδεισο που καλύπτει τον βιολογικό ελαιώνα, τη φάρμα με τα παγώνια, τις κότες και τις χήνες, το τυποποιητήριο, το ελαιοτριβείο και τον μαγικό ξενώνα. Ο Τάσης, γνωστός αρχιτέκτονας, αποφάσισε να επιστρέψει στο νησί του στα συντάξιμα, όπως λέει, χρόνια του. Μέγας γνώστης και ερευνητής της τοπικής αρχιτεκτονικής και των ντόπιων υλικών, έκανε πρώτος το πείραμα, να δημιουργήσει ελαιώνα, σε ένα νησί που ποτέ του δεν καλλιέργησε ελιές. Η κοντινή Μυτιλήνη έστελνε άφθονο το προϊόν της και το αντάλλασσε με τα σιτάρια της Λήμνου. Η κορωνέικη έκανε, όμως, το θαύμα της και τα παγκόσμια βραβεία που συνοδεύουν το ΌΛΟΝ ελαιόλαδο, βάζουν πια στον χάρτη το λημνιό ελαιόλαδο. Το Κτήμα είναι επισκέψιμο, αν έχεις παιδιά θα βρουν τη χαρά τους κι εσύ θα ζήσεις για λίγο από κοντά σε έναν παράδεισο, θα ψωνίσεις τα αγνά προϊόντα της φάρμας, θα δοκιμάσεις τις ντόπιες λιχουδιές, κυρίως, όμως, θα έχεις γνωρίσει δυο μοναδικούς ανθρώπους, μαζί με ένα από τα ομορφότερα κομμάτια του νησιού. ktimaolon.gr

Τα βενιζελικά

Όταν ο Ε. Βενιζέλος επισκέφτηκε το 1912 τη Λήμνο μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους, οι αστές κυρίες του νησιού επινόησαν ένα μοναδικό στην Ελλάδα φοντάν για να τον τιμήσουν: γέμιση με καρύδι, αμύγδαλο, κανελογαρύφαλλο και φρυγανιά, απέξω ένα λεπτό γλάσο από υποβρύχιο με γεύση βανίλια. Ο Χρυσάφης και οι Κασπακν’ές Λιχουδιές τα συσκευάζουν σε κουτάκια, το πιο χαρακτηριστικό δώρο για όσους έμειναν πίσω!

Τα νοστιμότερα τραπέζια

Η Καλουδίτσα είναι ένα μαγαζί γεμάτο χρώμα, λουλούδια, σκιά κάτω από την καλαμωτή, κυρίως, όμως, ένα μαγαζί που μαζεύει τις καλές καρδιές μιας ολόκληρης οικογένειας γύρω από τη μαμά Καλουδίτσα. Η Μαρία, η κόρη που σπούδασε σεφ και πέρασε και από το Aleria, επιστρέφει στο νησί να αναβιώσει την οικογενειακή ταβέρνα που ενορχηστρώνει όλο το μενού της γύρω από τον ξυλόφουρνο της αυλής. Μαγικά κοκκινιστά κεφτεδάκια, τα πιο τραγανά τηγανητά κολοκυθάκια, αρνάκι κασπακιανό με ρύζι, λουκούμι πανσέτα που ψήνεται ολόκληρη στον ξυλόφουρνο και σερβίρεται με πουρέ με καραμελωμένα κρεμμύδια, διάσημα κατημέρια, παστουρμαδόπιτα, κολοκυθοκεφτέδες, ντόπια φάβα και ονειρεμένο ζυμωτό ψωμί. Το νησί και η νοστιμιά του, πίσω από κάθε υλικό. Πλατύ, 2254023611

Η Μιχαλίτσα είναι ένας μοναχικός και άξιος καουμπόι, που επέστρεψε από την Αθήνα στο νησί του άντρα της, για να μεταμορφώσει ένα παλιό αλουμινάδικο σε μια ιδιόρρυθμη ταβέρνα, που περισσότερο σου θυμίζει σπίτι, κάτω από τον παχύ ίσκιο της παβλόνιας και της πλατανομουριάς. Η οικογενειακή ιστορία εδώ, περνά από τον ξυλόφουρνο που ψήνει μαγικό ζυγούρι με λουκούμι πατάτες, η πεθερά έχει χαρίσει τις παλιές συνταγές που πιστά μαγειρεύει η νύφη Μιχαλίτσα. Υπέροχος ντόπιος κόκορας με φλωμάρια, άφκος όπως τον σερβίρουν παραδοσιακά μόνο με κρεμμύδι, ασπρομύτικο φασολάκι, φρέσκο ντόπιο τυρί, τα τουρσιά της Μιχαλίτσας, η οποία έχει έρωτα μαζί τους. Αξίζει να δοκιμάσεις το τουρσί ρεβύθι ή τα άγρια ανοιξιάτικα τουρσεμένα χορταράκια και αν σου αρέσουν, να τα ψωνίσεις και να τα πάρεις μαζί σου. Ο γιός της ο Χρήστος με τον φίλο του τον Γιάννη έχουν κάνει τη δική τους παραγωγή πλευρώτους και πίστεψέ με, δεν έχεις δοκιμάσει νοστιμότερο, τρυφερότερο, φρεσκότερο, ψητό μανιτάρι. Ρομανού, 2254072146

Ο Μαντέλα είναι από κείνα τα εντυπωσιακά μεγάλα μαγαζιά που συναντάς ενίοτε στην επαρχία, από κείνα που πιάνουν με τραπέζια ολόκληρη την πλατεία του χωριού και άμα έχουν και ορχήστρα το κοινό μετριέται σε πολλές εκατοντάδες κεφάλια. Και όμως, με έναν τρόπο μαγικό, το φαγητό σου έρχεται αμέσως, το κρέας της ώρας ιδανικά ψημένο, μια καλοκουρδισμένη μηχανή που απορείς πώς λειτουργεί και επίσης, πώς αντέχει κάθε μέρα. Εδώ θα έρθεις για τα ντόπια κρεατικά στη σχάρα, για το υπέροχο συκώτι που ψήνεται ιδανικά και ταιριάζει τόσο με τη γλυκόξινη σάλτσα από μπαλσάμικο, για τα αφτούδια με το μελίχλωρο, για το αγριοκούνελο στιφάδο, το ντόπιο λουκάνικο, τον κρασάτο κόκορα με τα φλωμάρια, το κοκκινιστό ντόπιο κατσικάκι, τον διαφορετικό ντόπιο καβουρμά με τηγανητά αβγά αλλά και την ωραιότατη, σπιτική παστή σαρδέλα στην αρχή, που θα συνοδεύσει το ντόπιο τσίπουρο.

Στο χωριό των σφουγγαράδων, στα νότια του νησιού, στη Νέα Κούταλη, ο Γλυκάνησος, ολόλευκος και ολόδροσος, πάνω στο κύμα και κάτω από τα αρμυρίκια, σερβίρει όλη τη γεύση της παράδοσης σε μια λίγο πιο προσεγμένη, σύγχρονη συσκευασία. Παγωμένο τσίπουρο με χταποδάκι στα κάρβουνα, χτένια, σαγανάκι μελίχλωρο, κριθαράκι με σουπιές, φρέσκο ψαράκι και μεγάλη λίστα με ντόπια κρασιά. Νέα Κούταλη, 2254092092

Το νησί της καντίνας

Η καντίνα στη Λήμνο γράφει τη δική της ιστορία, η οποία δεν έχει καμμιά σχέση με το πώς την έχουμε διδαχτεί στις πόλεις. Η καντίνα της Λήμνου σκαρφαλώνει στα έρημα βουνά, στήνεται στις πιο απόμερες παραλίες, ενίοτε κατεβαίνει και στα χωριά. Καθεμιά και μια άλλη αισθητική, χειροποίητη εργασία που φτιάχνει έργα τέχνης με φαντασία, προσπαθώντας να δαμάσει το έρημο τοπίο, χρώμα και πρωτοτυπία, για τις πιο ζεν ξάπλες απέναντι στο απέραντο γαλάζιο, που θα σε κάνουν να ξεχάσεις τον κόσμο και τον χρόνο. Αν πεινάσεις, θα σε ταΐσουν νοστιμιές που θα αναρωτηθείς πού στο καλό τις σκάρωσαν σ’ αυτή την κουζίνα του πουθενά;

Εκεί που τελειώνει ο Ρωμαίικος Γιαλός με τα αρχοντικά του, στο πράσινο πάρκο που τελειώνει στο νερό, στη σκιά του κάστρου και ανάμεσα σε δυο Ηρώα, ο Θείος -ή Θανάσης Μάνδαλος κατά κόσμον-, έχει στήσει την πιο μποέμ, καλλιτεχνική καντίνα της επικράτειας. Πολιτικός μηχανικός με πλούσιο βίο και περιπετειώδη πολιτεία, ο πληθωρικός Θανάσης, μαζί με την εικαστικό μητέρα Ρούλα, που βοηθά με το γούστο της, έχουν φτιάξει ένα μικρό σύμπαν από πολύχρωμα καθιστικά και καναπέδες πάνω στο κύμα. Αυτά, λοιπόν, τα ακρινά καναπεδωτά, σχεδόν μέσα στο νερό, τα βράδια με το φεγγάρι φάτσα και τον μυστηριακό φωτισμό του κάστρου είναι ό,τι αποζητά ο ερωτευμένος για να ζήσει τις πιο αξέχαστες νύχτες διακοπών, με ένα από τα πρωτότυπα, γενναιόδωρα κοκτέιλ του Θείου. Στο μενού, θα βρεις αυτό που δεν περίμενες από μια καντίνα: όλη η αμερικανιά όπως την ξέρεις, στα καλύτερά της, συνδυασμένη με προϊόντα του νησιού. Μπέργκερ Μόλος, με καπνιστό μελίχλωρο, αχλάδι, τσάτνεϋ σύκου, ψητά ντοματίνια και μυστική σος Θείος με μούστο, τσίλι και γλυκόξινη νοστιμιά. Το σάντουιτς porkito είναι μια υπερπαραγωγή με καραμελωμένα χοιρινά φιλετάκια, σπιτική μπάρμπεκιου σος, ντομάτα και κρεμμύδι στα κάρβουνα, το μπέργκερ με παστράμι και κόλσλοου τιμά τις νοστιμότερες σάλτσες του Θείου που δεν μοιάζουν με όσες έχει δοκιμάσει ως τώρα, το village burger έχει μους φέτας, ψητή ντομάτα και πιπεριά και λάδι μαϊντανού. Ιδιαίτερα hot dogs, άπαιχτη πατάτα και churros με σπιτική σοκολάτα, ζάχαρη και κανέλα ή σιρόπι με ντόπιο μέλι και βότανα, για το τέλος. Έχω φίλο που όταν πρωτοήρθε στη Λήμνο, σκάλωσε σε μια ξαπλώστρα του Θείου και ξανασηκώθηκε μόνο για να πάρει το πλοίο της επιστροφής. (6987487369)

Στο βορειότερο σημείο του νησιού, στην παραλία Σαράβαρη, το Saravar είναι κάτι ανάμεσα σε καντίνα και beach bar του ’70, μια διάταξη από λευκές και γαλάζιες ψάθινες καρέκλες κάτω από τη φοινικοσκεπή, πίσω τοπίο ζωγραφισμένο του τύπου μαγικό ηλιοβασίλεμα, στα πόδια της παραλίας με την ψιλή άμμο και τα γαλήνια, κρυστάλλινα νερά. Ένα χάρμα οφθαλμών πάνω στο τιρκουάζ ντεκ, μια χειροποίητη συγκίνηση που έρχεται κατευθείαν από τεχνικολόρ ταινία του’60. Η οικογένεια που το κρατά, μαγειρεύει στον ξυλόφουρνο, έχει και μποστάνι με θεονόστιμα λαχανικά. Και ταλέντο στη νοστιμιά. Κατάλογος μακρύς και ορεκτικός, εμείς δοκιμάσαμε υπέροχη μελιτζάνα με ντομάτα και τυρί στον φούρνο, άγρια, νόστιμα βλίτα, ντόπιο κουνέλι στιφάδο και τηγανητό, σπαρταριστό σαλάχι που αγαπά η ντόπια παράδοση. (2254023555)

Αν όλα τα μπιτσόμπαρα ήταν σαν κι αυτό η Ελλάδα δεν θα ήταν χώρα αλλά όνειρο. Εκεί όπου αρχίζει να ανηφορίζει στη στεριά η μαγική παραλία του Κοκκινόβραχου, ο μοναδικός Άγγελος έχει φτιάξει έναν πλανήτη γαλήνης και ηρεμίας από γυαλόξυλα, κουρελούδες, καναπέδες από άχυρο και πολύχρωμα καθιστικά κάτω από την πλούσια σκιά των δέντρων. Μουσική χαμηλή που λιώνει μέσα σου όλους τους κόμπους μέχρι να γίνεις ένα με το τοπίο, θέα γαλανή. Ρεύμα και νερό, δεν υπάρχει. Έχει όμως, ωραιότατη σπιτική λεμονάδα και άμα πεινάσεις ο Άγγελος φτιάχνει τα δικά του χοτ-ντογκ, που όταν καραμελώνει το κρεμμύδι τους μοσχοβολά όλος ο πλανήτης. Μόνος του μαζεύει τη ρίγανη από το βουνό, ανθό από άγριο θυμάρι και αποξηραίνει το ξύσμα από τα ντόπια εσπεριδοειδή, η γιαγιά της γειτονιάς βάζει το τυρί από τη μάντρα της και τα λαχανικά του κήπου της για τη σαλάτα με τον ντάκο.

Στις Αμμοθίνες γυρίστηκε το «Μια Ελληνίδα στο χαρέμι» με τη Ρένα Βλαχοπούλου και πραγματικά, αυτό το μοναδικό κομμάτι Σαχάρας καταμεσής του Αιγαίου, είναι μια ατόφια μπουκίτσα ερήμου, ανάμεσα στις πικροδάφνες και την καταπράσινη βλάστηση μιας εύφορης κοιλάδας. Αν δεν έχεις πατήσει ποτέ σου έρημο, εδώ θα τη νοιώσεις αυθεντική κάτω από τα πόδια σου, με το βουητό του αέρα να σε μεταφέρει στον πιο αυθεντικό εξωτισμό. Αν δεις μπροστά σου καμήλες μην ανησυχήσεις, έτσι γίνεται, στην έρημο βλέπεις οράματα. Λίγο πιο κάτω, σε ένα απάτητο από τον άνθρωπο κομμάτι του νησιού, μέσα στο απόλυτο Πουθενά, η άξια Γκαμπριέλα έχει δαμάσει με τα δυο της χέρια τη φύση για να στήσει τις Χρυσές Αμμουδιές της ή αλλιώς μια χειροποίητη καντίνα-εργόχειρο. Μόνη της έχει φτιάξει τα βοτσαλωτά με τις πέτρες της παραλίας, τις περίτεχνες καλαμωτές, ολάνθιστες γλάστρες σε χρώματα εκκωφαντικά, αυτοσχέδιες χρωματιστές βρύσες. Θα πιεις καφέ και το αναψυκτικό για το οποίο θα έδινες το ένα σου χέρι μετά την ανάβαση στις πυρωμένες Αμμοθίνες. Έχει τα άπαντα του περιπτέρου και παγωτό, έχει μαγική θέα και γαλήνη, άμα σε συμπαθήσει θα σου βγάλει και το εξαίρετο τυρί που φτιάχνει η πεθερά της.

Ωραιότατο παγωτό και καφές

Στον δρόμο της αγοράς, στη Μύρινα, το Alfa φτιάχνει το καλύτερο παγωτό, που φτιάχνεται στο Κιλκίς από αγνό, ελληνικό γάλα ημέρας. Όλες οι πρώτες ύλες αγνές, φυσικά αρώματα, αληθινά φρούτα. Να δοκιμάσεις γεύση μαστίχα, γεύση κανταϊφι με μαστίχα, ντοντουρμά με πρόβειο γάλα, παρφέ μόκα και κυρίως, αρμενοβίλ! Και δεν θα παραλείψεις το μονοποικιλιακό εσπρέσο του που ωριμάζει στα 1300 μέτρα υψόμετρο της Βραζιλίας. Ο καλύτερος φρέντο στη Μύρινα!